Του ευρωβουλευτή της ΝΔ Γιώργου Κύρτσου
Το 2015 ξεκίνησε με μία επανάσταση προσδοκιών, στην οποία στήριξε ο κ. Τσίπρας την πολιτική του επικράτηση. Θα έβαζε τέλος σε μία ημέρα στα μνημόνια, θα καταργούσε τη λιτότητα και θα κάλυπτε με το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης βασικές οικονομικές και κοινωνικές ανάγκες εκατομμυρίων συμπολιτών μας.
Η ευκολία με την οποία πείστηκαν οι ψηφοφόροι για την ορθότητα των ανεδαφικών προτάσεων του κ. Τσίπρα δείχνει το βαθμό της απογοήτευσης και της σύγχυσης που είχαν δημιουργήσει τα λάθη και οι παραλείψεις των προηγούμενων κυβερνήσεων.
Η Ελλάδα οδηγήθηκε στο δημοσιονομικό εκτροχιασμό και στην υπερχρέωση μέσα από μια απαράδεκτα χαλαρή και σε αρκετές περιπτώσεις διαπλεκόμενη διαχείριση του δημόσιου χρήματος και του δημόσιου συμφέροντος. Σαν να μην έφτανε αυτό, τα μνημόνια προετοιμάστηκαν και εφαρμόστηκαν με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι οι άλλες χώρες που βρέθηκαν αντιμέτωπες με ανάλογες καταστάσεις τις ξεπέρασαν σε διάστημα 24-30 μηνών.
Η απογοήτευση μεγάλου τμήματος του ελληνικού λαού και η κουτοπονηριά των επιτήδειων, οι οποίοι αποτελούν ένα σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού, μετέτρεψαν τους μύθους του κ. Τσίπρα και των συνεργατών του σε αξιόπιστες πολιτικές προτάσεις. Όλα θα πήγαιναν καλά λοιπόν στο ξεκίνημα του 2015 με βάση την κυρίαρχη τάση στην κοινή γνώμη.
Τραγική απομυθοποίηση
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ μπόρεσε να συντηρήσει τους μύθους που την έφεραν στην εξουσία για ένα εξάμηνο, ανεβάζοντας συνεχώς τον οικονομικό και κοινωνικό λογαριασμό της σύγκρουσης με τους Ευρωπαίους εταίρους και τους πιστωτές. Με την υπογραφή του τρίτου προγράμματος-μνημονίου, τον Ιούλιο του 2015, κατέρρευσε η μυθολογία του ΣΥΡΙΖΑ και άρχισε να αλλάζει η διάθεση της κοινής γνώμης. Από τις υπερβολικές προσδοκίες του πρώτου εξαμήνου περάσαμε σταδιακά στην ανώμαλη προσγείωση στην πραγματικότητα. Το επιτελείο της κυβέρνησης κατάφερε να εξασφαλίσει τον αναγκαίο πολιτικό χρόνο και τη νίκη στις εκλογές του Σεπτεμβρίου, δημιουργώντας σκόπιμα την εντύπωση ότι θα μπορούσε να παρακαμφθεί το τρίτο πρόγραμμα-μνημόνιο, με τη βοήθεια του λεγόμενου παράλληλου προγράμματος και επιτρέποντας την καθυστέρηση στην εκπλήρωση των φορολογικών και ασφαλιστικών υποχρεώσεων των περισσότερων συμπολιτών μας.
Εξαιτίας των πολιτικών ελιγμών του κ. Τσίπρα χάθηκαν δύο χρόνια οικονομικής ανάκαμψης. Θα πρέπει να περιμένουμε τα τέλη του 2016 ή τις αρχές του 2017 για να επιστρέψει η ελληνική οικονομία στα επίπεδα που ήταν στα τέλη του 2014. Η κυβέρνηση Σαμαρά είχε επιτύχει να βάλει τέλος στην ύφεση που είχε ξεκινήσει το τέταρτο τρίμηνο του 2008 αλλά οι πρωτοβουλίες του κ. Τσίπρα και των συνεργατών του μετέτρεψαν τη διετία 2015-2016 σε νέα περίοδο οικονομικής ύφεσης. Επιπλέον, είχαμε δραματική επιδείνωση της κοινωνικής κατάστασης, εξαιτίας της δραστικής μείωσης των δημοσίων δαπανών για την Παιδεία και την Υγεία το 2015, σε σχέση με το 2014, ενώ οι δημόσιες επενδύσεις έκαναν μια βουτιά της τάξης του 35%, μεγαλώνοντας τις ελλείψεις στη βασική υποδομή της χώρας. Η κυβέρνηση Τσίπρα δεν είναι σε θέση να παρουσιάσει ένα σχέδιο άμεσης επιστροφής των δαπανών για το κράτος πρόνοιας και τις δημόσιες επενδύσεις στα επίπεδα του 2014 και απλά περιορίζεται σε υποσχέσεις για αντιμετώπιση της υποτιθέμενης ανθρωπιστικής κρίσης –η οποία είναι χαρακτηριστικό χωρών που είναι εξαιρετικά φτωχές ή δοκιμάζονται από εμφύλιο- με κονδύλια που είναι ένα μικρό ποσοστό των ανάλογων κονδυλίων που δαπανούσαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
Καιρός να ωριμάσουμε
Με βάση τα αποτελέσματα των τελευταίων δημοσκοπήσεων, 60%-70% των συμπολιτών μας προβλέπουν μικρή ή μεγάλη επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης το 2016, ενώ ανάλογα είναι τα ποσοστά απαισιοδοξίας σε ό,τι αφορά στην προοπτική της προσωπικής και οικογενειακής τους οικονομικής κατάστασης. Ο κ. Τσίπρας έπαιξε και κέρδισε με την ψυχολογία του ελληνικού λαού, ο οποίος πέρασε από την επανάσταση των προσδοκιών στη γενικευμένη απογοήτευση και την απαισιοδοξία. Θα γίνει το πάθημα, μάθημα και θα αρχίσει να ασκεί πίεση η κοινωνία στους πολιτικούς να γίνουν υπεύθυνοι ή θα συνεχιστεί η εκλογική επιβράβευση των πιο αδίστακτων δημαγωγών;
