Από τον Κώστα Γιαννούλα
"Ή μικρός παντρέψου ή τρανός καλογερέψου" έλεγαν οι γονείς μας και πιο πολύ οι παππούδες μας. Και είχαν δίκαιο από μια άποψη, γιατί για ένα γάμο έχει μεγάλη σημασία, τελικά, σε ποια ηλικία αποφασίζεις να τον συνάψεις, αφού από αυτή εξαρτάται, αν οδηγεί τη ζωή μας η καρδιά ή το μυαλό και αν η αναπαραγωγική μηχανή λειτουργεί με ή χωρίς μεσάζοντες.
Παλιότερα, ως γνωστόν, κατάλληλη ηλικία θεωρούνταν για τα κορίτσια, που ωριμάζουν, νωρίτερα από τα αγόρια, η περίοδος που ακολουθεί αμέσως μετά την ενηλικίωσή τους, ήτοι λίγο πριν ή λίγο μετά το 18ο έτος. Αντίθετα, για τα αγόρια ήταν, συνήθως, αυτή, που ακολουθούσε μετά την εκπλήρωση των στρατιωτικών τους υποχρεώσεων και, για ευνόητους λόγους, μετά την ένταξή τους στην αγορά εργασίας, ήτοι λίγο πριν ή λίγο μετά το 25ο έτος.
Σ´ αυτές τις ηλικίες η απόφαση για γάμο παίρνεται ευκολότερα, γιατί ακόμη οδηγεί τα βήματά μας πιο πολύ η καρδιά και η γενετήσια ορμή και λιγότερο το μυαλό και η λογική, η οποία αποκτά την πρωτοκαθεδρία των επιλογών μας, όσο μεγαλώνουμε περισσότερο. Και επειδή ο γάμος, όπως και να το κάνουμε, προϋποθέτει συμβιβασμούς, μικρούς ή και τρανούς, προϋποθέτει ισορροπίες, που δύσκολα επιτυγχάνονται, ευθύνες και έξοδα περισσότερα και πολλές φορές προβλήματα, που δεν έχει ο εργένης, η λογική πολλές φορές δεν είναι ο καλύτερος σύμβουλος, για να αποφασίσεις να τον συνάψεις. Ως εκ τούτου, μια και που οι απαιτήσεις της ζωής δεν ήταν κάποτε τόσο μεγάλες, όσο σήμερα, σοφά ποιούντες οι παλιότεροι έρχονταν σε γάμου κοινωνία πιο νέοι.
Πέραν τούτου, αντιλαμβάνονταν ότι η αναπαραγωγική διαδικασία είναι πιο αποτελεσματική, όσο νεότερος είσαι. Και επειδή σύμμαχό τους στην επιλογή τους αυτή είχαν και την κοινωνία και προπάντων την εκκλησία, που καταδίκαζαν τις προγαμιαίες σχέσεις και συνάμα τις εκτρώσεις, ο γάμος σε μικρότερη ηλικία έδινε πολλές λύσεις.
Εδώ, όμως, και μερικές δεκαετίες, που η ζωή μας έγινε ιδιαίτερα σύνθετη και απαιτητική, άλλαξε άρδην και η στάση μας απέναντι στο γάμο. Η πρώτη και σημαντικότερη αλλαγή είναι αυτή, που έχει να κάνει με το χρόνο τέλεσής του, ο οποίος πήρε αναγκαστική παράταση μιας δεκαετίας και πλέον. Έτσι, η συνηθισμένη ηλικία για τα κορίτσια είναι γύρω στα 27-30, ενώ για τα αγόρια στα 30-35.
Σ' αυτή την εξέλιξη συνετέλεσαν : η εξίσωση των δυο φύλων, η είσοδος και της γυναίκας στην αγορά εργασίας, που βοηθά στη χειραφέτησή της και στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων της αλλά και συμβάλλει στην αύξηση των υποχρεώσεών της. Η άνοδος, επίσης, του βιοτικού επιπέδου και της ποιότητας, που εξασφαλίζονται ευκολότερα με την άνοδο και του πνευματικού επιπέδου. Έτσι, σταδιακά, περάσαμε δια νόμου απ´ την 6χρονη στην 9χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση αγοριών και κοριτσιών, η οποία κατόπιν, λίγο ως πολύ, εξελίχθηκε με τις επιλογές μας σε δωδεκάχρονη και συμπληρώθηκε με πανεπιστημιακή, μεταπτυχιακή, διδακτορική, πολυγλωσσική μόρφωση, και πάει λέγοντας, που απαιτούν χρόνο και χρήμα.
Συνετέλεσε ακόμη και το γεγονός ότι, χρόνο με το χρόνο, η κοινωνία έγινε λιγότερο αυστηρή με τις προγαμιαίες σχέσεις και σιγά-σιγά εθίστηκε σ' αυτές, οπότε η αναζήτησή ερωτικού συντρόφου ήταν και είναι εύκολη υπόθεση.
Και επειδή με την πάροδο του χρόνου λόγω συνωστισμού παρά πολλών πτυχιούχων στην είσοδο της αγοράς εργασίας, ειδικά δε μετά την έκρηξη της οικονομικής κρίσης έκανε την εμφάνισή της και μπήκε για τα καλά στη ζωή μας η ανεργία και προπάντων αυτή των νέων, σκέψη για γάμο ούτε λόγος να γίνεται απ' όσους μπλέχτηκαν για τα καλά στα δίχτυα της. Ευτυχώς, μάλιστα, που συνεχίζει, εν πολλοίς, η ελληνική οικογένεια να λειτουργεί ως συγκοινωνούν δοχείο, οπότε βρίσκουν καταφύγιο σ' αυτή ή ενίσχυση απ' αυτή, όσοι νέοι και νέες χρειάζονται τη στήριξή της.
Υπάρχει, όμως, και μια κατηγορία νέων ανθρώπων, που πληρώνουν τις λαθεμένες επιλογές των γονιών τους, οι οποίοι στην προσπάθειά τους να ζήσουν τα παιδιά τους καλύτερα απ´ αυτούς, τους εξασφάλιζαν, κατά τη διάρκεια της εποχής των παχιών αγελάδων, και του πουλιού το γάλα, ακόμα και όταν δεν ήταν σε θέση ν' ανταποκριθούν. Τα έμαθαν, έτσι, να ζουν με ξένα κόλυβα μέσα σ' ένα ψεύτικο παράδεισο, με αυτοκίνητα του μπαμπά, με ξενύχτια, με ευκαιριακούς ερωτικούς δεσμούς και φοβούμενα να αναλαμβάνουν τις δικές τους ευθύνες και πρωτοβουλίες για το μέλλον τους.
Έτσι, πολλοί απ' αυτούς τους νέους και τις νέες, χτυπημένοι απ' την ανεργία, στερούμενοι της άνεσης, που τους την εξασφάλιζαν άλλοι, και φοβούμενοι την ανάληψη ευθυνών, δεν έχουν άλλη λύση απ' το να καθυστερούν, ν' αναβάλλουν ή και να μη σκέπτονται καθόλου το γάμο. Τολμώ, μάλιστα, να πω, ότι το πρόβλημα πιο πολύ το βιώνουν τ' αγόρια, γιατί παρά την εξίσωση των δύο φύλων η κοινωνία συνεχίζει στο ρόλο του κουβαλητή να έχει περισσότερες απαιτήσεις απ' τ' αγόρια παρά απ' τα κορίτσια.
Οφείλει, γι' αυτό η πολιτεία, πριν είναι πολύ αργά, ν' αντιδράσει άμεσα, προκειμένου να μη γεμίσει η Ελλάδα από γεροντοκόρες και γεροντοπαλλήκαρα αλλά και για να μην πληρώσει ακόμα πιο ακριβά το δημογραφικό πρόβλημα, που την ταλανίζει.
