Με τις μονομανιακές και ιδεοληπτικές ρυθμίσεις που θα εφαρμοστούν, με την καταφανή διοικητική απειρία, το λεγόμενο «άσυλο» των τριτοβάθμιων Ιδρυμάτων θα ξαναποκτήσει τον δυσειδή, τον άσχημο και αντικοινοβουλευτικό ρόλο του. Έτσι εξηγείται και η καταφυγή μου σε ένα άλλο, γνήσιο άσυλο, αυτό των κειμένων που μας άφησαν κορυφαίοι διανοητές. Διακεκριμένοι για το δημοκρατικό ήθος τους, κυρίως, την ανοιχτοσύνη του μυαλού τους, αλλά και την αντοχή τους σε σκληρές δοκιμασίες. Διάλεξα τρία μικρά αποσπάσματα. Κοπιάστε, δίνοντας λίγη προσοχή στις ημερομηνίες:
Γ.ΚΟΥΜΑΝΤΟΣ (‘Μια απομυθοποίηση του ασύλου’-‘Καθημερινή’-23-11-97)
«... ένα δημοκρατικό καθεστώς ποτέ δεν διανοείται να εμποδίσει με τη «δημόσια δύναμη» κάποιο μάθημα, ή έστω, όποιαν άλλη διακίνηση ιδεών. Και γιατί τις δικτατορίες δεν πρόκειται βέβαια να τις σταματήσει κάποια διάταξη νόμου: θα την καταργήσουν (ή θα την αγνοήσουν) όπως έχουν ήδη καταργήσει (ή όπως αγνοούν) το ίδιο το Σύνταγμα-αυτό θα πει δικτατορία.»
Σε άλλη παράγραφο του ίδιου κειμένου:
«Το αποτέλεσμα αυτής της ρύθμισης (ΣΣ: περί ‘ασύλου’) έχει επανειλημμένα επιβεβαιωθεί: οι ανώτατες σχολές, η περιουσία τους, οι βιβλιοθήκες τους, τα όργανά τους, οι χώροι διδασκαλίας, η ίδια η διδασκαλία βρίσκονται στη διάθεση κάθε ομάδας ή ομαδούλας που θα θελήσει να τα «καταλάβει» ή να τα καταστρέψει φορώντας κάποιο σκουφί επαναστάτη ή αντιρρησία ή αναρχικού ή απλώς αγανακτισμένου «πλακατζή». Κι αυτό χωρίς να χρειάζεται κάποιο θάρρος, κάποια «παλικαριά» αφού είναι καθιερωμένο πως, ότι να κάνεις στους πανεπιστημιακούς χώρους, κάποιος πανεπιστημιακός αρμόδιος θα συνεννοηθεί με κάποιον αστυνομικό αρμόδιο για να εξασφαλιστεί η «ομαλή αποχώρηση», χωρίς συλλήψεις και ποινές».
Θ.Π.ΤΑΣΙΟΣ(Άσυλα πολλά, άσυλος κανένας’- ‘Καθημερινή’-11-12-09)
«Καλά, και ο αγνός Λαός μας τι έκανε; Πήρε άραγε είδηση ότι η μετατροπή των πανεπιστημίων σε κομματικά μαγαζάκια (στην καλύτερη περίπτωση) ή σε ορμητήρια βίας, αποδυναμώνει μέχρις ακυρώσεως ενίοτε την Παιδεία και την Έρευνα-άρα κλέβει την πνευματική και την οικονομική Ανάπτυξη του ίδιου του Λαού μας; Πήρε ο Λαός μας είδηση (αφήστε τα ΜΜΕ); Να σας πω: Πριν από 25 χρόνια (το ξεχάσατε αλλά τότε γεννήθηκαν τα φιδάκια) καλέσαμε τους 20.000 φοιτητές του Πολυτεχνείου με τους γονείς τους να έρθουν γύρω απ’ τα ιστορικά κτίρια του ΕΜΠ στην Πατησίων, να διαδηλώσουμε τη διαμαρτυρία μας για την καταπάτηση του ασύλου από 50 καλόπαιδα που μας είχαν πετάξει έξω όλους (φοιτητές, υπαλλήλους, διδάσκοντες). Πόσες χιλιάδες ήρθαν στη διαδήλωση προστασίας του ασύλου; Απάντηση: 70 άτομα. Και έγραφα τότε: «Μια ευτελισμένη μειονότητα, βαθύτατα αντιδημοκρατική (παρά πάσαν κοινωνιολογική ή ψευδοπολιτική ωραιοποίηση) έκανε εισβολή στο Πολυτεχνείο. Και νιώθω ταπεινωμένος και οργισμένος, όσο σχεδόν και το πρωί του Σαββάτου 18 Νοεμβρίου του 1973, όταν στη σύναξη των καθηγητών του Πολυτεχνείου διάβαζα σχέδιο ψηφίσματος που ζητούσε ρύθμισιν μόνιμον δια της θεσπίσεως των δημοκρατικών ελευθεριών εις την Χώραν».
Ο κ. Τάσιος δεν μίλησε ακόμα, από όσο ξέρω, για ότι συμβαίνει στην Παιδεία. Περιμένω την έκρηξή του...
ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΡΚΑΓΙΑΝΝΗΣ (‘Όχι στα ‘άσυλα’-‘Καθημερινή-11-12-09)
«Όσο και να ψάχνω, δεν μπορώ να βρω κάτι προηγούμενο. Ένα μεγάλο ψέμα που, σαν ισχυρός μαγνήτης, συγκέντρωσε γύρω του και συσσωρεύει όλα τα ψέματα, όλα τα προσχήματα, όλους τους παραλογισμούς, όλη την ιδιοτέλεια και την κουτοπονηριά, τον ευτελισμό κάθε φρονήματος, την πνευματική αναπηρία, με δυο λόγια, όλο τον αρνητισμό και όλη την αντίδραση που διαθέτουμε, όσο το πανεπιστημιακό άσυλο. Μόνο με τον πάλαι ποτέ αντικομουνισμό, σε εποχές ασυγκράτητης υστερίας, μπορώ κάπως να συγκρίνω το νέο φαινόμενο. Έτσι και εκείνος είχε συγκεντρώσει γύρω του τον καθολικό αρνητισμό και την καθολική αντίδραση. Αλλά είχε σοβαρές αιτίες και επιδιώξεις. Το «άσυλο» δεν έχει ούτε αιτία ούτε σκοπό και μάλλον σχετίζεται με συσσωρευμένες από πολλά χρόνια ψυχικές αγκυλώσεις».
Στην αρχή του κειμένου, για ευκολότερη συνεννόηση, αναζητήθηκε κάποια εκφραστική... ασυλία, σε δυο όρους που πολύ συνηθίζονται τώρα τελευταία. Ο πρώτος είναι ο «ιδεαλισμός». Κατά τον H.L.Mencken, λοιπόν, ιδεαλισμός είναι να διαπιστώσεις ότι τα τριαντάφυλλα μυρίζουν καλύτερα από τα λάχανα και να συμπεράνεις ότι γίνονται καλύτερη σούπα... Κατ’ αναλογία, αφού κατά τον παρερμηνευμένο μαρξισμό όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι μπορείς ή πρέπει να καταργήσεις την αριστεία, αυτή τη ‘ρετσινιά’, όπως και την αξιολόγηση που προκαλεί διαφοροποιήσεις... Για να δέσει η σούπα του λαϊκισμού.
Ο δεύτερος όρος είναι η «πείρα». Η Judith Stern διατύπωσε μια πρόσφορη γνώμη: «Εμπειρία είναι μια τσατσάρα που σου δίνει η ζωή αφού χάσεις τα μαλλιά σου». Άρα, συμπεραίνω εγώ: Αν χρειάζεσαι τουλάχιστον μια ώρα, κάθε πρωί, μπροστά στον καθρέφτη, για να βάψεις το μαλλί σου και να το δέσεις κότσο, έχεις-τουλάχιστον-πρόβλημα απειρίας...
Αυτά τα λίγα από έναν... ασυλαίο, έναν πολίτη ο οποίος, κατά τους αρχαίους ημών κλπ, προσφέρει «άσυλο» στα «παιδιά» της τριτοβάθμιας...
xatzis@hotmail.com
