3) Το κόστος ανεγέρσεως και της αγοράς του μηχανολογικού εξοπλισμού ανήλθε σε 10.000 χρ. 20 φρ., εκ των οποίων τα 5.000 κατατέθηκαν μετρητοίς στο ταμείο της εταιρείας, καταβάλλοντας ο κάθε συνέταιρος 1.666,66 χρ. 20 φρ. 4) Η διεύθυνση της εταιρείας ανατέθηκε στον Χρήστο Δημητριάδη «όστις έχων αναγκαίαν κατοικίαν την Λάρισαν, θέλει διευθύνει όλας τας εργασίας του εν Λαρίση Κεντρικού Καταστήματος δικαιούμενος μόνον αυτός να υπογράφη την εταιρικήν επωνυμίαν, καθώς και όλας τας εμπορικάς πράξεις τας ενεργουμένας από το Κεντρικόν της Λαρίσης Κατάστημα, χωρίς όμως να έχη το δικαίωμα υπό την ιδιότητά του ταύτην να υπογράφη επ’ ουδενί λόγω και επί ουδεμίαν πρόφασιν ουδέν έτερον έγγραφον, ή συνάλλαγμα, ή διατακτικήν ή γραμμάτιον». 5) Σε περίπτωση απουσίας του Χρήστου Δημητριάδη, χρέη διευθυντή θα ασκεί ο Κωνσταντίνος Σκαλιώρας, ο οποίος όμως «δεν δικαιούται να υπογράφη ουδέν έγγραφον μη έχων σχέσιν με τα συμφέροντα της εταιρίας». 6) Οι τρεις συμβαλλόμενοι ιδρύουν «από σήμερον [28.7.1893] και υποκατάστημα εις Βόλον, όπερ μέλλει χρησιμεύση προς διευκόλυνσιν των εργασιών του Κεντρικού Καταστήματος Λαρίσης».
7) Το υποκατάστημα του Βόλου θα φέρει την επωνυμία «Παππάς, Σκαλιώρας & Δημητριάδης» και χρέη διευθυντή θα εκτελεί ο Κωνσταντίνος Παππάς, ο οποίος όμως δεν θα έχει δικαίωμα υπογραφής σε έγγραφα που αφορούν τον ατμόμυλο της Λάρισας. 8) Η διάρκεια της εταιρείας του υποκαταστήματος του Βόλου ορίστηκε σε πέντε έτη (από 20 Ιουλίου 1893), όπως ακριβώς και η αντίστοιχη της Λάρισας. 9) Τα τρία ομόρρυθμα μέλη «οφείλουν να καταβάλλουσιν την προσωπικήν αυτών εργασίαν αμισθί και πάσαν προσπάθειαν προς επιτυχίαν των εμπορικών αυτών επιχειρήσεων, αποφεύγοντας πάσαν αλλότριαν προς τα κοινά συμφέροντα απασχόλησιν». 10) Τα κέρδη της εταιρείας (ατμόμυλος της Λάρισας και υποκατάστημα του Βόλου), θα μοιράζονται ισομερώς στους τρεις συνεταίρους, οι οποίοι θα καταθέτουν κάθε μήνα στο ταμείο της εταιρείας ένα ποσό προς συμπλήρωση του εταιρικού κεφαλαίου.
11) Σε περίπτωση ζημιών, αυτές θα χρεώνονται ισομερώς στους εταίρους. 12) Τόσο ο Χρήστος Δημητριάδης (ως διευθυντής του καταστήματος Λαρίσης), όσο και ο Κωνσταντίνος Παππάς (ως διευθυντής του καταστήματος Βόλου), οφείλουν να τηρούν εμπορικά βιβλία, να καταρτίζουν ισολογισμούς στο τέλος κάθε έτους και να προβαίνουν σε λογοδοσία της διαχείρισής τους. 13) Ο Κωνσταντίνος Παππάς μεταβίβασε στην εταιρεία την κυριότητα των δύο οικοπέδων που είχε αγοράσει το 1892 στη συνοικία Ταμπάκικα και πάνω στα οποία αναγέρθηκε ο ατμόμυλος. Η μεταβίβαση αυτή έγινε αποδεκτή από τους Δημητριάδη και Σκαλιώρα.
Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε πως ο Κωνσταντίνος Παππάς ήδη από το 1892 είχε προσκαλέσει στη Λάρισα (από τον Βόλο), τον νεαρό απόφοιτο της Πολυτεχνικής Σχολής των Αθηνών Κωσταντίνο Κυρ. Σαρίμβεη [2], με σκοπό να συναρμολογήσει και να θέσει σε λειτουργία τις μηχανές στον μεγάλο ατμόμυλο.
Στα τέλη του 1893 και ενώ οι εργασίες του ατμόμυλου παρουσίαζαν τεράστια κερδοφορία, ο Χρήστος Δημητριάδης μεταβίβασε μία οικία στο χωριό Καρατζόλ (Αργυροπούλι Τυρνάβου) στον ποιμένα Ιωάννη Ζαράγκα αντί 16 χρυσών τουρκικών λιρών (772 δρχ.) [3], ενώ τον Ιούλιο του 1894 μεταβίβασε στον Τυρναβίτη εμποροκτηματία Δημήτριο Καράσσο, 357 αγροτικά ακίνητα αντί 1.500 χρυσών λιρών (59.250 δρχ.). Τα ακίνητα (αγροί, αμπελώνες, δάση, νερόμυλοι, οικίες, αποθήκες κ.λπ.), βρισκόταν στην ευρύτερη περιοχή του Τυρνάβου και ιδιαίτερα στα χωριά Καρατζόλ και Λυγαριά [4].
(συνεχίζεται)
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1]. Γενικά Αρχεία του Κράτους, Αρχεία Ν. Λάρισας (ΓΑΚ/ΑΝΛ), Συμβολαιογραφικό Αρχείο Αγαθάγγελου Ιωαννίδη, φκ. 042, αρ. 15127 (28 Ιουλίου 1893).
[2]. Αλέξανδρος Χ. Γρηγορίου, «Κωνσταντίνος Κυρ. Σαρίμβεης (1865-1906): Ο ιδρυτής του πρώτου μηχανουργείου της Λάρισας», Ελευθερία (Λάρισα), 29 Ιανουαρίου 2017.
[3]. Αρχείο Ιωαννίδη, φκ. 044, αρ. 15743 (5 Νοεμβρίου 1893).
[4]. Αρχείο Ιωαννίδη, φκ. 046, αρ. 16652 (6 Ιουλίου 1894).
Από τον Αλέξανδρο Χ. Γρηγορίου
