Μείναμε στην τελετή των εγκαινίων του Ωδείου σαν ανεξάρτητου οργανισμού, τα οποία έγιναν την Κυριακή 10 Ιουλίου 1928. Σήμερα θα συνεχίσουμε την αφήγηση του Σάπκα ως προς τη μετατροπή του σε Δημοτικό Ίδρυμα:
«Από της επομένης ήρχισαν τακτικώς τα μαθήματα. Η επιμέλεια και η διδασκαλία έβαινον πολύ ενθαρρυντικώς μέχρι των εξετάσεων. Δια τας εξετάσεις εκλήθη κατά το Καταστατικόν το Εθνικόν Ωδείον να αποστείλη επιτροπήν προς παρακολούθησιν αυτών, της προόδου των μαθητών και της διδασκαλίας των καθηγητών. Ενθουσιάσθησαν από τα τόσον ικανοποιητικά αποτελέσματα των εξετάσεων. Ο κος Καλομοίρης, επικεφαλής της εξεταστικής Επιτροπής, συνεχάρη την Διοικητικήν Επιτροπήν, τους καθηγητάς και τους μαθητάς, προσφωνήσας αυτούς καταλλήλως. Εις τας εξετάσεις παρέστησαν κληθέντες και οι καθηγηταί του Ωδείου Βόλου, αι αρχαί της πόλεως και αι οικογένειαι των μαθητών ... Μετά τα διά των εξετάσεων δοθέντα δείγματα της εργασίας του Ωδείου, συνήλθεν εις συνεδρίασιν η Διοικητική Επιτροπή μετά των καθηγητών του Ωδείου και εξέδωκαν τα αποτελέσματα των εξετάσεων, μεθ’ ό απένειμον τα βραβεία εις τους αριστεύσαντας μαθητάς.
Μετά τούτο απεφασίσθη υπό της Επιτροπής να ζητηθή η οικονομική αρωγή του Δήμου προς κάλυψιν των δαπανών. Υπεβληθη αίτησις εις το Δημοτικόν Συμβούλιον και τη συστάσει και συνηγορία μου απεφασίσθη όπως χορηγηθή τοιαύτη και ανεγράφη εις τον Προϋπολογισμόν του Δήμου ετησία επιχορήγησις αρκετή.
Το Εθνικόν Ωδείον μετά τα ανακοινωθέντα εις αυτό υπό της υπό τον κον Καλομοίρην εξεταστικής Επιτροπής αποτελέσματα, εκήρυξε το Ωδείον μας ισότιμον με όλα τα Ωδεία του Κράτους και εχορήγησε το δικαίωμα εις τους τελειοφοίτους του Ωδείου Λαρίσης, με το απολυτήριον του Ωδείου να εμφανίζωνται και εις διπλωματικάς εξετάσεις του Εθνικού Ωδείου προς λήψιν διπλώματος ...
Το Ωδείον μετώκησεν εις το οίκημα του κήπου των Παλαιών Ανακτόρων, εις υπαρχούσας εν αυτώ αιθούσας, ίνα παρέχεται εις τους καθηγητάς και κατοικία, ήτις εξοικονομείτο εις το νέον οίκημα, ώστε να είναι πλησίον του Ωδείου.
Εν τω μεταξύ έληξε η θητεία της Διοικητικής Επιτροπής του Ωδείου και επέκειτο η εκλογή νέας τοιαύτης. Τότε ενεφανίσθη αντίδρασις κατά τινων εκ των μελών της Επιτροπής και είχεν ζητηθή υπό τινων συνδρομητών-μελών του Ωδείου η αντικατάστασις αυτών. Αλλά και άλλη σοβαρωτέρα αντίδρασις εξεδηλώθη, απειλούσα αυτήν την υπόστασιν του Ωδείου. Εκ του Ωδείου είχον απολυθή καθηγηταί δι’ ανεπάρκειαν ή και άλλους σοβαρούς λόγους. Τούτους προέτρεψεν η αντίδρασις να αναλάβωσι κατ’ ιδίαν μαθήματα, αποσπώντες μαθητάς εκ του Ωδείου. Ούτω ήρχισαν να δίδωνται ομαδικώς ή κατ’ οίκον μαθήματα υπό των καθηγητών αυτών και απεσύρθησαν μαθηταί τινες εκ του Ωδείου. Σοβαροί λόγοι διά την αντίδρασιν δεν υπήρχον, μόνον προσωπικαί αντιζηλίαι των Κυριών της Διοικούσης Επιτροπής εδημιούργησαν διαιρέσεις και αφορμάς.
Διέβλεπον, ως Δήμαρχος ενδιαφερόμενος τα μάλιστα διά την επιβίωσιν του ιδρύματος, ότι με την ενέργειαν εκλογών προς ανάδειξιν νέας Διοικητικής επιτροπής, η κατάστασις θα οξύνετο έτι μάλλον και υπήρχε φόβος σοβαρών διαστάσεων, αίτινες θα επηρέαζον την ομαλήν λειτουργίαν του Ωδείου. Μετά σκέψιν και συνεννόησιν με τινας των Δημοτικών Συμβούλων, απεφάσισα να ζητήσω από το Δημοτικόν Συμβούλιον να καταστήσωμεν το Ωδείον Δημοτικόν. Εις πρώτην συνεδρίασιν του Δημοτικού Συμβουλίου υπέβαλα την πρότασιν προς τούτο και να κηρύξωμεν αυτό Νομικόν Πρόσωπον Δημοσίου Δικαίου, διοικούμενον υπό Επιτροπής εκλεγομένης κατά τετραετίαν υπό του Δημοτικού Συμβουλίου, ήτις θα διοικεί αυτό υπό την προεδρίαν του Δημάρχου, συμφώνως προς τας σχετικάς διατάξεις των Νόμων περί Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου, όπως ακριβώς είναι και το Δημοτ. Νοσοκομείον. Ανέπτυξα, ότι εφ’ όσον επιχορηγείται και ενισχύεται υπό του Δήμου, ορθόν και δίκαιον είναι να γίνη Δημοτικόν. Μετά συζήτησιν, η πρότασίς μου έγινε δεκτή.
Και εξεδόθη σχετική πράξις του Δ.Σ. υπ’ αριθ. 95 της 27-2-30 αποφάσεως, ήτις ενεκρίθη και υπό της Νομαρχίας. Μετά τούτο εξελέγη η νέα Διοικητική Επιτροπή και έπαυσαν αι συζητήσεις και αντιζηλίαι και εξηκολούθησεν ομαλότατα λειτουργούν το Ωδείον. Τα θεμέλιά του κατέστησαν στερεότατα και σταθερότατα και συνεχίζεται το μέγα έργον της Μουσικής αγωγής της πόλεώς μας και της προόδου της.
Δυστυχώς η συλλαβούσα την ιδέαν της ιδρύσεως του Ωδείου πρώτη, και πρωτοστατήσασα εις την ίδρυσιν και οργάνωσιν αυτού, δεν ηξιώθη να ιδή τους καρπούς των εργασιών της, και πραγματοποιημένους τους οραματισμούς της. Απεδήμησε εις το υπερπέραν την 18ην Ιουνίου του 1932.
Η ίδρυσις του Ωδείου είναι μέγα έργον και ερριζώθη εις την ψυχήν της νεολαίας, είναι μέγας πνευματικός συντελεστής της εξελίξεως και της προόδου της κοινωνίας μας. Τοιούτον εφαντάζετο το Ωδείον και η εκλείψασα ιδρύτρια. Εντός ολίγων ετών από της ιδρύσεώς του ενεφανίσθησαν μεταξύ των μαθητών παιδιών του λαού μουσικαί ιδιοφυΐαι, προωρισμέναι να καταλάβωσι διακεκριμμένας θέσεις μεταξύ του μουσικού κόσμου της χώρας. Και μετά τον θάνατον της ιδρυτρίας του το Ωδείον συνεχίζει το έργον του. Οφείλει να ζήση τούτο και η πόλις και ο Δήμος να το ενισχύη».
Επισυνάπτεται η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου με την οποία το Ωδείο αναγνωρίστηκε με την Πράξη αριθ. 95 της 27ης Φεβρουαρίου 1930 Δημοτικό Ίδρυμα.
«Το Δημοτικόν Συμβούλιον Λαρίσης, συγκείμενον από τον κ. Πρόεδρον κ. Φ. Παππάν και τα προσυπογεγραμμένα μέλη, συνήλθε εν νομίμω απαρτία εις συνεδρίασιν αυτού παρουσία και του Δημάρχου κ. Μ. Σάπκα και Ακούσαν του κ. Δημάρχου εξαίροντος την αξίαν την οποίαν έχει δια την πόλιν η ύπαρξις και η λειτουργία του Ωδείου, όπερ αποτελεί σημείον πολιτισμού και προόδου και προτείνοντος όπως χαρακτηρισθή τούτο ως Δημοτικόν Ωδείον προς εξασφάλισιν της υπάρξεως αυτού, εφ’ όσον ο σπουδαιότερος και ουσιωδέστερος χορηγός είναι αυτός ούτος ο Δήμος, κηρυσσομένου του θέματος τούτου κατεπείγοντος, εγκρινομένου εν αποδοχή της προτάσεώς του ταύτης και του κανονισμού της λειτουργίας αυτού. Μετά λεπτομερή συζήτησιν επί της προτάσεως ταύτης του κ. Δημάρχου ήν κρίνει ορθοτάτην, ιδόν το άρθρον 13 του Νόμου 4108, Αποφαίνεται παμψηφεί: Χαρακτηρίζει το λειτουργούν ήδη Ωδείον ως Δημοτικόν Ίδρυμα και εγκρίνει τον υπό του κ. Δημάρχου υποβληθέντα κανονισμόν της λειτουργίας αυτού εφ’ εξής.
Συνετάχθη εν Λαρίση σήμερον την 27ην του μηνός Φ/ρίου του έτους 1930, ανεγνώσθη και υπεγράφη.
Το Δημοτικόν Συμβούλιον. Ο Πρόεδρος: Φ. Παππάς. Τα Μέλη: Ιω. Μπαλταδώρος, Α. Νικολαΐδης, Χ. Δράκος, Α. Αρχιμανδρίτης, Κ. Οικονομίδης, Θ. Πατσάλης, Μ. Μπούρας, Δ. Χατζηπύρρος, Α. Ζουναλής, Β. Γκόλτσος, Α. Ιωαννίδης, Δ. Κατίκας, Μ. Σαρίμβεης.
Ο Δήμαρχος Λαρίσης: Μιχαήλ Σάπκας».
Από τον Νίκο Παπαθεοδώρου
nikapap@hotmail.com
