Δηλώνω στους αγαπητούς αναγνώστες της Ελευθερίας με απλότητα και υπευθυνότητα, ότι αγαπώ και πονώ την πόλη στην οποία ζω και δραστηριοποιούμαι
Σέβομαι, τιμώ και υπολήπτομαι τους εντιμότατους άρχοντες της. Ταυτόχρονα, όμως, χωρίς να υιοθετώ πάντα τις πράξεις, ενέργειες και παραλείψεις τους, διατηρώ ακέραιο και αμείωτο το δικαίωμα κάνοντας χρήση του ορθού εποικοδομητικού λόγου να τοποθετούμαι ως ενεργός πολίτης, για θέματα που απασχολούν την ευπρέπεια, την πρόοδο και το καλό της.
Νιώθω επιτακτικό το χρέος να ανοίξω τις πύλες της καρδιάς μου σ' όσους αγωνίζονται να κλείσουν τις πυορροούσες πληγές που κατατρώγουν και αλλοτριώνουν την ποιότητα ζωής των κατοίκων της. Να τους ζητήσω να συνεχίσουν το έργο τους αυτό, τους αγώνες τους και τις προσπάθειες τους για την ίαση των πληγών της και την καλυτέρευση της ζωής των κατοίκων της. Την ενδυνάμωση της προσφοράς και ανυστερόβουλης θυσίας των, για την ευημερία και την πρόοδο της πόλης.
Δεν έχω την πρόθεση να επιτεθώ καταγγελτικά με τόνο σκληρό και βίαιο σε κανένα, που μοχθεί και αγωνίζεται για το καλό της και κρατάει στο χέρι του τις προσωπικές επιλογές. Νιώθω τους ανθρώπους αυτούς αχθοφόρους και επιθυμώ να ανοίξω μαζί τους νόμιμο, καλόπιστο, ερευνητικό και αναλυτικό διάλογο για την κακοδαιμονία που καταθλίβει την πόλη. Ας μη γελιόμαστε. Το κέντρο της υποφέρει. Ταλαιπωρείται. Βασανίζεται. Όσοι δεν το δέχονται, εθελοτυφλούν. Η αναρχία, η ανομία, η ασυδοσία και η ανέλεγκτη και παθιασμένη ορμή ορισμένων, δεν φρενάρεται με τίποτε. Οι περιπτώσεις συχνές. Ο προβληματισμός σκληρός. Η θεραπεία δύσκολη. Οι διακηρύξεις των αρμοδίων, ανεφάρμοστες.
Τούτες τις μέρες μία χαριτόβρυτη κυρία με τα δύο μικρά παιδιά της πάνω στο καροτσάκι, δεν μπόρεσε να διασχίσει κάποιο κεντρικό πεζόδρομο, αφού η οφιοειδής «ατραπός» που είχαν αφήσει οι καταστηματάρχες (καφετερειούχοι) δεν της το επέτρεπε. Στέγαστρα, τέντες σόμπες υγραερίου, τραπεζοκαθίσματα, πινακίδες διαφημίσεων, γλάστρες, πατέρια, ποδήλατα, μοτοποδήλατα συνθέτουν το σκηνικό των πεζοδρόμων. Η αναρχία στο μεγαλείο της. Πραγματικό μπάχαλο.
Με τους κατ' επάγγελμα επαίτες να οργιάζουν στους πολυσύχναστους κεντρικούς χώρους, αναστατώνοντας την καθημερινότητα των ανθρώπων και την αστυνομία να δηλώνει αδυναμία να καταπολεμήσει το φαινόμενο λόγω αλλαγής του νομικού χαρακτηρισμού του αδικήματος από πλημμέλημα σε πταίσμα.
Με τους οδηγούς των οχημάτων να εφαρμόζουν την αρχή «Παρκάρω, όπου γουστάρω». Οι καταστηματάρχες να έχουν τη μουσική δύο και τρεις φορές πάνω από τα επιτρεπόμενα ντεσιμπέλ, οι θαμώνες να οχλοβοούν σε βαθμό τρέλας, προκειμένου να υπερκεράσουν τον ήχο της μουσικής, για να ακουσθούν. Οι μηχανόβιοι να ταλανίζουν τους πολίτες, με τις κόντρες, τις σούζες, τους ελιγμούς, τις σφήνες, τους εκκωφαντικούς θορύβους και την τροχαία να αδυνατεί να τους τιθασεύσει. Οι «περιθωριακοί» και «αναρχικοί» να ασχημονούν στα κτίρια της πόλης με τα συνθήματα τους. Τις λαϊκές αγορές να μην έχουν χρειώδη μέρη, με τους πωλητές να ουρούν όπου- όπου και τις αθίγγανες να αφοδεύουν όπου μπορούν. Δεκάδες σκυλιά να κοπροβρομίζουν την παραποτάμια περιοχή, με τους συνοδούς τους να μη πράττουν τα αυτονόητα. Τους επιτηδείους να υλοτομούν λάθρα στο ποτάμι. Τους περιπτερούχους του κέντρου να έχουν μετατρέψει τα περίπτερα σε «πολυκαταστήματα» Με την τάφρο της οδού Βόλου να αναδύει δυσοσμία και μπόχα, τους δε κατοίκους της να καταγγέλλουν την αθλιότητα αυτή και την δημοτική αρχή να κωφεύει. Με τους πολίτες να διερωτώνται για τη σκοπιμότητα των σιδεριών της πλατείας αλόγου. Δρόμοι με λακκούβες και την εμποροπανήγυρη να διαρκεί πέραν του επιτρεπόμενου χρόνου. Με το δήμαρχο να κρύβεται πίσω από τους γραμματείς του και τους αντιδημάρχους, σε ρόλο πυροσβέστη να προσπαθούν να συμφιλιώσουν τους αντιμαχόμενους.
Πραγματικό αλαλούμ. Και όλα αυτά πηγάζουν από την αδυναμία της δημοτικής αρχής να προσεγγίσει χωρίς φόβο και πάθος τα προβλήματα και να αναλάβει τις ευθύνες της να αποδώσει μία καθαρή και ξάστερη λύση.
Ύστερα απ' όλα αυτά διερωτώμαι αν η πόλη μπορεί με σοβαρότητα να διεκδικήσει τον τίτλο για το 2021, της πολιτιστικής πρωτεύουσας της Ευρώπης;
Αθανάσιος Φώτος
Επί τιμή Δικηγόρος
