Στις μέρες μας που όλο το πολιτικό σύστημα αμφισβητείται, η δημοκρατία και οι δημοκρατικοί θεσμοί πρέπει να διαφυλαχθούν ως κόρη οφθαλμού, ειδικά οι θεσμοί της τοπικής αυτοδιοίκησης, η οποία θα μπορούσαμε να πούμε ότι αποτελεί τον πρώτο βαθμό δημοκρατίας που βρίσκεται σε μεγαλύτερη αμεσότητα με τον πολίτη. Το Δημοτικό Συμβούλιο θα έπρεπε να μοιάζει περισσότερο με μια μεγάλη ανοιχτή λαϊκή συνέλευση, κάτι σαν την εκκλησία του δήμου της αρχαίας Αθήνας, παρά με ένα μίνι κοινοβούλιο στο οποίο δρουν οι «παρατάξεις-κόμματα» κατ’ εικόνα και ομοίωση με το εθνικό κοινοβούλιο. Δυστυχώς η προσωπική μου εμπειρία των τεσσάρων χρόνων στα έδρανα του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Λαρισαίων ήταν πέρα για πέρα αρνητική.
Οι συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου αποτελούσαν αφορμή επικοινωνιακών μονολόγων του δημάρχου, ο οποίος εκμεταλλευόμενος έναν αναχρονιστικό κανονισμό μιλούσε στην κυριολεξία το 80% του χρόνου της κάθε συνεδρίασης. Αντίθετα οι σύμβουλοι της συμπολίτευσης δεν ένιωθαν την ανάγκη να πουν τίποτα (ακόμα και όταν κατείχαν κάποιο αξίωμα) παρά μόνο «να ψηφίσουν να τελειώνουμε...».
Οι επερωτήσεις της αντιπολίτευσης δεν ερχόταν στο Δημοτικό Συμβούλιο παρά σε πολύ μικρό ποσοστό, και πιθανόν με κριτήριο το αν η δημοτική αρχή μπορούσε και ήθελε να απαντήσει. Στις συνεδριάσεις τα θέματα ερχόταν χωρίς καμία ιεράρχηση, τα σημαντικά θέματα χαμένα μέσα σε δεκάδες θέματα ρουτίνας. Το αποτέλεσμα ήταν να μην συζητούνται όπως πρέπει τα σοβαρά θέματα ή να «κρύβονται» σκόπιμα σημαντικά θέματα μέσα στα θέματα ρουτίνας. Η αντιπολίτευση αντιμετωπιζόταν από τη δημοτική αρχή σαν «de facto απέναντι», με συνέπεια την εκ προοιμίου απόρριψη κάθε πρότασής της, και με μια λογική «... πείτε ό,τι θέλετε είναι περιττό, εμείς έχουμε την πλειοψηφία, εμάς ψήφισε ο λαός...». Στην πρότασή μας για ζωντανή μετάδοση των συνεδριάσεων στο διαδίκτυο, η απάντηση ήταν θα σας φέρω «ζωντανή» την τηλεόραση. Αυτό έγινε, όμως μόνο μερικές φορές. Αλλά και τις φορές που υπήρχε ζωντανή σύνδεση, όσο η τηλεόραση ήταν παρούσα μιλούσε μόνο ο δήμαρχος, όλοι οι άλλοι έπαιρναν το λόγο όταν αποχωρούσαν οι κάμερες!
Στη συνέχεια θέλουμε να παρουσιάσουμε τις λίγες συνεδριάσεις της τετραετίας, που κατά τη γνώμη μας ήταν σημαντικές από πολιτική άποψη, δηλαδή στιγμές όπου έγινε πολιτική συζήτηση (με ένταση ή μη) η οποία ανέδειξε τα μεγάλα προβλήματα της πόλης, αλλά και κατέδειξε τον τρόπο που πολιτεύτηκε η δημοτική αρχή, αλλά και η αντιπολίτευση.
1) Η βράβευση των, Ντόρας Μπακογιάννη-Ισίδωρου Κούβελου και η ανάδειξή τους σε επίτιμους δημότες. Κατά τη γνώμη μας η συνεδρίαση αυτή κατέδειξε την πολιτική δημοσίων σχέσεων, με την οποία κατά κύριο λόγο πολιτεύτηκε για δώδεκα χρόνια η δημοτική αρχή του κ. Τζανακούλη. Από την άλλη ανέδειξε από πολύ νωρίς το εσωτερικό πρόβλημα της παράταξης μας (Λαρισαίων Πόλις), αφού στη συνεδρίαση αυτή οι μισοί δημοτικοί σύμβουλοι της παράταξης υπερψήφισαν παρά την απόφαση που είχε ληφθεί ενδοπαραταξιακά, την προηγούμενη μέρα. Τέσσερα χρόνια μετά πως φαίνεται άραγε αυτή η βράβευση;
2) Η συνεδρίαση για την αέρια ρύπανση και την καύση του πετ κοκ, με αφορμή τις ανακοινώσεις του ΠΑΚΟΕ (πρώην συνεργάτες της δημοτικής αρχής). Η συνεδρίαση αυτή είναι σημαντική γιατί ανέδειξε το πρόβλημα που έχει η πόλη μας με την αέρια ρύπανση. Ανέδειξε τον τρόπο με τον οποίο η δημοτική αρχή βάζει κάτω από το χαλί τα μεγάλα προβλήματα, τις εύκολες υποσχέσεις που δίνει όταν στριμώχνεται, την αθέτηση των υποσχέσεων και το σύρσιμο του θέματος μέχρι να βγει η τετραετία. Καμία από τις αποφάσεις που ελήφθησαν σε εκείνη τη συνεδρίαση, δεν υλοποιήθηκε. Η αγορά ενός μηχανήματος μέτρησης αέριων ρύπων από την ΤΕΔΚ, είναι μια δικαιολογία που καμία σχέση δεν έχει με εκείνα που είχαν αποφασιστεί σε εκείνη τη συνεδρίαση. Από τότε για το θέμα κάναμε 2 επερωτήσεις τις οποίες ποτέ δεν έφεραν στο Δημοτικό Συμβούλιο. Αυτή η συνεδρίαση υπήρξε σημαντική επίσης, γιατί προκλήθηκε από όλη την αντιπολίτευση (και τις 3 παρατάξεις) κατόπιν συνεννοήσεων. Αυτό κατά τη γνώμη μας δείχνει ότι μπορεί να υπάρξει προγραμματική συνεννόηση μεταξύ όλων των παρατάξεων της αντιπολίτευσης.
3) Η συνεδρίαση για το μεγάλο πρόβλημα των ΡΟΜ και των Νταμαριών. Μια συζήτηση η οποία και πάλι προκλήθηκε από όλη την αντιπολίτευση. Πρόκειται για ένα από τα πιο σημαντικά θέματα της πόλης το οποίο η δημοτική αρχή το σέρνει από τετραετία σε τετραετία, ενώ η κατάσταση στα Νταμάρια γίνεται όλο και πιο εκρηκτική. Στη συγκεκριμένη συνεδρίαση η δημοτική αρχή αφού έριξε ευθύνες σε όλους τους «άλλους» που δεν τη βοηθάνε, μας είπε: «Δεν θέλω να συζητήσω το θέμα τώρα, γιατί έχω έτοιμη τη λύση και αν δημοσιοποιηθεί θα χαλάσουν τα σχέδια μας...». Σήμερα πλησιάζουμε τις εκλογές και δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα.
4) Η συνεδρίαση για το οικόπεδο της κεντρική πλατείας και το «Δημαρχείο εθιμοτυπίας». Πρόκειται για ένα θέμα που δείχνει τη αλαζονεία της δημοτικής αρχής, την προχειρότητα και την έλλειψη σχεδιασμού. Ως γνωστόν η δημοτική αρχή πήρε ένα σημαντικό δάνειο και αγόρασε ένα κομμάτι του οικοπέδου στην Κεντρική πλατεία από την Εθνική Τράπεζα. Ο λόγος που επικαλέστηκε για την ενέργεια αυτή, ήταν να μην πάει σε ιδιώτες αυτός ο κεντρικός χώρος, αλλά να γίνει ένα νέο δημαρχιακό μέγαρο εθιμοτυπίας όπως μας είπαν. Στο δημοτικό συμβούλιο και με τη μέθοδο του σαλαμιού ελήφθησαν μια σειρά αποφάσεις με σκοπό να διευκολυνθούν οι γείτονες (αγοραστές του υπόλοιπου οικοπέδου), με το σκεπτικό ότι έτσι κερδίζει ο δήμος. Μάλιστα αυτό που ελέχθη άτυπα και στο Δημοτικό Συμβούλιο ήταν ότι θα μπορούσε να γίνει το δημαρχιακό μέγαρο με αντιπαροχή από τους διπλανούς ιδιοκτήτες. Μόλις σταμάτησαν οι ενέργειες για την αξιοποίηση του διπλανού οικοπέδου, το θέμα θάφτηκε και δεν το ξανακούσαμε.
5) Η συνεδρίαση για το κόψιμο των δέντρων του Πηνειού και τα αντιπλημμυρικά έργα. Η όλη συζήτηση έφερε στην επιφάνεια το πόσο άργησαν τα αντιπλημμυρικά έργα (όχι μόνο με ευθύνη της δημοτικής αρχής), τα οποία σημειωτέον ακόμα δεν ολοκληρώθηκαν. Εκείνο που κυρίως φάνηκε κατά τη γνώμη μας, στη συζήτηση είναι η έλλειψη ενός ολοκληρωμένου σχεδίου για την αξιοποίηση του ποταμού. Τελείως αντίθετα από αυτό το οποίο προσπαθούν να δείξουν επικοινωνιακά με έργα όπως ο λιμανάκι, το φεστιβάλ Πηνειού κ.λπ. Τι πιο τρανή απόδειξη από τον κίνδυνο να χαθεί οριστικά η απαλλοτρίωση της μεγάλης έκτασης στο σημείο του μαιανδρισμού; Θέμα για το οποίο επανειλημμένα φωνάξαμε αλλά απάντηση δεν πήραμε.
6) Η «θωρακισμένη» συνεδρίαση μετά τα γεγονότα του «Δεκέμβρη». Η Λάρισα έζησε πρωτόγνωρες στιγμές με αφορμή τις διαδηλώσεις για το θάνατο του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Τότε έγινε μια από τις πιο ενδιαφέρουσες πολιτικές συζητήσεις στο Δημοτικό Συμβούλιο. Μια συζήτηση που κατέδειξε ότι ο δήμος πρέπει να ενδιαφερθεί κατά κύριο λόγο για τα προβλήματα της νεολαίας, και όχι μόνο με διοργάνωση επικοινωνιακών τρικ και πανηγυριών. Το μόνο που έμεινε από εκείνα τα σημαντικά που ακούστηκαν τότε, είναι τα «κάγκελα» για την θωράκιση του δημαρχείου και το «αμόλα...» του δημάρχου.
7) Η αναβληθείσα επερώτηση για τη διαφάνεια στις προσλήψεις. Αφήσαμε τελευταία μια συνεδρίαση και μια συζήτηση που δεν έγινε ποτέ. Πρόκειται για ένα θέμα που έθεσε η παράταξη μας με επερώτηση της, αλλά και δημόσια, για την διαφάνεια και τον τρόπο που γίνονται οι προσλήψεις στο Δήμο Λαρισαίων. Το θέμα συγκέντρωσε τότε το ενδιαφέρον των μέσων ενημέρωσης, αλλά η συζήτηση αναβλήθηκε δύο φορές (δικαιολογημένα). Έκτοτε όμως η επερώτηση δεν ήρθε ποτέ για συζήτηση. Τυχαίο; Δεν νομίζω...
Ο Γιώργος Σούλτης είναι Δημοτικός Σύμβουλος με την παράταξη «Λαρισαίων πόλις»
