Ελληνικέ Λαέ,
φτωχέ, βασανισμένε,
πάντα ευκολοπίστευτε
και πάντα γελασμένε
ΔΙΟΝ. ΣΟΛΩΜΟΣ
Ο ποιητής δεν κάνει λάθος. Και αυτή η ευπιστία, αυτή η ψυχολογία και νοοτροπία των Ελλήνων έχει βαθιές τις ρίζες : Τον 5ο π.Χ. αιώνα, ένας απ' τους μεγαλοφυέστερους Αθηναίους πολιτικούς, δισεγγονός του Κλεισθένη και ανεψιός του Περικλή, ο Αλκιβιάδης, με την υπέρμετρη φιλοδοξία του και την απέραντη ματαιοδοξία του άφησε την ανάμνηση ενός τυχοδιώκτη. Ο «ηδύς» πολιτικός, που η φυσιογνωμία του είχε γοητεύσει ακόμη και τον Πλάτωνα, εγκαινίαζε με την παρουσία του τη νέα γενιά πολιτικών, που τόσο διέφερε απ' τον Θεμιστοκλή, τον Κίμωνα ή τον Περικλή. Η διδασκαλία των σοφιστών είχε κλονίσει τις πατροπαράδοτες αρχές της Αθηναϊκής δημοκρατίας και στη θέση της βαθιάς πίστης στους θεσμούς και στον άνθρωπο του καθήκοντος είχε μπει τώρα η αμφισβήτηση για τα πάντα.
Στη νεότερη πολιτική ιστορία υπήρξαν πολλοί που τον αντέγραψαν στη χυδαία διαβουκόληση των Ελλήνων, χωρίς καν να έχουν τα προσόντα του. Χωρίς λύπη, χωρίς αιδώ, αδιάντροποι και αδίστακτοι υπόσχονται τα πάντα, ακόμη και λαγούς με πετραχήλια, με μοναδικό στόχο την υφαρπαγή της ψήφου. Και, δυστυχώς, έπειθαν πολλούς. Πάντοτε γοητεύουν τα ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα. Και κατάφερναν να καλλιεργήσουν το φθόνο και το μίσος προς την αξιοκρατία, τη δικαιοσύνη, την εντιμότητα, το ήθος. Όλοι όσοι διέφεραν, ο Καποδίστριας, ο Τρικούπης, ο Βενιζέλος, ο Δραγούμης ... είχαν κακό τέλος.
Στη σύγχρονη εποχή τα πράγματα έχουν τελείως εκτραχυνθεί. Δυο - τρεις οικογένειες λυμαίνονται την εξουσία «κληρονομικώ δικαιώματι». Η ρουσφετολογία και το πελατειακό σύστημα έχουν γίνει τρόπος πολιτικής σκέψης και δράσης πολλών πολιτικών. Κάποιοι θεσμοί που θεμελιώνουν την αξιοκρατία, τη δικαιοσύνη και τη νομιμότητα, όπως οι Πανελλαδικές εξετάσεις και το ΑΣΕΠ, διαρκώς υποσκάπτονται. Κάθε τόσο ψηφίζονται διατάξεις και λαμβάνονται αποφάσεις που εκφράζουν το πνεύμα του Μακιαβελισμού με τον πιο επαίσχυντο τρόπο.
Πρόσφατα, στο νομοσχέδιο για τα ΤΕΙ «παρεισέφρησαν» δύο τροπολογίες : Η μία ορίζει ότι οι πάσχοντες από διάφορες ασθένειες θα εισάγονται άνευ εξετάσεων στις σχολές τις επιθυμίας τους σε ποσοστό 5% του συνόλου των εισαγομένων. Η δεύτερη θεσπίζει ότι οι έχοντες αναπηρία 67%, χωρίς τη διαδικασία του ΑΣΕΠ, θα διορίζονται στο δημόσιο. Αναρωτιέται κανένας αν είναι τόσοι πολλοί οι αναξιοπαθούντες και τι θα μπορούσαν να προσφέρουν όλοι αυτοί στο κοινωνικό σύνολο. Το βέβαιο είναι ότι θα αναπτυχθεί μια βιομηχανία παραγωγής πλαστών πιστοποιητικών υγείας...
Το χειρότερο είναι ότι το πνεύμα αυτό έχει εισχωρήσει και στο σχολείο. Ο μελετηρός μαθητής, ο άξιος, ο επιμελής, ο ταλαντούχος έγινε παράδειγμα προς αποφυγήν.
Είναι το μαμόθρεφτο, ο σπασίκλας, ο φύτουλας. Αν τυχόν βάλει υποψηφιότητα για τα μαθητικά συμβούλια θα ψάχνει πολύ μέχρι να βρει την ψήφο του. Ο γοητευτικός είναι ο ξύπνιος, ο καταφερτζής, ο ικανός για όλα. Ο απαλλαγμένος από το άγχος της ανασφάλειας και της αποτυχίας.
Θα πρέπει, ωστόσο, να τονισθεί ότι για την όλη κατάσταση μερίδιο ευθύνης έχει και ο λαός. Όλοι αυτοί οι σαλτιμπάγκοι και οι λαϊκιστές που τον δυναστεύουν δεν θα ευδοκιμούσαν αν δεν υπήρχαν «ευήκοα ώτα». Τις προάλλες ο Ιταλός διανοητής Ουμπέρτο Έκο σε δηλώσεις του τόνισε ότι ο Μπερλουσκόνι δεν ευθύνεται για ό,τι λέει και κάνει. Ευθύνονται οι Ιταλοί που τον εκλέγουν.
Δικαιούται να ελπίζει κανένας ότι και στην Ελλάδα, η πνευματική ηγεσία θα τολμήσει να τονίσει τα αυτονόητα. Να πείσει τον ελληνικό λαό ότι η μόνη δύναμη των αδυνάτων, η μόνη ισχύς των ανίσχυρων είναι η εφαρμογή των νόμων, των θεσμών, της δικαιοσύνης, της αξιοκρατίας. Ο Εμαν. Ροΐδης το τόνιζε αυτό πριν από εκατό και πλέον χρόνια. Είναι καιρός να γίνει, επιτέλους, πράξη.
