Του Χρήστου Τσαντήλα
ΤΟΣΟ αφελείς, δεν μπορεί, αποκλείεται να ήμαστε… Ασφαλώς και γνωρίζαμε, η τουλάχιστον μας περνούσε απ' το μυαλό, μια ανησυχία βρε παιδί μου, ότι, απ' όσα μας έταζε προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ανερχόμενος σωτήρας μας, Αλέξης Τσίπρας, δεν θα γίνονταν ούτε τα μισά! Παρότι οι 32 στους 36 (%) από εμάς, δεν είχαν ψηφίσει ξανά Αριστερά, το έπραξαν με ευχαρίστηση όχι τόσο για τα ταξίματα όσο για να εκδικηθούν τους άλλους που μας «ξάφρισαν» μέσω των μνημονίων, κανονικά! Τους δώσαμε λοιπόν το μάθημα που τους άξιζε και φέραμε τους άλλους, τους πολλά υποσχόμενους, νεαρούς, στην εξουσία.
ΤΟ κόμμα του 4% - που γιγαντώθηκε όταν η καταλυτική οικονομική κρίση διέλυσε το παραδοσιακό πολιτικό σύστημα - (του οποίου η σπονδυλική στήλη ήταν ο δικομματισμός), κατέκτησε τη θέση του κυβερνήτη στο «πιλοτήριο» της χώρας, με τα εκατομμύρια των επιβατών να περιμένουν καλύτερες πτήσεις. Μέχρι στιγμής αυτές δεν ήρθαν. Η χώρα βρίσκεται σε μεγάλες αναταράξεις και το νεαρό της ηλικίας των πιλότων, από μόνο του, δεν εγγυάται ασφαλή προσγείωση. Και δυστυχώς ακόμα πετάμε, μέχρις ότου τελειώσουν τα καύσιμα!
Η ΕΠΙΛΟΓΗ της ρήξης με τους ισχυρούς της συμμαχίας, στριφογυρίζει όλο και πιο συχνά στο μυαλό των στελεχών του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης, αφού η σύγκρουση με τους εταίρους αποδεικνύεται πιο οδυνηρή απ' όσο αρχικά είχε εκτιμηθεί. Κόκκινες γραμμές εμείς, κόκκινη κάρτα αυτοί, για Βαρουφάκη! Μονομερείς ενέργειες εμείς, ασφαλιστικό και απολύσεις αυτοί. Ρύθμιση οφειλών εμείς, επικουρικές συντάξεις αυτοί. Ό,τι χειρότερο σε μια χώρα που προσπαθεί να ορθοποδήσει παίζοντας σε ένα γήπεδο με ισχυρούς αντιπάλους και μιλημένο τον διαιτητή. Μια χώρα που θέλει την ανάπτυξη, λέει πως προσπαθεί, την περιμένει, ενώ γνωρίζει ότι δεν παράγει τίποτα!
ΓΙ΄ΑΥΤΟ λέω, αποκλείεται να είμαστε τόσο αφελείς, που να πιστεύουμε δηλαδή ότι θα ξεμπλέξουμε χωρίς περαιτέρω οδύνες από την απίστευτα στενάχωρη οικονομική κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει εδώ και πέντε ολόκληρα χρόνια. Αν μη τι άλλο, πληρώνουμε ως φαίνεται και τις «μαγκιές» που κάναμε όταν αρνούμασταν να πάρουμε τα λεφτά τους, επειδή οι «άλλου τύπου» σύγχρονες μέθοδοι του υπερόπτη υπουργού Βαρουφάκη, δεν τρόμαξαν όπως υπολογίζαμε τους δανειστές, ώστε να …σκοτωθούν να μας δώσουν το χρήμα. Και έτσι, αντί να κουρευτεί το χρέος, κουρεύτηκε ο …Βαρουφάκης! Μάλιστα όπως λέγεται μόνο με ένα τηλεφώνημα! Βεβαίως, αν αυτός και μόνο ο λόγος ήταν που μας καθυστερούσαν τα λεφτά, αν τώρα τα πάρουμε, τότε θα πρέπει στη χώρα να παράγουμε …Βαρουφάκηδες! Τους οποίους και θα θυσιάζουμε σε κάθε ζόρι…
