* Από τον Γεώργιο Ν. Ξενόφο
Η εξουσία που καθιερώθηκε από τον λεγόμενο Δυτικό Κόσμο, έχει τις παρακάτω αρχές: Πρέπει να είναι ορατή από όλους. Γι΄ αυτό μάζεψε γύρω της ένα τσούρμο από καραγκιόζηδες και σαλτιμπάγκους που τραβούν την προσοχή. Γι αυτό προσεταιρίστηκε ή αλλοτρίωσε τους κάθε είδους ταγούς των θρησκειών, αλλά και κάθε είδους θεωρητικών των πολυποίκιλων "- ισμών", ώστε να τραβούν την προσοχή των πολλών πάνω της. Γι΄ αυτό τα ΜΜΕ είναι όλα φερέφωνά της και η ελάχιστη αμφισβήτηση που διατυπώνεται είναι κι αυτή ελεγχόμενη. Γι΄αυτό συγκεντρώνει γύρω της κάθε είδους χλιδή και πλούτο. Πρέπει να μην την αμφισβητεί κανείς. Γι΄αυτό οι τεράστιοι στρατιωτικοί σχηματισμοί που η προπαγάνδα της τους παρουσιάζει μεγεθυμένους κατά πολλές φορές. Οι πολλοί, πρέπει στο αντίκρισμά της, να σκύβουν το κεφάλι. Κι αφού ο φόβος είναι το πιο κοινό συναίσθημα, φροντίζει να εμπνέει τον φόβο σε κάθε κατεύθυνση. Τη γλώσσα της πρέπει να την καταλαβαίνουν όλοι. Η γλώσσα της εξουσίας είναι πλέον το χρήμα. Δείξτε μου έναν που δεν την γνωρίζει. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να εμφανιστεί άλλος πόλος πέρα απ΄αυτήν. Γι΄αυτό όλοι οι άλλοι πρέπει να είναι κάτω απ΄αυτήν. Οσο πιο κάτω τόσο καλύτερα γιατί θα είναι πιο ήσυχη από πιθανές ανατροπές. Γι΄ αυτό οι αναγκαίες παραχωρήσεις που κάνει πρόσκαιρα σε άτομα που δεν τους αναγνωρίζει σαν εξουσία είναι απλά για να την εξυπηρετήσουν. Κανείς πιο ικανός απ΄αυτήν στο ψέμα, στη βία, στην αθέτηση λόγου. Γι΄ αυτό οι δύο δυνάμεις που κυβερνούν τον κόσμο, η κοινωνική συναίνεση και η γνώση, πρέπει να είναι υπό τον απόλυτο έλεγχό της. Έτσι τα παπαγαλάκια της εξουσίας επαναλαμβάνουν συνεχώς το τροπάρι της, σε εκκωφαντικούς ήχους ώστε να σκεπάζουν κάθε άλλη φωνή. Το δόλωμα της ιδιοκτησίας που έριξε, έπιασε πολλά ψάρια, με αποτέλεσμα η γη να μοιράζεται σε όλο και μεγαλύτερες ιδιοκτησίες έως ότου κάποια στιγμή να αποτελέσει μία και μόνη ιδιοκτησία. Αυτή της εξουσίας.
Το δόλωμα της νομιμότητας κατέστησε ανενεργή την συνείδηση των πολλών, με αποτέλεσμα να μην καταλαβαίνουν ότι σε μικρό χρόνο από τώρα, ακόμη και το να κόψεις ένα φρούτο από ένα δέντρο για να χορτάσεις την πείνα σου, ακόμη και το να σκύψεις να γλύψεις λίγο λασπωμένο βρόχινο νερό για να ξεδιψάσεις, θα είναι παράνομο, αφού και το φρούτο και το νερό θα ανήκουν στην εξουσία.
Το χρήμα μέχρι τώρα χρησιμοποιήθηκε σαν μοχλός, ώστε να αποτελέσει μια βασική μορφή διαίρεσης των ανθρώπων σε φτωχούς και πλούσιους, ώστε οι πλούσιοι να γίνουν αυτόκλητοι υπάλληλοι της εξουσίας, μισητοί καταπιεστές των φτωχών ώστε να παράγουν όσο το δυνατόν περισσότερα, με όσο το δυνατόν μικρότερη αμοιβή. Αυτές οι δύο ομάδες είναι αδύνατον να συναινέσουν ποτέ, αφού δεν έχουν συνείδηση (οι πλούσιοι λόγω έλλειψης αρετής, και οι φτωχοί λόγω έλλειψης στοιχειώδους πνευματικής καλλιέργειας), που είναι προϋπόθεση δημιουργίας ελεύθερης και τολμηρής σκέψης. Θυμηθείτε το: "Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία", του Ανδρέα Κάλβου, κι αφού το ζητούμενο και των δύο (πλουσίων και φτωχών), το χρήμα, ελέγχεται από την εξουσία. Στο τέλος όταν η ανθρώπινη προσπάθεια να έχει κάνει τη γη πλήρως ελεγχόμενη, το χρήμα θα καταργηθεί, αφήνοντας με το στόμα ανοιχτό αυτούς που επένδυσαν σ΄ αυτό. Η ανθρώπινη δυνατότητα να παράγει σκέψη, λόγο, πράξη θα είναι το μόνο ανταλλάξιμο είδος απευθείας με την εξουσία. Ότι έγινε με την ιδιοκτησία της γης και των μέσων παραγωγής, κατά τελείως ανάλογο τρόπο, αν και κάτω από αρκετά διαφορετικές ιστορίες περιόδους και συνθήκες, επιχειρήθηκε και επιχειρείται ακόμη, στον τομέα της γνώσης.
Η γνώση, το μεγάλο αυτό κεφάλαιο της ανθρώπινης δυνατότητας, η μόνη δύναμη που μπορεί αν ανατρέψει τα σχέδια της εξουσίας που ντύθηκε το σύγχρονο όνομα Παγκοσμιοποίηση, προσπαθείται να αποτελέσει ένα ακόμη όπλο στο οπλοστάσιό της, ένα ακόμη εμπόρευμα, το πιο πολύτιμο, στις αποθήκες της, μια ακόμη δυνατότητα που μοιράζοντάς την κατάλληλα, θα φτιάξει αντίπαλους πλούσιους του τομέα της γνώσης και φτωχούς του ίδιου τομέα, που στην τελική φάση θα είναι αδύνατη κάθε επικοινωνία μεταξύ τους. Προς τι λοιπόν να υπάρχει χρήμα; Εδώ είναι σημαντική η παρέμβαση του: παιδεία ή εκπαίδευση; Απεχθάνεται να βλέπει δίπλα της την φτώχεια. Παρόλο που η εξουσία είναι ο βασικός παράγων δημιουργίας φτώχειας στον πλανήτη, με τα παιχνίδια της με το χρήμα και την δημιουργία των ομάδων εκμετάλλευσης, αδιαφορεί για την δυστυχία που γίνεται αιτία να σπέρνεται. Πολύ περισσότερο αηδιάζει να βλέπει τις εξαθλιωμένες ομάδες του υλικού ή του πνευματικού τομέα ή το συνηθέστερο και των δύο Προσπαθεί λοιπόν να αποκόβει με διάφορα μέσα την επαφή μαζί τους. Θυμηθείτε τα παλάτια της παλιάς εποχής. Θαυμάστε τις πόλεις τύπου Ντουμπάι του σήμερα ή τα γκέτο της Νέας Υόρκης. Όπως το ψέμα αν σκοτώσει την αλήθεια θα πεθάνει κι αυτό, έτσι και η εξουσία αν σκοτώσει τον Λόγο θα πεθάνει και η ίδια. Είναι κάτι προφανές, αφού χρειάζεται πλείστα όσα παράγει ο Λόγος όπως οργάνωση, τεχνική, επιστήμη, πίστη σε κοινούς στόχους, τέχνη και πολλά άλλα. Είναι λοιπόν καταδικασμένη να καλλιεργεί, με πολύ προσοχή είναι αλήθεια, αυτό που περισσότερο μισεί και φοβάται. (Αν κάποια στιγμή οι άνθρωποι, αποστρέψουν το βλέμμα από την εξουσία, είναι βέβαιο ότι θα σβήσει!).
