Του Παναγιώτη - Σωκράτη Λουμάκη, γενικού γιατρού στο Κέντρο Υγείας Αγιάς
Το άρθρο του κ. Παπακωνσταντίνου «Η Ελληνική Αριστερά» (1/11/2015) γεννά την ανάγκη για ένα αντίστοιχο άρθρο για την Ελληνική Δεξιά. Χρήζει όμως μιας σύντομης απάντησης επειδή είναι μεροληπτικό κατά της Αριστεράς, όπως επίσης μείγμα αληθειών, αναληθειών και κριτικών αστοχιών, παραπλανώντας και προκαλώντας σύγχυση.
Κατ' αρχάς, Αριστερά και Κομμουνισμός δεν ταυτίζονται. Η Αριστερά περιλαμβάνει μεν τον Κομμουνισμό, αλλά υπάρχει και η μη κομμουνιστική αριστερά, που πιστεύει στην πολυκομματική, πλουραλιστική δημοκρατία και όχι σε μονοκομματικό κομμουνιστικό καθεστώς.
Ποιός προσπαθεί άραγε να γυρίσει το ρολόι της Ιστορίας πίσω; Η Ελληνική Αριστερά ή ο αχαλίνωτος οικονομικός νεοφιλελευθερισμός, που επελαύνει στη χώρα μας και διεθνώς, ισοπεδώνοντας κατοχυρωμένα ανθρώπινα δικαιώματα και απειλώντας να μάς γυρίσει στην εποχή του Μεσαίωνα;
Πράγματι η Ελληνική Αριστερά μαστίζεται από έριδες, αλλά δεν είμαι σίγουρος εάν η ενδοπαραταξιακή διχόνοια σχετίζεται περισσότερο με το «αριστερό» παρά με το «ελληνικό» στοιχείο. Εάν, δηλαδή, συνδέεται με την πολιτική της τοποθέτηση ή με την εθνική της ταυτότητα. Ας μη ξεχνάμε ότι οι Έλληνες ως λαός, από αρχαιοτάτων χρόνων, έχουμε «στο αίμα μας» τις έριδες και τις διενέξεις (Πελοποννησιακός πόλεμος, εμφύλιος μεταξύ των αγωνιστών του 1821 κλπ.). Επίσης πράγματι η Αριστερά έκανε σφάλματα και «πάτησε τις πεπονόφλουδες» που της πέταξαν οι αντίπαλοι της.
Αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί ο αρθρογράφος θρηνεί και οδύρεται για τα λάθη της. Εάν η Ελληνική Αριστερά δεν είχε υποπέσει σε αυτά, θα είχε κατακτήσει την εξουσία πολύ νωρίτερα και θα είχε εδραιωθεί σ' αυτή. Αυτό ήθελε; Μήπως είναι κρυφο-αριστερός και δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι;
Ας στραφούμε τώρα στον άλλο πόλο του ελληνικού πολιτικού φάσματος. Η Ελληνική Δεξιά υπήρξε ο καρπός της μεταπολεμικής συνεύρεσης των κρατικών και παρακρατικών μηχανισμών της περιόδου της ναζιστικής κατοχής και της Αγγλικής πολιτικής. Για να το πω πιο απλά, οι Άγγλοι, με δεδομένο ότι είχαν συμφωνήσει με την πρώην ΕΣΣΔ να περάσει η Ελλάδα στη δική τους σφαίρα επιρροής, συνεργάσθηκαν με την αντικομμουνιστική παράταξη του εμφυλίου για να καταβάλουν το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, αδιαφορώντας όμως για το ότι, κατά μεγάλο ποσοστό, η παράταξη αυτή απαρτιζόταν από συνεργάτες των Γερμανών, δωσιλόγους, ταγματασφαλίτες κλπ., οι οποίοι στελέχωσαν το μετεμφυλιοπολεμικό ελληνικό κράτος (Δημόσιες Υπηρεσίες και Σώματα Ασφαλείας).
Ας μην ξεχνάμε π.χ. ότι πολλοί δωσίλογοι και ταγματασφαλίτες ενσωματώθηκαν στον Ελληνικό Στρατό προσδίδοντας του τα ακροδεξιά χαρακτηριστικά που θα οδηγούσαν αργότερα στο πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967. Το ίδιο έγινε με την Ελληνική Χωροφυλακή, με απόρροια τις διασυνδέσεις με τους σκοτεινούς παρακρατικούς μηχανισμούς της δεκαετίας του '60 και φαινόμενα όπως π.χ. η δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη.
Βέβαια, αυτή την τόσο δυσάρεστη ιστορική αλήθεια, το Ελληνικό κράτος, παράγωγο και υποχείριο της Ελληνικής Δεξιάς, φρόντισε επιμελώς να μη την διδαχθούμε ποτέ στο σχολείο. Με την ίδια επιμέλεια η Δεξιά φρόντισε να κρύψει από τη δημοσιότητα, μέσω των ελεγχόμενων ΜΜΕ, το ότι επιφανή και προβεβλημένα στελέχη της ήταν συνεργάτες των Γερμανών. Πόσοι Έλληνες πολίτες γνωρίζουν την υπόθεση Μάξ Μέρτενς, της οποίας τα στοιχεία αποτελούν ισχυρότατες ενδείξεις, οτι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, το καμάρι της Ελληνικής Δεξιάς, ο «Εθνάρχης» της, ήταν συνεργάτης των ναζί κατά την κατοχή;
Όσοι την αγνοούν άς βάλουν σε μια διαδικτυακή μηχανή αναζήτησης (π.χ. Google) τη φράση «υπόθεση Μέρτενς», ας εντρυφήσουν στις προκύπτουσες ιστοσελίδες και θα συνειδητοποιήσουν πολλά.
Είναι αλήθεια ότι η Ελληνική Δεξιά ποτέ δεν μπήκε στον πειρασμό της ενδοπαραταξιακής διχόνοιας, όπως η Αριστερά. Με τους πολιτικούς της συντεταγμένους στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων ξένων δυνάμεων (Άγγλων, Αμερικανών και Γερμανών), πάντα πρόθυμους και υπάκουους στα κελεύσματα των, δεν υπήρχε περίπτωση να γεννηθεί διαφωνία στους κόλπους της.
Στη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία και επαίρεται γι' αυτό, η Δεξιά δημιούργησε ένα καθεστώς που δεν είχε κανένα από τα συστατικά χαρακτηριστικά της. Ισονομία, ισοπολιτεία, ισηγορία ήταν τα θεμελιώδη συστατικά της αρχαίας Αθηναϊκής Δημοκρατίας. Στο κράτος της Δεξιάς οι νόμοι εφαρμόζονταν επιλεκτικά κατά των αντιπάλων της εξουσίας (κατάργηση της ισονομίας), στα κρατικά αξιώματα προωθούνταν μόνο οι κομματικοί εκλεκτοί και φίλοι (κατάργηση της ισοπολιτείας) και, βέβαια, κάθε αντιφρονούσα φωνή έπρεπε να φιμωθεί ή, τουλάχιστον, να μην αποκτήσει πρόσβαση σε βήμα δημόσιου διαλόγου (κατάργηση και της ισηγορίας).
Δεν θα επεκταθώ άλλο για να μην κάνω κατάχρηση της φιλοξενίας της εφημερίδας. Μόνο ένα τελευταίο σχόλιο. Σε μία εποχή που ο Γερμανικός οικονομικός ιμπεριαλισμός συνθλίβει ανενδοίαστα τα εθνικά κυριαρχικά και κοινωνικά δικαιώματα μας, κατακτημένα με ιδρώτα και αίμα, είναι άξιο θλίψης το γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι που επιχαίρουν χαιρέκακα για το ότι η Αριστερά, η παράταξη που θα μπορούσε να αναχαιτίσει την καταστροφή, είναι είτε υποταγμένη (ΣΥΡΙΖΑ), είτε διαιρεμένη και ανίσχυρη. Κρίμα.
