Από τον Ιωάννη Γιαλαμά (*)
Πρόσφατα δημοσιεύθηκε στην «Ε» και κυκλοφόρησε στον ηλεκτρονικό τύπο ένα άρθρο που γρήγορα διαδόθηκε και αναμεταδόθηκε πανελληνίως (έγινε δηλαδή viral). To άρθρο αυτό, σχετικά με μία δημόσια Υπηρεσία της Λάρισας που από έναν έλεγχο δεν βρέθηκαν στην θέση τους 28 από τους 35 υπαλλήλους της.
Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι πως δεν γνωρίζω κανέναν που να το διάβασε και να απόρησε. Αντιθέτως όλοι κουνήσαμε το κεφάλι καταφατικά, άλλοι με απόγνωση και άλλοι με πονηριά, ακόμα και οι ίδιοι οι υπάλληλοι της υπηρεσίας αυτής (άνθρωποι της διπλανής πόρτας) μπορεί να εκνευρίστηκαν με τους υπαλλήλους της υπηρεσίας αυτής, μέχρι που έμαθαν πως πρόκειται για την δική τους, και τότε στο μυαλό τους αναδύθηκε ενστικτωδώς μία δικαιολογία, που τους δίνει άφεση αμαρτιών.
Με αφορμή το παραπάνω, αναρωτιέμαι ποια θα ήταν η αντίδραση της πολιτείας σε μία άλλη ποιο οργανωμένη και δίκαιη χώρα. Σε χώρες που εγώ αναγνωρίζω σαν αναπτυγμένες τουλάχιστον, και θα ήθελα κάποια στιγμή και η Ελλάδα να γίνει μία, οι συγκεκριμένοι υπάλληλοι δε θα πήγαιναν τόσο εύκολα στη δουλειά τους την επόμενη μέρα, και αν πήγαιναν σίγουρα θα σκεφτόταν δύο φορές το αν θα ξανακάνουν «κοπάνα».
Τι συμβαίνει όμως και στην ίδια υπηρεσία, μετά από μία βδομάδα, μπορεί πάλι να απουσιάζουν οι ίδιοι άνθρωποι με την συγκάλυψη της διευθύντριάς τους; Αν διαβάσατε την παραπάνω πρόταση, και συμφωνήσατε και σας φάνηκε μέρος της ελληνικής πραγματικότητας, τότε ανήκετε στην πλειοψηφία των ανθρώπων, που έχουν το εξής κοινό. Έλλειψη αισιοδοξίας! Ναι, έλλειψη θετικών σκέψεων για το μέλλον. Αν αμφιβάλλετε, ρωτήστε τον εαυτό σας αν θεωρείστε αισιόδοξος άνθρωπος.
Ανεξαρτήτως κοινωνικοοικονομικής κατάστασης, οι Έλληνες, στην παρούσα φάση πιστεύουν πως πέρυσι τέτοιο καιρό ήταν σε καλύτερη κατάσταση, και του χρόνου τέτοια μέρα θα είναι σε χειρότερη μοίρα. Όμως ποιος ευθύνεται για αυτό; Είμαστε απαισιόδοξοι γιατί δεν έχουμε καλλιεργήσει μια κουλτούρα ισότητας και αλληλεγγύης, και όχι οι εκάστοτε κυβερνήσεις.
Απαισιοδοξία είναι να βρίσκει δουλειά ο διπλανός σου, και αντί να χαίρεσαι, και να πιστεύεις πως έρχεται και η σειρά σου, εσύ να φθονείς γιατί νομίζεις πως κάποιος σου έφαγε την θέση.
Αισιοδοξία είναι να σου λέει η αστυνομία να μην βγεις από το σπίτι σου για δύο μέρες (όπως έγινε στις Βρυξέλλες), να μην πας στη δουλειά ή να μην ανοίξεις το μαγαζί σου, και συ να το κάνεις. Και όταν μετά από δύο μέρες δεν έχει βρει κάποιον τρομοκράτη, εσύ να μην την βρίζεις ότι σε έχασες δύο μεροκάματα χωρίς λόγο η δεν βγήκες για καφέ, αλλά να την ευχαριστείς.
Πριν 4 χρόνια, τέτοιο καιρό , εν αναμονή των νέων κονδυλίων ΕΣΠΑ όπως τώρα, περιμέναμε σαν κοινωνία μία «χρηματική» ανάσα. Και ενώ την ανάσα αυτή την χρειαζόμασταν, δεν καταφέραμε να την αξιοποιήσουμε ολόκληρη. Ωστόσο, τα νέα προγράμματα που θα εγκριθούν θα έχουν σαν κριτήριο την διάρκεια της ανεργίας (που κατά μέσο όρο αυξήθηκε) και δεν θα έχουν ηλικιακά κριτήρια, που λογικά θα αυξήσει τον ανταγωνισμό της διεκδίκησης μίας επιδότησης. Σωστά? Τα πράγματα δυστυχώς δεν είναι έτσι, γιατί αφ’ ενός υπήρξε πρόσφατα ένα μεγάλο κύμα επιχειρηματικής μετανάστευσης, και αφ’ ετέρου, τα πράγματα δεν βελτιώθηκαν πολύ σχετικά με την κουλτούρα μας και σχετικά με την αίσθηση επιχειρηματικότητας.
Έτσι λοιπόν, και αφού πλέον τα κονδύλια που έρχονται δεν είναι απλά μια ανάσα, αλλά το «φιλί της ζωής» για την ελληνική οικονομία, δεν υπάρχουν τα περιθώρια για κακή διαχείριση των επενδύσεων και μη αξιοποίηση των χρημάτων. Θα είναι η χαριστική βολή, αυτή δηλαδή που θα προκαλέσει είτε ένα ακόμα κύμα φυγής Ελλήνων επιστημόνων και θα αδειάσει τελείως τα ασφαλιστικά ταμεία, ή θα μπορέσει να θεμελιώσει ένα νέο σύστημα ανάπτυξης και εξαγωγών, ποιο επιτυχημένο, που θα μπορέσει να τονώσει κυρίως την κοινωνική μας αισιοδοξία. Χάσαμε την πίστη μας στο κράτος, και αυτή είναι που πρέπει πρωτίστως να κερδίσει, και να μπορέσει να μας μετατρέψει από απαισιόδοξους χρηματοφάγους σε φιλόδοξους επενδυτές και επιχειρηματίες. Μόνο έτσι οι υπάλληλοι της προηγούμενης δημόσιας υπηρεσίας, θα προσφέρουν κάθε μέρα καλύτερο έργο.
(*) Ο Ιωάννης Γιαλαμάς είναι φοιτητής Επιχειρηματικότητας
