* Από τον Μιχαήλ Γκρίλλα
Έχουν περάσει κιόλας πέντε ολόκληρα χρόνια, από τότε που, ο πρώην Πρωθυπουργός Γεωργ. Παπανδρέου με φόντο το ξεχασμένο Καστελόριζο τον Απρίλιο του 2010, με διάγγελμά του προς τον Ελληνικό Λαό, ενημέρωνε, αυτόν για την είσοδο της χώρας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και ότι αυτό θα διαρκούσε, το πολύ δύο χρόνια και ότι στο διάστημα αυτό, η οικονομία της Χώρας θα έχει σταθεροποιηθεί και από το 2012, θα έβγαινε στις αγορές, για κάλυψη των χρηματοδοτικών της αναγκών.
Στο ΔΝΤ και στους μηχανισμούς στήριξης της ΕΕ και ΕΚΤ (Τρόϊκα) μπήκαν και μάλιστα μετά από ένα χρόνο από εμάς, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία. Και οι δύο αυτές χώρες όπως είναι γνωστόν, από τον Ιούνιο του 2014, βγήκαν από τις δαγκάνες και την μέγγενη της Τρόϊκας, βρίσκονται ήδη στις αγορές και δανείζονται με πολύ χαμηλά επιτόκια, ενώ η Ιρλανδία σε μια πρόσφατη έκδοση ομολόγων της, επέτυχε να δανεισθεί με αρνητικό επιτόκιο. Και οι δύο αυτές χώρες είναι ήδη σε ρυθμούς ανάπτυξης και χαρακτηρίζονται πλέον ως κανονικές χώρες της Ευρωζώνης, ενώ εμείς είμαστε ακόμα οι πένητες και οι παρίες αυτής (Ευρωζώνης).
Οι δανειακές συμβάσεις (Μνημόνια) και των τριών χωρών, ήσαν περίπου παρεμφερείς και ταυτόσημες. Και όμως οι δύο (Πορτογαλία – Ιρλανδία) επέτυχαν, με συναίνεση όλων των πολιτικών τους δυνάμεων και Εθνική συνεννόηση, να βρουν τρόπους να συνεννοηθούν, να συμφωνήσουν, σε ένα κοινό πρόγραμμα οικονομικής ανάπτυξης και τα αποτελέσματα δεν άργησαν να φανούν.
Απεναντίας στη χώρα μας, οι πολιτικές δυνάμεις αυτού του τόπου, όλο αυτό το διάστημα, δεν κατόρθωσαν να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και να βρουν έναν κοινό βηματισμό, να προβούν στη σύνταξη ενός οικονομικού αναπτυξιακού προγράμματος και να βγάλουν την Πατρίδα μας, από τα τάρταρα που, την έρριξαν χωρίς ίχνος ντροπής και τσίπας και τώρα όλοι μαζί, χύνουν κροκοδείλια δάκρυα, πάνω από το πτώμα που, λέγεται ακόμα Ελλάδα.
Βρισκόμαστε ήδη στον έβδομο χρόνο της ύφεσης, έχουμε απωλέσει το 25% του ΑΕΠ (55 δισ. ευρώ), με την ανεργία να βρίσκεται στο 25,7% του εργατικού δυναμικού, με 1.300.000 ανέργους με 3.000.000 κατοίκους να ζουν, κάτω από το όριο της πτώχειας που, είναι ετήσιο εισόδημα 5.500 ευρώ. Και η Χώρα μας από τον Αύγουστο του 2014, βρίσκεται με την προηγούμενη Κυβέρνηση σε διαπραγματεύσεις, με την Τρόϊκα τότε, τις οποίες συνεχίζει η σημερινή Κυβέρνηση αυτή τη φορά όμως, τι ειρωνεία με το «γκρουπ των Βρυξελλών», αλλά με τους ίδιους όμως ανθρώπους για τα ίδια πάντοτε θέματα συζητήσεων, τους κανόνες δηλαδή των χρηματοδοτικών μας αναγκών.
Οι χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας μας, τη διετία 2015 – 2016 ανέρχονται σε 27 δισ. ευρώ (16 δισ. ευρώ για το 2015 και 11 δισ. ευρώ για το 2016). Σε αυτά θα πρέπει να προστεθούν τα 11,5 δισ. ευρώ που, εξήγγειλε από του βήματος της ΔΕΘ ως παροχές τον περασμένο Σεπτέμβριο, ο σημερινός Πρωθυπουργός. Συνολικά 38,5 δισ. ευρώ. Οι υποχρεώσεις της χώρας μας, για την περίοδο Μάϊος - Αύγουστος 2015, προς τους δανειστές μας, ανέρχονται συνολικά σε 14.000 δισ. ευρώ περίπου.
Στη χώρα μας, έχουν να εισρεύσουν χρήματα από το εξωτερικό από τον Αύγουστο του 2014, αν και κάνει να λαμβάνει, 1,9 δισ. ευρώ από τη ΕΚΤ ως κέρδη, των ελληνικών ομολόγων και 7,2 δισ. ευρώ από το ΔΝΤ και Ευρωζώνη συνολικά 9,100 συν 38,5 δισ. ευρώ ίσον 47,600 δισ. ευρώ κοντά δηλαδή στον τρέχοντα προϋπολογισμό. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι, να έχει στεγνώσει στην κυριολεξία η ρευστότητα στην αγορά και η Κυβέρνηση, προκειμένου να ανταποκριθεί σε όλες τις υποχρεώσεις, προς τους δανειστές της και στο εσωτερικό, να προβαίνει σε εσωτερικό δανεισμό και τα κρατικά διαθέσιμα χρήματα, να έχουν ήδη εξαντληθεί και να ελλοχεύει καθημερινά, ο κίνδυνος ατυχήματος και ένα Grexit να μην αποκλείεται.
Η σημερινή Κυβέρνηση δέσμια των προεκλογικών δεσμεύσεων, για παροχές ύψους 11,5 δισ. ευρώ και των συνιστωσών που, τη στηρίζουν και την αδυναμία της, να φανεί συνεπής στον Ελληνικό Λαό και πάνω στην προσπάθειά της, να βρει τρόπους διαφυγής, χωρίς όμως να βαπτίσει το κρέας ψάρι και να πέσει στα μαλακά, χωρίς να κάνει συγχρόνως τη λεγόμενη κωλοτούμπα. Αυτό φυσικά είναι σε βάρος της οικονομικής ανάπτυξης της χώρας και όσο αργεί, να έλθει επιτέλους σε συμφωνία με τις Βρυξέλλες η οικονομία της χώρας, θα επιδεινώνεται, πρέπει να κάνει όλες τις μεταρρυθμίσεις όπως αποκρατικοποιήσεις και ιδιωτικοποιήσεις και να βρει το θάρρος να πει στον Ελληνικό επιτέλους Mea culpa.
Ο Βίσμαρκ έλεγε όταν ένας ανίσχυρος, διαπραγματεύεται με ισχυρότερό του, πρέπει να αποδεχθεί την πρώτη πρότασή του, γιατί η επόμενη θα είναι χειρότερη. Φοβάμαι ότι η Κυβέρνηση, δεν έχει αντιληφθεί ότι, ο χρόνος εργάζεται σε βάρος της, όσο καθυστερεί να πάρει τις γενναίες αποφάσεις που, ενδείκνυνται χωρίς να υπολογίζει, το όποιο πολιτικό κόστος και να έλθει σε συμφωνία με τους δανειστές της. Διαφορετικά κινδυνεύει όσο περνάει επαναλαμβάνω ο χρόνος αντί ενός, έντιμου συμβιβασμού, να αναγκασθεί στο τέλος να υποκύψει, σε ένα επώδυνο συμβιβασμό ή να οδηγήσει τη χώρα σε δημοψήφισμα ή πρόωρες εκλογές που, θα είναι ότι χειρότερο και καταστροφή για τη Χώρα μας.
Ο Ουίλσον Τσώρτσιλ Πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, έλεγε «Πολιτικός είναι εκείνος που, γνωρίζει τι θα γίνει σήμερα ή αύριο ή σε ένα χρόνο και εάν δεν γίνει, τότε θα πρέπει να είναι σε θέση να εξηγήσει, γιατί δεν έγιναν», κύριε Πρωθυπουργέ.
