Το σαμποτάζ έγινε από τις δυνάμεις του Άρη Βελουχιώτη -Α.Β.- πρώτο καπετάνιο του ΕΛΑΣ, του Ναπολέοντα Ζέρβα -Ν.Ζ.- αρχηγού του Ε.Δ.Ε.Σ. και με τη συμμετοχή της αγγλικής αποστολής με επικεφαλής τους Έντι Μάγερ και Κρις.
Οι Άγγλοι σαμποτέρ έπεσαν με αλεξίπτωτο στην ευρύτερη περιοχή, αναζητώντας τον Ν.Ζ. Οι κάτοικοι όμως που ήρθαν σε πρώτη επαφή μαζί τους τους οδήγησαν στον Α.Β. που δρούσε εκεί κοντά. Ο Αρης και τα μέλη της αποστολής αφού συζήτησαν ότι στόχος τους ήταν ο Γοργοπόταμος και συνέπεσαν οι απόψεις τους, πήγαν και συνάντησαν τον Ζέρβα. Κατά τη συζήτηση συμφώνησαν για τον στόχο, όρισαν περίπου την ημερομηνία και έδωσαν τα χέρια.
Στις 25 Νοέμβρη οι μαχητές, 150 του Αρη και 60 του Ζέρβα καθώς και οι Άγγλοι σαμποτέρ, έφτασαν στη γέφυρα, που τη φύλαγαν οι Ιταλοί φασίστες, ταμπουρωμένοι μέσα σε τεθωρακισμένα οχυρά. Οι δυνάμεις της ενωμένης Εθνικής Αντίστασης - Ε.Α. - άνοιξαν σφοδρό πυρ εναντίον τους και τους ανάγκασαν να τα εγκαταλείψουν πανικόβλητοι. Τότε οι Αγγλοι σαμποτέρ έκαναν εμπειρευματισμό στις κολόνες της γέφυρας και σε λίγο μια δυνατή έκρηξη άστραψε και φώτισε ολόκληρη την περιοχή. Η γέφυρα τινάχτηκε στον αέρα. Σε λίγο οι δυνάμεις της ενωμένης Ε.Α. έβγαλαν μια δυνατή ιαχή. Ηταν το μεγαλύτερο σαμποτάζ μέχρι τότε σε ολόκληρη την κατεχόμενη από τον φασισμό Ευρώπη. Καταφέρθηκε ένα σοβαρό πλήγμα στους χιτλερικούς που μάχονταν στην Αφρική και Μέση Ανατολή. Υπήρξε η αρχή της ήττας τους και του τραγικού τέλους του Στρατηγού Ρόμελ - Αναθάρρησαν οι σκλαβωμένοι λαοί της Ευρώπης και δυνάμωσε η αντίστασή τους.
Περιγράφω πολύ συνοπτικά τα ιστορικά γεγονότα σεβόμενος τον χώρο της εφημερίδας, που θα φιλοξενήσει το κείμενο. Δεν μπορώ όμως να μην αναφέρω τη γνώμη του Αγγλου επικεφαλής των σαμποτέρ Εντι Μάγιερς, αυτά που είπε μετά τη μάχη: «Ηταν ένα μεγάλο σαμποτάζ μια καταπληκτική νίκη. Αν δεν συμφωνούσε ο Α.Β. με τις δυνάμεις του το σαμποτάζ δεν θα πετύχαινε».
Μετά την απελευθέρωση και το τέλος των Δεκεμβριανών, υπογράφεται η συμφωνία της Βάρκιζας τον Μάρτιο του 1945, η οποία παρόλο που ήταν σε βάρος της ΕΑΜικής Ε.Α., που ήταν ένας θρύλος κατά την περίοδο της κατοχής, δεν τηρήθηκε στα συμφωνηθέντα και εξαπολύθηκε ένας άγριος και εξοντωτικός πόλεμος εναντίον των αγωνιστών της Αριστεράς, από τις οργανωμένες συμμορίες της ακροδεξιάς και τους συνεργάτες των Γερμανών , τους ταγματασφαλίτες, οι οποίοι όχι μόνο δεν τιμωρήθηκαν για την εθνική προδοσία και τον δωσιλογισμό, αλλά εξοπλίστηκαν και χρηματοδοτήθηκαν. Ετσι εξαπλώθηκε με τρομοκρατική δράση ενάντια στους αγωνιστές της Αριστεράς. Αποτέλεσμα: Να υπάρξουν αρκετές εκατοντάδες νεκροί, χιλιάδες βασανισμένοι, τραυματίες και εξόριστοι. Αρκετές χιλιάδες από τα χωριά για να γλιτώσουν από τους βασανισμούς και τις δολοφονίες από τις ένοπλες συμμορίες του Σούρλα και του Ταμπούρη, του Μαγκανά και άλλων που δρούσαν στις πόλεις και προπαντός στην ύπαιθρο. Μόνο ο Άρης είχε προβλέψει αυτή την τραγωδία που κορυφώθηκε με την υποστήριξη των Άγγλων και δυνάμωσε ακόμη περισσότερο μετά τις 30-5-’45 με τον ερχομό του Ν. Ζαχαριάδη, που για πολλά χρόνια θεωρούταν νεκρός στο Νταχάου. Σε συνέντευξή του στην Αθήνα την 1η Ιούνη, αποκηρύσσει τον Αρη, τον κατηγορεί για προδοσία και ζητά από τις κομματικές οργανώσεις να τον απομονώσουν και να του αρνούνται κάθε βοήθεια. Η θέση για τον Α.Β. γίνεται πολύ δύσκολη. Υπουργός δημοσίας τάξης και ασφαλείας στην κυβέρνηση Βούλγαρη γίνεται ο Ν. Ζέρβας. Ο «Βόιδαρος» πρώην αξιωματικός του Ε.Δ.Ε.Σ. και άνθρωπός του, καταδιώκει αμείλικτα τον Α.Β. από μέρος του 118 τάγματος εθνοφυλακής, που διοικητή έχει τον ταγματάρχη Φαληρέα, φιλικά προσκείμενο στον ΙΔΕΔ. Στις 16 Ιούνη 1945 εγκλωβίζεται ο Αρης στη Μεσούντα. Τότε η χειροβομβίδα Μιλς του Τζαβέλα, συντρόφου και συναγωνιστή του Αρη δίνει το τέλος της ζωής του πρωτοκαπετάνιου της ΕΛΑΣ και ήρωα του Γοργοποτάμου και του συντρόφου του, Τζαβέλα. Εγινε αργότερα γνωστό ότι η ενέργεια αυτή είχε προσυζητηθεί και συμφωνηθεί μεταξύ Αρη και Τζαβέλα για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Την ίδια μέρα τα κεφάλια τους μεταφέρονται στην πλάτη του άλλου συντρόφου τους, το Δράκου στα Τρίκαλα στο κέντρο της πλατείας και κρεμάστηκαν σε δύο στύλους κατά διαταγή του Ν. Ζέρβα που μισούσε θανάσιμα τον Αρη με τη σύμφωνη γνώμη του διοικητή του 118 τάγματος εθνοφυλακής Φαληρέα.
Η άδεια που δόθηκε μετά στους παρακρατικούς με τη σύμφωνη γνώμη των παραπάνω αναφερόμενων να γίνει γλέντι στην πλατεία κάτω από τα κρεμασμένα κεφάλια αποτελεί μια κανιβαλική πράξη που προκαλεί φρίκη. Στις 19-6-’45 ξεκρεμάστηκαν τα κεφάλια του Αρη και του Τζαβέλα και κανείς μέχρι σήμερα δεν ξέρει πού βρίσκονται.
Αυτό ήταν το τέλος του πρωτοκαπετάνιου του ΕΛΑΣ και ήρωα του Γοργοποτάμου Αρη Βελουχιώτη. Σήμερα τον τιμούμε ευλαβικά καθώς και όλους τους αγωνιστές του ΕΑΜ, ΕΛΑΣ και της ΕΠΟΝ. Η μνήμη θα είναι αιώνια. ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ.
Στοιχεία πάρθηκαν από το βιβλίο του ΡΙΖΟΥ ΜΠΟΚΟΤΑ «ΠΟΙΟΣ ΚΡΥΒΕΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥ ΑΡΗ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ»
Σωτ. Κολλάτος
