Της Χρυσούλας Χρ. Μότσιου- Τσανά, διδάκτορος Θεολογίας Α.Π.Θ.
Οι Μάγοι ήταν κατάκοποι. Ωστόσο αυτό δεν τους πείραζε. Τους προβλημάτιζε όμως η απώλεια του αστέρος. Του αστέρος που γέμισε ελπίδα μόλις τον πρωτοαντίκρυσαν. Του αστέρος που έγινε για αρκετό διάστημα ο οδηγός τους από την περιοχή της Ανατολής ως τα μέρη της Ιουδαίας.
Και τώρα; Τώρα το αστέρι, ο οδηγός τους, η ελπίδα τους χάθηκε ξαφνικά. Και έμειναν μόνον με την ελπίδα μέσα τους. Κι όμως, δεν το βάζουν κάτω, δεν απελπίζονται. Κάνουν τον πόθο τους αναζήτηση και την αναζήτηση ερώτημα. Ερώτημα που απευθύνουν με λαχτάρα σ΄ όλα τα Ιεροσόλυμα: «Πού εστίν ο τεχθείς βασιλεύς των Ιουδαίων;» (Ματθ. Β΄2). Ερώτημα που περνάει και στα βασιλικά ανάκτορα και γίνεται εναγώνια απορία στα χείλη του ίδιου του βασιλιά Ηρώδη: «Πού ο Χριστός γεννάται;» (Ματθ.Β΄4)
Πού γεννιέται ο Χριστός;
Τον αναζητούν οι Μάγοι από την ανατολή με πόθο βαθύ, με διάθεση να Τον προσκυνήσουν και να Του προσφέρουν τα δώρα της καρδιάς τους. Τον ψάχνουν οι κάτοικοι των Ιεροσολύμων από περιέργεια. Τον ψάχνουν οι αρχιερείς και οι γραμματείς του λαού για να προσφέρουν εκδούλευση στο βασιλιά Ηρώδη. Τον ψάχνει έντρομος ο βασιλιάς με σκοπό εχθρικό γιατί νιώθει την εύθραυστη βασιλεία του να απειλείται από τον νηπιάσαντα «βασιλέα των βασιλευόντων και κύριον των κυριευόντων».
Χριστούγεννα! Ο Κύριος θα γεννηθεί ξανά. Κι όπως τότε έτσι και τώρα η ίδια αναζήτηση και απορία: «Πού ο Χριστός γεννάται;». Για πολλούς η Γέννησή Του θα σημάνει την ευκαιρία για «διασκέδαση» και διαφυγή. Άλλοι πάλι θα «αναζητήσουν» κάτι στα πλούσια τραπέζια και τα δώρα. Ενώ άλλοι θα περπατήσουν μπροστά από στολισμένες βιτρίνες και φωταγωγημένους δρόμους με την ψευδαίσθηση ότι αυτή είναι η ατμόσφαιρα μέσα στην οποία μπορούν να αισθανθούν πως γεννιέται και πάλι ο Χριστός.
«Πού ο Χριστός γεννάται;»
Εκφράζει αλήθεια αυτό το ερώτημα την πιο βαθιά μας αναζήτηση; Τον μεγαλύτερο πόθο μας; Χριστούγεννα! Το αστέρι που οδηγεί τα βήματά μας σ’ Αυτόν που πτώχευσε έχει πολλές φορές φανεί και στη δική μας ζωή. Ας Τον αναζητήσουμε λοιπόν, όχι από μία απλή περιέργεια ή με το «ενδιαφέρον» μιας εορταστικής συνήθειας. Ας Τον αναζητήσουμε ως ταπεινοί προσκυνητές του μεγαλείου της Ενανθρωπήσεως Του στις ιερές ακολουθίες, στην ιερή υμνολογία, που περιγράφει, εξυμνεί, θεολογεί Τον ερχομό Του. Ας Τον αναζητήσουμε στην ιερή εικονογραφία που ιστορεί με εκφραστικά χρώματα «που εγεννήθη ο Χριστός». Ας Τον αναζητήσουμε καθαρίζοντας τις καρδιές μας με μετάνοια και ειλικρινή εξομολόγηση ώστε να γίνουν χωρητικές της δικής Του συγκαταβάσεως.
Ας Τον αναζητήσουμε στα πρόσωπα των αδελφών μας. Αυτών που αντιπαθούμε ή αποφεύγουμε να τους μιλήσουμε, επειδή δεν είμαστε διατεθειμένοι να ξεχάσουμε το κακό που μας έγινε, στα πρόσωπα των φτωχών και των ορφανών. Γιατί εκεί υπάρχει Αυτός που είναι η Αγάπη και από αγάπη ήλθε στη γη μας, για να μας μάθει ν΄ αγαπάμε.
«Δεύτε ίδωμεν πιστοί που εγεννήθη ο Χριστός, ακολουθήσωμεν λοιπόν ένθα οδεύει ο αστήρ». Ας ακολουθήσουμε λοιπόν το άστρο που φτάνει μέχρι τη φάτνη της Βηθλεέμ. Το άστρο που φωτίζει τις συνειδήσεις μας. Το άστρο που δείχνει το δρόμο για τα αληθινά, τα κοσμοσωτήρια Χριστούγεννα, για να τα γιορτάσουμε όπως μας προτρέπει ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος: «Μη πανηγυρικώς, αλλά θεϊκώς, μη κοσμικώς, αλλά υπερκοσμίως, μη τα ημέτερα, αλλά τα του ημετέρου, μάλλον δε τα του δεσπότου, μη τα της ασθενείας, αλλά τα της ιατρείας, μη τα της πλάσεως, αλλά τα της αναπλάσεως».(PG 36,516). Όχι με κοσμικούς πανηγυρισμούς αλλά με πνευματικούς προς τον Θεό προσανατολισμούς. Όχι κοσμικά αλλά υπερκόσμια. Όχι δίνοντας προβάδισμα στις δικές μας φθηνές απαιτήσεις και «ανάγκες», αλλά προτάσσοντας αυτά που επιθυμεί Εκείνος. Ο Θεός που γίνεται άνθρωπος δικός μας. Όχι ό,τι ζητάει η ασθενική μας φύση, αλλά αυτά που ταιριάζουν στην υγιή κατάσταση που μας παρέχει η θεία Ενανθρώπησή Του. Όχι με τον φυσικό τρόπο ζωής, αλλά με τις υπερφυσικές δυνατότητες που μας χαρίζει η θεία Γέννησή Του. Αμήν!
