Τι σημαίνουν τα λόγια του Αποστόλου Παύλου «στις ασθένειες νιώθω δυνατός» (Η δύναμίς μου εν ασθενείαις τελειούται); Πώς μπορούμε να νιώθουμε δυνατοί στις ασθένειες; Να κάτι που θα 'πρεπε να το ξέρουμε όλοι, ιδίως αυτές τις μέρες που έρχονται, αν όλα αυτά που φοβούμαστε, συμβούν!
Τι πρέπει να κάνουμε για να νιώθουμε δυνατοί όταν βρισκόμαστε σε θέση αδυναμίας, όπως η αρρώστια ή οτιδήποτε άλλο; Μήπως είναι χάρισμα του Θεού και δεν εξαρτάται από μας; Αλλά ο Θεός θέλει όλοι οι άνθρωποι να σωθούν, ακόμα και οι αμαρτωλοί, όταν μετανοούν.
Πολλοί δεν πιστεύουν ότι ο Θεός δέχεται τη μετάνοια. Στο Γεροντικό αναφέρεται μια τέτοια περίπτωση. (Το Γεροντικό περιέχει διηγήσεις από τη ζωή των αγίων ερημιτών των πρώτων χριστιανικών αιώνων). Παραθέτουμε τη σχετική διήγηση από το το Γεροντικό των Εκδόσεων Ορθοδόξου ιδρύματος o Απόστολος Βαρνάβας: «Eρωτήθηκε ο Αββάς Μιώς από ένα στρατιώτη, εάν άραγε δέχεται μετάνοια ο Θεός. (Αββάς είναι συριακή λέξη και σημαίνει πατέρας). Ο Αββάς μετά οπού τον εδίδαξε με πολλούς λόγους, λέγει εις αυτόν. Ειπέ μου αγαπητέ, εάν σχισθή το χιτώνιόν σου, το ρίπτεις έξω; Λέγει, όχι. Αλλά το ράπτω και το χρησιμοποιώ. Λέγει εις αυτόν ο γέρων. Εάν εσύ λυπάσαι το φόρεμά σου, ο Θεός δεν θα λυπηθή το ιδικόν του πλάσμα;».
Ένας φίλος μου, σεβάσμιος ιερέας, ήταν στο στρατό ασυρματιστής. Σήμερα, μου είπε κάποτε ο φίλος μου, που το αρέσει να διηγείται ιστορίες πνευματικές, οι άνθρωποι είναι σαν χαλασμένοι ασύρματοι. Δεν επικοινωνούν ούτε μεταξύ τους ούτε, το σπουδαιότερο, με το Θεό. Στον πόλεμο ο στρατός επικοινωνεί με το επιτελείο και λαμβάνει ενισχύσεις, όταν χρειάζεται σε κάποια μάχη. Στον αόρατο πνευματικό πόλεμο στις μέρες μας από πού θα πάρουμε ενισχύσεις, αφού δεν επικοινωνούμε με το Θεό και απομακρυνόμαστε ολοένα και περισσότερο από Αυτόν;
Οι γιατροί λένε πως το μισό της θεραπείας εξαρτάται από την ψυχική και την πνευματική κατάσταση του ασθενή. (Ο κόσμος συγχέει την ψυχική με την πνευματική κατάσταση. Ψυχή έχουν και τα ζώα, αλλά μόνον οι άνθρωποι έχουν πνεύμα). Ό άνθρωπος έχει ανάγκη να προσεύχεται. Ο Απόστολος Παύλος προσευχόταν ακόμα και στη θεοσκότεινη φυλακή, όπου τον είχαν κλεισμένο.
Από τη δική του πείρα γράφει στις επιστολές του, ότι ο άνθρωπος πρέπει να προσεύχεται και να επικαλείται το όνομα του Ιησού.
Αν είναι αλήθεια αυτό που λένε οι γιατροί, ότι πρέπει να έχουμε ακμαίο ηθικό για να θεραπευτούμε, αυτό σημαίνει ότι αυτοί που χάνουν το ηθικό τους, τους παίρνει η κάτω βόλτα. Σε μια ειδική έρευνα διαπιστώθηκε ότι οι περισσότεροι θάνατοι μετά τις χειρουργικές επεμβάσεις συμβαίνουν σ΄ αυτούς που είναι εγκαταλειμμένοι και που έχουν χάσει την ελπίδα τους.
Σε ποιον στηρίζει ο σημερινός άνθρωπος τις ελπίδες του και από ποιον ζητεί ηθική δύναμη, όταν χτυπάει τις πόρτες που πίσω τους δεν βρίσκεται παρά η φθορά και ο θάνατος; Εννοώ τις πόρτες όπως είναι η τηλεόραση, οι χαμηλές συγκινήσεις όπως π.χ. το ποδόσφαιρο ή όπως είναι η διασκέδαση, το αλκοόλ κ.α.;
Οι άνθρωποι που μοιάζουν με χαλασμένους ασυρμάτους «αρνούνται να μιμηθούν το μόνο πρότυπο, με το οποίο δεν θα συναντήσουν κανένα εμπόδιο, το πρότυπο του Ιησού. Σ' Αυτόν δεν υπάρχει καμία προσκτητική επιθυμία. Συνεπώς κάθε θέληση προσανατολισμένη προς τον Ιησού δεν θα προσκρούσει στο παραμικρό εμπόδιο. Ο γαρ ζυγός μου χρηστός και το φορτίον μου ελαφρύ. (..) Ζητάτε και θα σας δοθεί, ερευνάτε και θα βρήτε, κτυπάτε και θα σας ανοιχθεί η πόρτα. Διότι καθένας που ζητά, λαμβάνει, και καθένας που ερευνά, βρίσκει, και εις εκείνον που χτυπά, θα του ανοιχθή η πόρτα» (Ματθ.Ζ,7-8).
«Καθώς αρνούμαστε να ακούσουμε αυτό που μας λέγεται, σφυρηλατούμε για τους εαυτούς μας ένα πεπρωμένο αδυσώπητο. Και κανείς άλλος εκτός από εμάς τους ίδιους δεν μπορεί να θεωρηθεί υπεύθυνος γι΄ αυτό».
(Ρενέ Ζιράρ, Κεκρυμμένα από καταβολής, Εκδόσεις Μαρή Α. Ε. ).
