Του Χρήστου Τσαντήλα
ΔΕΝ θέλω να θυμίσω ολοκληρωμένη τη λαϊκή παροιμία, (όσο λαϊκή και αν είναι υπόκειται στην αυτολογοκρισία της... ευγένειας) αλλά για όσα συμβαίνουν στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τη μισή μπορώ: «Εδώ ο κόσμος καίγεται...» λέει, και φυσικά υπάρχουν εκατομμύρια Έλληνες, που... δεν κλείνουν μάτι, που τους έχει πιάσει κρύος ιδρώτας, που τρώνε τα νύχια τους από αγωνία, περιμένοντας την εκλογή του αρχηγού στη Νέα Δημοκρατία!
ΚΑΛΑ, δεν ντρέπονται; - μου έλεγε φίλος τις προάλλες στον δρόμο, «νομίζουν ότι ο κόσμος δεν έχει άλλα προβλήματα και θα κάτσει να ασχοληθεί με το ποιος θα επικρατήσει για την προεδρία της Νέας Δημοκρατίας»; (Ή να ασχοληθεί με τις εσωτερικές ίντριγκες οποιουδήποτε άλλου κόμματος - για να μην παρεξηγηθώ). Να επρόκειτο και για «μάχη γιγάντων» (της πολιτικής εννοείται) να πάει στην ευχή - που λέει ο λόγος... Να επρόκειτο για μεγάλους άνδρες, με πολιτικό ανάστημα, για τους οποίους, υπάρχει ελπίδα να κυβερνήσουν στιβαρά κάποτε τον τόπο και να τον βγάλουν από τη δυστυχία του, πάει καλά... Αλλά εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με τέτοια μεγέθη. Ούτε κατά διάνοια δηλαδή. Πολιτικοί της σειράς θα έλεγα πως είναι, ίσως και πιο κάτω...
ΑΣ ΠΟΥΜΕ λοιπόν ότι, από τους τέσσερις μνηστήρες εκλέγεται ο ένας, όποιος και αν είναι. (Οι άλλοι ως συνήθως θα του σκάβουν τον λάκκο!). Τι θα αλλάξει στον τόπο, με την αλλαγή της αρχηγίας σε ένα κόμμα που όσο πλησιάζει στην κορυφαία εσωτερική του διαδικασία, πάει να σπάσει σε κομμάτια; Ούτε το κυβερνών κόμμα δεν έχει τόσες συνιστώσες! Πόσο θα αλλάξει λοιπόν η ζωή των Ελλήνων, των αγρίως φορολογουμένων Ελλήνων, με την εκλογή αρχηγού στη ΝΔ; Θα πληρώσουμε λιγότερους φόρους; Ή θα ανοίξουν οι τράπεζες και θα ξεμπλοκάρουν τους δεσμευμένους λογαριασμούς και τις αποταμιεύσεις των πολιτών; Μωρέ κατάλαβες, μου έλεγε ένας φίλος, «ό,τι έχουμε στις τράπεζες τίποτα δεν είναι πια δικό μας!»
ΑΛΛΑ και στο Νεοδημοκρατικό στρατόπεδο, τα ίδια (και χειρότερα) λένε. Βλέπεις στον δρόμο παλιά στελέχη που έδωσαν το αίμα τους για την παράταξη (του 45% κάποτε) και σου λένε τα χειρότερα. Δεν σου μιλούν για «τζάκια» και...θερμάστρες. Αλλά για ιστορία. Την πολιτική ιστορία του κόμματος της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης, την οποία ιστορία δεν τη σεβάστηκαν ούτε και (κάποιοι) αρχηγοί της. Ακολουθώντας διαδικασίες για γέλια και για κλάματα. Εξαγοράζοντας τη συμμετοχή στα ιδεολογικά καταστατικά με...3 ευρώπουλα! Όσο ένα σουβλάκι στο παζάρι! Κόμματα άφραγκα εντελώς, χωρίς σαφή ιδεολογία πλέον, αλλά και χωρίς αρχηγό! Αυτός ο φίλος μου που με...τσιγκλάει κάθε τόσο, δεξιός από τα γεννοφάσκια του, ρωτάει και απάντηση δεν παίρνει: «Μα καλά τόσες εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόροι της ΝΔ δεν βρέθηκαν πέντε έξι γερά μυαλά να διεκδικήσουν την αρχηγία; Πώς γίνεται οι ίδιοι και οι ίδιοι πάντα να είναι μόνο οι ικανοί;»
