Του Κων/νου Τσιρονίκου
Είναι αλήθεια ότι το ελληνικό κράτος από συστάσεώς του μέχρι σήμερα ποτέ δεν επεδίωξε, στην πράξη, τη θεσμική του θωράκιση. Από παντός κινδύνου ικανού να διαρρήξει και ν' αμαυρώσει την εθνική, την κοινωνική και την ηθική του υπόσταση. Πάντα στη νομοθεσία άφηνε παραθυράκια για να μπαινοβγαίνουν πάσης φύσεως διασπαθιστές και άρπαγες του δημοσίου χρήματος. Οι κάθε λογής υπάνθρωποι, οι οποίοι πωλούσαν φτηνό και επικίνδυνο "πατριωτισμό" κάτω από τη μύτη των επιφορτισμένων με την αυστηρή και πιστή τήρηση των λειτουργικών κανόνων του κράτους.
Όλα αυτά οι αλήστου μνήμης κυβερνήσεις τα γνώριζαν και τα γνωρίζουν ακόμα. Κι όμως, στο βωμό του πελατειακού κέρδους παραβλέπονταν. Χωρίς ντροπή και κοινωνική ευαισθησία. Ψηφίζοντας και θέτοντας σε εφαρμογή νόμους οι οποίοι νομιμοποιούσαν τ ο κοινωνικώς και εθνικώς απαράδεκτον. Τους διορισμούς με ανύπαρκτα προσόντα και ανύπαρκτες οργανικές θέσεις. Δημιουργώντας έτσι στρατιές δημοσίων υπαλλήλων... Προϊόν μιας παράλογης και ιδιοτελούς πολιτικής, η οποία γκρέμισε την εκ δανεισμού αναιμική μας οικονομία και την έφερε στην κατάσταση των τυραννικών μνημονίων και των υποχρεώσεών μας απέναντι στους "κακούς" εταίρους και δανειστές μας.
Κι όλα αυτά συμβαίνουν, γιατί ο πατριωτισμός, η ανάπτυξη και η υπόσταση της πατρίδας μπαίνουν σε δευτερεύουσα μοίρα, όταν πρόκειται για την κατάκτηση ή διατήρηση της εξουσίας. Μ' άλλα λόγια η κοινωνική και η εθνική μας αξιοπρέπεια υπολείπονται της φιλοδοξίας και του πάθους της εξουσίας των πολιτικών μας.
Από δω και πέρα και με βάση την αρχή αυτή των ταγών του έθνους αρχίζει ο κατήφορος. Γιατί η ουσία της διακυβέρνσηης υποτιμάται και ο ιερός και απαράβατος σκοπός του πολιτικού να υπηρετήσει την πατρίδα και μόνον την πατρίδα ξεχνιέται. Αφού ο κύριος στόχος είναι η ενδυνάμωση της εξουσίας, με μελλοντική προοπτική... Επιστρατεύοντας προς τον σκοπό αυτό το παλιό οπλοστάσιο: της πλήρους αντικατάστασης των προηγούμενων στελεχών υπουργείων, οργανισμών, δημοσίων υπηρεσιών... με καινούρια, φίλα προσκείμενα στη νέα κυβέρνηση. Και δεν είναι μόνον αυτά που ενδεικτικά αναφέρουμε. Είναι και πολλά άλλα που καθημερινά βγαίνουν στο φως ή μένουν στο σκοτάδι ακόμα...
Είναι λυπηρό, αλλά αυτή η κατάσταση συνεχίζεται ακόμα και τώρα. Παρά την καθαρή μετεκλογική πολιτική την οποία επαγγέλλονταν, οι νυν κυβερνώντες, με τον προεκλογικό τους λόγο. Φαίνεται ότι δεν διδάχθηκαν τίποτα από τα λάθη και τις αδικίες των προηγούμενων κυβερνήσεων. Αλήθεια, γι' αυτό τους ψήφισε ο λαός; Για να συνεχίσουν το ίδιο τροπάριο με διαφορετικό κομματικό χρώμα; Ασφαλώς όχι. Κι όμως, ενώ τα φαινόμενα αυτά της ντροπής και του αίσχους έπρεπε να είναι πεταμένα στον αγύριστο, δυστυχώς ζουν και βασιλεύουν παντού. Από της συστάσεως του ελληνικού κράτους. Είναι ένα διαχρονικό και αδιόρθωτο ελάττωμα των Ελλήνων πολιτικών. Είναι ό,τι χειρότερο έχει να επιδείξει η ελληνική πολιτική.
Και ο λαός; Ο αιώνιος δέκτης αυτής της πανούργας και ανέντιμης πολιτικής τι κάνει; Δυστυχώς την επιβραβεύει με την ψήφο του. Γιατί άραγε; Γιατί, ελπίζει κάθε φορά σε κάτι καλύτερο. Στον ερχομό της άσπρης μέρας. Που θα τον λυτρώσει και θα τον βγάλει από την κόλαση των "αιώνιων βασάνων". Όμως αυτή η κατάσταση του διαχρονικού εμπαιγμού του λαού μας φαίνεται ότι έχει παγιωθεί στη χώρα μας. Αποτελεί μάλλον ανίατη αρρώστια. Διαγνώσθηκε από τους εταίρους μας, που προσπαθούν με ακριβές και βαριές συνταγές να τη γιατρέψουν. Να δημιουργήσουν καινούριες προϋποθέσεις, ώστε ο τόπος μας να βρει τον υγιή εαυτό του και να πορευθεί κανονικά μέσα στην οικογένεια των πιο αναπτυγμένων κρατών του κόσμου.
Όλα αυτά όμως περνούν μέσα απ' τις σκληρές και απάνθρωπες, πολλές φορές, συνταγές της σωτηρίας μας. Γιατί, άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Παρά μόνον ο ανηφορικός. Ο δρόμος του πόνου και της οικονομίας. Ο οποίος όμως θα πρέπει να σέβεται τα κοινωνικά δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών...
Αυτά, βέβαια, για να γίνουν απαιτούν ήρεμο πολιτικό και κοινωνικό κλίμα. Προϋποθέσεις προσέλκυσης επενδύσεων. Επενδύσεων δημιουργίας διαρκούς και μόνιμης εργασίας των πολιτών. Αύξηση των εσόδων του κράτους και επένδυση μέρους αυτών σε κοινωνικά αγαθά για την ανακούφιση των φτωχών.
Όμως, για να έρθουν τα πολυπόθητα αυτά καλά χρειάζονται επαναστατικές μεταρρυθμίσεις με ερμητικό κλείσιμο όλων των παραθύρων της διαφθοράς. Για να μην μπαινοβγαίνουν οι διάφοροι κλεφτολωποδύτες, και οι "υπερπατριώτες", εκείνοι που φυγάδευσαν τα χρήματά τους στο εξωτερικό ή τ' ασφάλισαν σε τραπεζικές θυρίδες. Ενώ, όλα τα "κορόιδα" τα κράτησαν στις τράπεζες για να πληρώνουν τα σπασμένα του διαλυμένου κράτους.
Ο ανατρεπτικός αυτός αγώνας έχει ανάγκη από γενναίους πολιτικούς. Με διάθεση ανυποχώρητης σύγκρουσης εναντίον των συμφερόντων εκείνων τα οποία εξακολουθούν να απολαμβάνουν ευνοϊκή νομική μεταχείριση. Γι' αυτόν τον λόγο οι δειλοί και άβουλοι πολιτικοί δεν έχουν θέση σε μια τέτοια αποφασιστική και κρίσιμη μάχη. Σ' έναν πόλεμο του οποίου το νικηφόρο αποτέλεσμα θα γυρίσει την Ελλάδα ανάποδα προκειμένου να την κάνει σοβαρό κράτος. Ένα καινούριο κράτος το οποίο θα ζει με τα δικά του χρήματα και όχι με δανεικά. Τα οποία αυξάνουν ακόμα περισσότερο τη δουλική μας εξάρτηση και τον κίνδυνο απώλειας των εθνικών και κοινωνικών μας δικαιωμάτων.-
