Έχει ειπωθεί δείχνοντας με τον τρόπο αυτό την αξία της ότι η αίσθηση που καλλιεργεί την εμπιστοσύνη στον εαυτό μας είναι μια πολύτιμη ενέργεια γνωστή ως αυτοεκτίμηση.
Με τον όρο αυτοεκτίμηση εννοούμε το σεβασμό, τη θετική άποψη που έχει ο καθένας για τον εαυτό του, σχετικά με την εμφάνιση, τις ικανότητες, τη συμπεριφορά, και το πώς μας βλέπουν οι άλλοι.
Έτσι λοιπόν ο κάθε άνθρωπος που εκτιμά τον εαυτό του και πιστεύει στις ικανότητές του, δεν κάνει συγκρίσεις και δεν μετρά αν οι δικές του ικανότητες είναι περισσότερες ή λιγότερες από τις ικανότητες των άλλων, όπως επίσης ότι δεν χρειάζεται να χρησιμοποιεί κατ’ανάγκη αντικείμενα όπως: πανάκριβα ρούχα και αυτοκίνητα, κότερα ή ιστορικά πολεμικά πλοία! για να τονώσει το εγώ του έναντι των άλλων. Πιστεύει ότι δεν χρειάζεται να δανείζεται αυτή την υποτιθέμενη αίγλη ή λάμψη που θα του προσδώσουν τα ανωτέρω για να νιώσει ότι είναι ικανός.
Και μπορεί οι αρχαίοι ημών πρόγονοι να έκαναν τρόπο ζωής το «μέτρον άριστον», αλλά μάλλον στις μέρες μας έχουμε χάσει το μέτρο. Μόνο έτσι μπορούν να εξηγηθούν τα όσα συμβαίνουν γύρω μας το τελευταίο χρονικό διάστημα. Από τη μία κάποιοι αξιωματικοί χωρίς ιδιαίτερες ευαισθησίες σε ρόλους διευθυντή δεξιώσεων, θα έτριζαν τα κόκαλα του Κουντουριώτη, στο θωρηκτό «Αβέρωφ».
Από την άλλη πολίτες που νομίζουν ότι μπορεί να αγοράζουν και να χρησιμοποιούν την ιστορία κατά το δοκούν, για τους λόγους που προανέφερα, προκαλώντας με τη στάση τους έναν ολόκληρο λαό, δοκιμαζόμενο τους τελευταίους μήνες, από μέτρα με αρνητικές επιπτώσεις στα εισοδήματά τους και τα εργασιακά τους δικαιώματα που δυστυχώς εξανεμίστηκαν, από ενέργειες επίορκων υπηρεσιακών παραγόντων και αποφάσεις πολιτικών με ανεπάρκεια.
Ας τα μετρήσουμε όσο μπορούμε στην καρδιά μας. Και μαζί ας μετρήσουμε και το δικό μας χρέος απέναντι όχι μόνο σ΄ εκείνους που έχυσαν το αίμα τους για να ζούμε εμείς σήμερα ελεύθερα, αλλά και απέναντι στα παιδιά μας.
Απέναντι στη νέα γενιά που αισθάνεται ότι της κλέψανε τον ήλιο απ’τον ουρανό. Η γενιά μας δεν μπορεί να ζει μόνο με τις αναμνήσεις που κληρονόμησε. Ας κοιταχτούμε μεταξύ μας και ας πάρουμε την απόφαση να αγωνιστούμε επιτέλους πριν μας κοιτάξουν τα παιδιά μας στα μάτια και μας ρωτήσουν τι κάναμε εμείς γι’ αυτά. Γιατί όπως λέει και ο Κωστής Παλαμάς: «...Χρωστάτε και σε όσους ήρθαν, πέρασαν, θα’ ρθούνε, θα περάσουν. Κριτές θα μας δικάσουν οι αγέννητοι νεκροί».
