* Από τον Κωνσταντίνο Αθ. Οικονόμου,
ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ: Η σημερινή ευαγγελική περικοπή αποκαλύπτει μια τραγική πτυχή του ανθρώπινου βίου, αλλά ταυτόχρονα μεταφέρει ελπιδοφόρο μήνυμα. Η τραγικότητα εστιάζεται στο θέμα της κυριαρχίας του Σατανά, η οποία αποτυπώνει μια ακαταστασία στην ζωή του ανθρώπου που έχει να κάνει με τον εγκλωβισμό του σε δεσμά δουλείας και θανάτου. Από την άλλη αποκαλύπτεται ο Χριστός ως μεγάλη ελπίδα, διότι ερχόμενος στον κόσμο “ίνα καταργήση τον το κράτος έχοντα του θανάτου, τούτ΄ έστι τον διάβολον”, είναι εκείνος που μάς ελευθερώνει από τα έργα και τις δυνάμεις του σατανά αποκαθιστώντας την ύπαρξή μας στο αληθινό της μεγαλείο.
ΔΑΙΜΟΝΙΖΟΜΕΝΟΣ: Μόλις έφτασε ο Κύριος στη χώρα των Γαδαρηνών, Τον συνάντησε κάποιος άνθρωπος που είχε κυριευθεί από πολλά δαιμόνια επί πολλά χρόνια και είχε αποθηριωθεί. Γυμνός κι ανέστιος, τριγυρνούσε στα μνήματα. Και επειδή τα δαιμόνια τον έφερναν σε κατάσταση αγριότητας, τον έδεναν οι φοβισμένοι άνθρωποι με αλυσίδες. Αλλά αυτός τις έσπαζε και εξαγριωμένος σερνόταν βίαια από τους δαίμονες στις ερημιές. Αυτό το “αγρίμι” που τρομοκρατούσε, τώρα τρομοκρατήθηκε αντικρίζοντας τον Κύριο, κι έβγαλε δυνατή κραυγή, πέφτοντας στα πόδια του Χριστού: “Ποια σχέση υπάρχει ανάμεσα σε μένα και σε σένα, Ιησού, Υιέ του Θεού του υψίστου; Σε παρακαλώ, μη με βασανίσεις κλείνοντάς με από τώρα στα σκοτάδια του Άδη”. “Ποιο είναι το όνομά σου;” τον ρώτησε ο Κύριος. Κι εκείνος απάντησε “Λεγεών”, δηλαδή ταξιαρχία. Διότι είχε μέσα του πλήθος δαιμόνων. Τότε τα δαιμόνια αυτά άρχισαν ξανά να παρακαλούν τον Κύριο να μην τους στείλει στα ερέβη του Άδη, αλλά, καθώς υπήρχε εκεί κοντά στο βουνό κοπάδι από βόσκοντα γουρούνια, να τους επιτρέψει να μπουν στα ζώα αυτά. Ο Κύριος τους το επέτρεψε. Ακολούθησε ένα φρικτό θέαμα: μπαίνοντας τα δαιμόνια στους χοίρους, το κοπάδι όρμησε μανιασμένα στο γκρεμό και τα ζώα έπεσαν στη λίμνη και πνίγηκαν.
ΤΥΡΑΝΝΙΑ: Μέσα από το θαύμα βλέπουμε πού οδηγεί ο διάβολος κάθε άνθρωπο που κυριεύει. Τα ακάθαρτα πνεύματα τού σαλεύουν νου και ψυχή, απογυμνώνοντάς τον απ’ τη χάρη του Θεού. Τον καθιστούν κτηνώδη, δαιμονιώδη, οδηγώντας τον μακριά από οικείους, σε τόπους φρίκης και θανάτου. Διότι οι δαίμονες, μισώντας Θεό και άνθρωπο, αισθάνονται ηδονή να ταλαιπωρούν τα όντα του Θεού οδηγώντας τα στο θάνατο. Το καταχθόνιο έργο το επιτελούν σε κάθε άνθρωπο. Ενώ όμως όλοι ξέρουμε την πανουργία τους, συχνά δελεαζόμαστε από τις υποσχέσεις τους, παρασυρόμαστε και γινόμαστε σκλάβοι στα πάθη και στην εξουσία τους, ξεχνώντας ότι θα μας καταστήσει ακοινώνητους οδηγώντας μας στην απώλεια.
ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΣ: Εν συνεχεία το μανιασμένο αυτό “αγρίμι”, έγινε ταπεινός μαθητής του Κυρίου. Τρομοκρατημένοι οι χοιροβοσκοί έτρεξαν στην πόλη και ανήγγειλαν το φοβερό γεγονός. Οι κάτοικοι βγήκαν έκπληκτοι να δουν τι έγινε. Μόλις όμως αντίκρισαν τον πρώην δαιμονισμένο να κάθεται ήρεμα δίπλα στον Κύριο ντυμένο και μυαλωμένο, φοβήθηκαν. Και όλοι, αντί να ζητήσουν από τον Κύριο να μείνει κοντά τους, Τον παρακάλεσαν να φύγει από τον τόπο τους, επειδή φοβήθηκαν μην τιμωρηθούν κι αυτοί για τις ανομίες τους. Και ο Κύριος έφυγε.... Αντίθετα ο θεραπευθείς άνθρωπος Τον παρακαλούσε να μένει μαζί του. Ο Χριστός όμως του είπε: “Γύρισε στο σπίτι σου για να διηγείσαι τις ευεργεσίες που σου έκανε ο Θεός”. Κι εκείνος έγινε φωτεινό παράδειγμα στον τόπο του. Αυτός που απέφευγε κάθε ανθρώπινη κοινωνία έγινε φορέας Χάριτος και κήρυκας του Κυρίου.
ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΗΣ ΠΑΝΤΩΝ: Η περικοπή ξεκαθαρίζει ότι οι σκοτεινές δυνάμεις βρίσκονται υπό τον έλεγχο και την κυριαρχία του Κυρίου, του εξουσιαστή των πάντων. Μπροστά Του οι δαίμονες, εξαφανίζονται. Σ’ αυτό το δαιμονοκρατούμενο “σήμερα”, όπου πολλοί άνθρωποι παραμορφώνονται παρασυρμένοι από τη μανία του διαβόλου, οι Χριστιανοί δεν πρέπει να φοβούνται ή να αγωνιούν. Στα χέρια του Χριστού είναι η ιστορία του κόσμου και η δική μας. Ο διάβολος δεν έχει εξουσία επάνω μας, εάν εμείς δεν προσφερθούμε εκουσίως. Το συμβάν αυτό δείχνει την πραγματική χριστιανική ελευθερία. Όταν το Άγιο Πνεύμα πλησιάζει τον άνθρωπο, ο άνθρωπος δεν χάνει την προσωπικότητά του, αλλά μεταβάλεται από άτομο σε ξεχωριστό πρόσωπο. Δεν χάνει τη λογική του, κάτι που συμβαίνει όταν ο άνθρωπος ρέπει επικίνδυνα προς την αμαρτία και τελικά δαιμονίζεται. Ο άνθρωπος όταν δαιμονισθεί γίνεται παράλογος, αλλόφρων. Ενεργεί για λογαριασμό άλλου, μιλά με άλλη φωνή. Μεταμορφώνεται ακόμα και σε “χοίρο”! Δεν αναγνωρίζει τον εαυτό του που είναι έρμαιο των παθών του. Τελικά, αλλοιώνεται από την αμαρτία, αποκόπτεται από τον Θεό. Ο διάβολος βγάζει το ιμάτιο του ανθρώπου, δηλαδή τη στολή του βαπτίσματος, κι εκείνος νεκρώνεται. Ο Χριστός όμως έρχεται και ζωοποιεί τον άνθρωπο. Αρκεί ο άνθρωπος να το ζητήσει με αδιάλειπτη προσευχή, αγώνα, νήψη και με συμμετοχή στη Θεία Ευχαριστία. Μετανοώντας, ο Χριστός τον παίρνει από το χέρι και τον μεταφέρει στον αληθινό κόσμο, γίνεται φίλος του και βασιλεύει στην καρδιά του η γαλήνη. Ο Χριστός διασώζει στον άνθρωπο τα χαρακτηριστικά της κατ’ εικόνα Θεού δημιουργίας του. Τον αποκαθιστά στην αυθεντική κοινωνικότητα “ιματισμένον, σωφρονούντα”.
ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ΓΑΔΑΡΗΝΟΙ: Οι κάτοικοι των Γαδάρων θυμίζουν τον σημερινό υλιστή, που προδίδει το Θεό για την “εμπαθή καλοπέρασή” του. Γράφει ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς: “χοίροι είναι κυρίως οι περιφέροντες τον ρυπωμένον χιτώνα. Προϊστάμενοί τους, εκείνοι που υπερέχουν στην ηδυπάθεια, και λαμβάνουν πρόνοιαν για την σάρκα και την δίαιτά τους”. Ως άλλοι Γαδαρηνοί, κι εμείς σήμερα εκδιώκουμε τον Θεό από την ζωή μας γιατί δεν μας “συμφέρει”. Δεν συμφέρει στα πάθη μας, γιατί ο νόμος του Θεού εμποδίζει την αμαρτωλή μας διάθεση και ενοχλεί τα αυτιά μας. Ο λόγος Του, η παρουσία Του εμποδίζουν την διάπραξη της πολυαγαπημένης μας αμαρτίας! Μόνο που κάνουμε ό,τι κάνει η πεταλούδα που πλησιάζει ακόρεστα το φως μέχρι που καίγεται. Και τότε ο άνθρωπος βλέπει την υποτιθέμενη “οργή” του Θεού ή την “τιμωρία” Του[!], παραβλέποντας την δική του υπαιτιότητα, δηλαδή την αμαρτία και τις επιπτώσεις της!
* Ο Κωνσταντίνος Αθ. Οικονόμου είναι δάσκαλος στο 32ο Δ. Σχ. Λάρισας
