Η γέννηση του Κωνσταντίνου αναγγέλθηκε στον αθηναϊκό λαό που είχε κατακλίσει την πλατεία Συντάγματος, που μόλις έμαθε ότι είναι αγόρι φώναζε: «Ζήτω ο Κωνσταντίνος! Το προσφιλές όνομα του «μαρμαρωμένου βασιλιά», την ανάσταση του οποίου από τετρακοσίων και πλέον ετών ανέμενε το ελληνικό έθνος... Ήταν πάνδημη η πίστη και η πεποίθηση ότι ο διάδοχος του ελληνικού θρόνου θα εστέφετο ως Κωνσταντίνος ΙΒ’ βασιλεύς των Ελλήνων εις την Βασιλεύουσαν, «στην Πόλην», εντός του ναού της Αγίας Σοφίας διαδοχόμενος ουχί τον πατέρα του Γεώργιον τον Α’, αλλά τον τελευταίον βασιλέα των Ελλήνων του Βυζαντίου Κωνσταντίνον ΙΑ’ τον Παλαιλόγον.» (βιβλ.1,σελ.873)
Η βάπτισή του έγινε στις 22.08.1868 με νερό από τον Ιορδάνη ποταμό που έστειλε από τα Ιεροσόλυμα ο πατριάρχης Κύριλλος. Μεγαλώνοντας, ως διάδοχος του θρόνου, η μόρφωσή του ήταν σπουδαία και σημαντική, με αξιόλογους δασκάλους και καθηγητές. Ένας από αυτούς ήταν ο καθηγητής Ιστορίας του Παν. Αθηνών, Κ.Παπαρηγόπουλος: «ο οποίος ήτο φυσικόν να μεταλαμπαδεύσει εις αυτόν τας αρχάς της Μεγάλης Ιδέας, ήτις απέβλεπεν εις την συγχώνευσιν του Ελληνισμού της Ανατολής εις εν κράτος, το νέον Ελληνικόν κράτος, το οποίον θα είχε προορισμόν να συνεχίση τας παραδόσεις των ενδόξων προγόνων» (βιβλ.1,σελ.873).
Μετά το τέλος των γυμνασιακών του σπουδών (1882) εισήχθη στην Ευελπίδων, όπου τελείωσε το 1886 με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού. Το 1888 εβρισκόμενος στη Γερμανία για ανώτερες σπουδές γνώρισε και παντρεύτηκε με την αδερφή του αυτοκράτορα της Γερμανίας Γουλιέλμου Β’, πριγκίπισσα Σοφία με την οποία έκανε έξι παιδιά. Το πρώτο, ο διάδοχος Γεώργιος γεννήθηκε στις 07.07.1890 (π.ημ.) και μετά οι Αλέξανδρος, Ελένη, Παύλος, Ειρήνη, Αικατερίνη.
Μετά την ειρηνική επανάσταση στο Γουδί (15.08.1909), η ισχυρή κυβέρνηση που προέκυψε από τις εκλογές στις 28.10.1910 κι ο Βενιζέλος ως πρωθυπουργός και υπ. Στρατιωτικών, ανέθεσε στον Κωνσταντίνο τη διοίκηση του Ελληνικού Στρατού. Έτσι όταν κηρύχτηκε ο πόλεμος κατά της Τουρκίας στις 05.10.1912, ο Κωνσταντίνος ευρισκόμενος στη Στρατιά, στη Λάρισα, οδήγησε μέσω Ελασσόνας-Σαρανταπόρου-Γιαννιτσών τον Ελληνικό Στρατό και εξουδετερώνοντας κάθε τουρκική αντίσταση, έφτασε στη Μακεδονία με σκοπό να φτάσει στο Μοναστήρι.
Με επείγουσα όμως εντολή του Βενιζέλου πήγε προς τη Θεσσαλονίκη την οποία απελευθέρωσε στις 26 Οκτωβρίου 1912, ημέρα του πολιούχου της, προλαβαίνοντας την κάθοδο των Βουλγάρων προς τη Θεσσαλονίκη, που φθάνοντας τη μέρα εκείνη, ζήτησαν να φιλοξενηθούν αλλά ο Κωνσταντίνος τους απέπεμψε. Κι ενώ ο βασιλιάς Γεώργιος εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη, μετά την απελευθέρωσή της, ο διάδοχος Κωνσταντίνος προήλασε στη Δυτική Μακεδονία, την οποία απελευθέρωσε καταλαμβάνοντας τη Φλώρινα από τους Τούρκους στις 07.11.1912. Για όλες αυτές τις επιτυχίες του η κυβέρνηση του Βενιζέλου του απένειμε στις 08.11.1912 τον βαθμό του Στρατηγού από αντιστράτηγος που ήταν.
Η επόμενη αποστολή του διαδόχου στρατηγού, ήταν η Ήπειρος, όπου με μια μεγάλη δύναμη στα μέσα Ιανουαρίου 1913 άρχισε η κατά των Ιωαννίνων επιχείρηση. Μετά από σκληρές μάχες και διαπραγματεύσεις με τον Τούρκο στρατηγό Εσάτ Πασά, τα Ιωάννινα παραδόθηκαν στις 21-2-1913. Λίγες μέρες όμως μετά στις 5-3-1913 ο Κωνσταντίνος και ενώ ήταν στα Ιωάννινα πληροφορήθηκε ότι ο πατέρας του, βασιλιάς Γεώργιος δολοφονήθηκε στη Θεσσαλονίκη από κάποιον Γεώργιο Σχοινά. Έτσι αμέσως πήγε στην Αθήνα για την κηδεία του πατέρα του, ενώ έδωσε στο κοινοβούλιο τον βασιλικό όρκο. Μία μέρα μετά την κηδεία έφυγε ως βασιλιάς για τα πεδία των μαχών.
Τον στρατηγό/βασιλιά Κωνσταντίνο, ο πρωθυπουργός Δημήτριος Γούναρης κατά τον Μάιο του 1921 θέλησε να βάλει αρχηγό στη στρατιά της Μικράς Ασίας, θέλοντας να αναβιώσει τις ένδοξες νίκες του Ελληνικού στρατού στους Βαλκανικούς πολέμους 1912-1913, που διπλασίασαν το ελληνικό κράτος. Έτσι με υπόδειξή του, ο φιλάσθενος Κωνσταντίνος με το θωρηκτό «Αβέρωφ» και έχοντας μαζί του τον Γούναρη, τον διάδοχο Γεώργιο, τον πρίγκιπα Ανδρέα, τον Δούσμανη και τον Ξ. Στρατηγό, καθώς και επιτελικούς αξιωματικούς έφτασε το απόγευμα στις 30 Μάη 1921 (π.ημ.) στη Σμύρνη. Εκεί τον περίμεναν ο διοικητής στρατιάς Παπούλας, ο αρμοστής Στεργιάδης καθώς και πλήθος κόσμου διότι : «Στο πρόσωπο του Κωνσταντίνου έβλεπαν τον βασιλιά της Ελλάδας, που ερχόταν να αγωνισθεί για τη νίκη, που θα στερεοποιούσε την ενσωμάτωση της Σμύρνης στη μητέρα πατρίδα» (βιβλ. 2, σελ. 53)
Ο Κωνσταντίνος από προάστιο της Σμύρνης όπου εγκαταστάθηκε έστειλε μήνυμα προς τους στρατιώτες «... Δεχτείτε τον εγκάρδιον του Βασιλέως σας χαιρετισμόν... Ο Ύψιστος θα ευλογήσει τον δίκαιο αγώνα μας», Κορδελιό, 31 Μαΐου 1921, Κωνσταντίνος Β’.
Από τον Στέφανο Παπαγεωργίου
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
1) ΝΕΟΤΕΡΟΝ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΙΚΟΝ ΛΕΞΙΚΟΝ «ΗΛΙΟΥ», τόμος 11ος , Αθήνα, 1957
2) «ΤΑ ΦΟΒΕΡΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ, ΣΑΓΓΑΡΙΟΣ», Δημήτρης Φωτιάδης, εκδ.Φυτράκη, Αθήνα, 1974
