Αγριεύουν τα πολιτικά και οικονομικοκοινωνικά πράγματα στην Ελλάδα, καθώς, όπως κατ’ επανάληψη έχουμε επισημάνει, το πολιτικό μας σύστημα είναι πιθανόν να πνέει τα λοίσθια (και ως εκ τούτου καταβάλλονται προσπάθειες για την αναστήλωσή του) η Αριστερά αδυνατεί (προσώρας;) να καρπωθεί τη λαϊκή δυσαρέσκεια, η κοινωνία και οι κοινωνικές κατακτήσεις καταρρέουν και δεν είναι λίγοι εκείνοι που εκτιμούν πως όλα μπορεί να πάρουν φωτιά ακόμη και από ένα τυχαίο γεγονός.
Ταυτόχρονα, έχουν ξεσπάσει πολιτικές αντιδικίες, με ιδεολογικά χαρακτηριστικά που παραπέμπουν σε άλλες εποχές.
Παλαιότερα, επί κυβερνήσεως ΝΔ στο στόχαστρο είχε βρεθεί ο ΣΥΡΙΖΑ (με αφορμή την εν γένει στάση του στα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 2008), τώρα, όμως, στο στόχαστρο, είτε με προβοκάτσιες, είτε με επιθέσεις, που έχουν, όπως προείπαμε και ιδεολογική αφετηρία, έχει βρεθεί το ΚΚΕ, το οποίο προσπαθεί να σηκώσει (μέσω του ΠΑΜΕ - και όχι πάντοτε επιτυχώς) το βάρος των κινητοποιήσεων κατά των οικονομικών μέτρων που έχουν ληφθεί.
Καθίσταται δε προφανές πως στην όλη υπόθεση καταβάλλεται μια εργώδης προσπάθεια, με «σημαιοφόρο» τον ΛΑΟΣ και το Γ. Καρατζαφέρη να απομονωθούν το ΚΚΕ, αλλά και ευρύτερα η Αριστερά (άλλωστε, στην παρούσα φάση ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζουν τα δικά τους εσωτερικά προβλήματα με τους ηγέτες και τους ηγετίσκους του και τις διάφορες φράξιες εντός του, προβλήματα που πιθανόν να επιφέρουν και διάσπαση) ώστε να υπάρχει «έλεγχος» στις αντιδράσεις της κοινωνίας.
Ο «ΕΛΕΓΧΟΣ»
Ένας «έλεγχος» ο οποίος, ήδη, επιχειρείται, είτε με τις (μέχρι στιγμής) ατελέσφορες προσπάθειες για την «αναστήλωση» του πολιτικού συστήματος, είτε με εκείνες που αποσκοπούν στο να καταδειχθεί ότι δεν είναι το σύστημα, αυτό καθ’ αυτό, που ευθύνεται για το σημερινό αδιέξοδο, αλλά υπαίτια είναι τα «λαμόγια» και οι «κλέφτες» που «πρέπει να πάνε φυλακή» και, ως εκ τούτου, δεν είναι τυχαίο πως όλο και κάποιος ή κάποιοι πολιτικοί «κρέμονται» καθημερινά στα «μανταλάκια» ή στα «τηλεδικεία» των ηλεκτρονικών ΜΜΕ και των blogs.
Βεβαίως, ουδείς είναι σε θέση να μας πει πώς θα εισπραχθούν τα χρήματα που λείπουν από τα δημόσια ταμεία και φυσικά ουδείς τολμά να μας πει αν τα βάρβαρα μέτρα κατά των εργαζομένων και των συνταξιούχων θα αποσυρθούν και πότε.
Αυτό, προφανώς, δεν θα γίνει ποτέ, γιατί το μείζον για όσους τα υποστηρίζουν είναι να αυξηθεί η κερδοφορία του κεφαλαίου και φυσικά να είναι όσο το δυνατόν μικρότερο το εργατικό κόστος.
Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ
Ωστόσο, και η Αριστερά (μιλούμε πάντα για τη λεγομένη συστημική Αριστερά – έστω κι αν το ΚΚΕ φαίνεται να μην συμφωνεί με αυτό τον όρο, εξ ου και τα όσα έχει πει κατά του ισχύοντος συντάγματος) προβάλλει εναλλακτικές προτάσεις, πλην, όμως, αυτές οι προτάσεις προϋποθέτουν ένα άλλο πολιτικό και κοινωνικό σύστημα (το οποίο, όμως, δεν υπάρχει, αλλά το ευαγγελίζεται) προτάσεις οι οποίες, στο υφιστάμενο πλαίσιο, μοιάζουν μάλλον ανεδαφικές οι περισσότερες εξ αυτών και ως εκ τούτου θα μπορούσαν να θεωρηθούν έως και μεταφυσικές.
Κι αυτός ακριβώς είναι ο βασικός λόγος για τον οποίο η Αριστερά φαίνεται να «μην τσιμπάει» στις δημοσκοπήσεις, να μην μπορεί (τουλάχιστον προς το παρόν) να καρπωθεί την κρίση του υφισταμένου συστήματος, παραμένει δε περιχαρακωμένη «στα λεφτά της» και ταυτόχρονα, με ορισμένες κινήσεις της, «επιτρέπει» στους πολεμίους της να της επιτίθενται και έτσι να αναβιώνουν αντιπαραθέσεις άλλων εποχών.
Είναι αλήθεια πως το υφιστάμενο ηγεμονικό μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα, έτσι όπως δομήθηκε (η Αριστερά φέρει κι αυτή τις δικές της ευθύνες) ευθύνεται για τα όσα έχουν συμβεί και θα ευθύνεται για τα όσα θα συμβούν σε επίπεδο κοινωνίας και ως εκ τούτου ανησυχεί.
Τρομάζει στην ιδέα μιας ενδεχόμενης ανατροπής του στο μέλλον και αναζητεί αναχώματα, στοχοποιεί δε υπαρκτούς ή εν δυνάμει αντιπάλους.
Το ΚΚΕ έδωσε την «αφορμή» με τις γνωστές δηλώσεις της ηγεσίας του περί ανυπακοής στο υφιστάμενο σύνταγμα της χώρας (το οποίο ναι μεν δεν ψήφισε, αλλά οφείλει να το σέβεται ως κοινοβουλευτικό κόμμα) ανυπακοή την οποία τεκμηρίωσε η κα Αλέκα Παπαρήγα (αν και είχε προηγηθεί ο κ. Μάκης Μαϊλης, στη γνωστή δημόσια κόντρα του με τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Μητσοτάκη, τον άνθρωπο ο οποίος, το 1989, ουσιαστικά συγκυβέρνησε με τον ιστορικό ηγέτη του ΚΚΕ Χαρίλαο Φλωράκη).
Η κα Παπαρήγα προκειμένου να τεκμηριώσει τη θέση της κατά του Συντάγματος, έβαλε συλλήβδην κατά του αστικού πολιτικού κόσμου, λέγοντας πως αυτός παραβιάζει το Σύνταγμα, με την εν γένει πολιτεία του, σε όλους τους τομείς, από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι τις μέρες μας...
Ουδείς είναι σε θέση να μας πει αν το ΚΚΕ πιστεύει ότι βρισκόμαστε σε «προεπαναστατική περίοδο», αλλά είναι βέβαιο πως προσπαθεί από τώρα να ηγεμονεύσει του μετώπου κατά των οικονομικών και κοινωνικών μέτρων που υλοποιεί η κυβέρνηση, κατ’ επιταγή της ΕΕ, του ΕΚΤ και του ΔΝΤ, ενώ, σε καμία περίπτωση, δεν θα ήθελε έλεγχο στα οικονομικά του, όπως προβλέπει ο σχεδιασμός της κυβερνήσεως για τα οικονομικά όλων των κομμάτων, στο πλαίσιο αυτής της περιβόητης προσπάθειας για διαφάνεια στο δημόσιο βίο.
ΛΑΟΣ ΚΑΤΑ ΚΚΕ
Ωστόσο, μέσα σε αυτό το απολύτως ρευστό περιβάλλον, είχαμε τις μαζικές διαδηλώσεις κατά των οικονομικών μέτρων και τους τρεις (ουσιαστικά τέσσερις, αφού η μία νεκρή ήταν έγκυος) εργαζομένους τους Marfin και το σύνθημα, έξω από το Κοινοβούλιο, «να καεί το μπουρδέλο η Βουλή».
Παρά το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι οι διαδηλώσεις του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ είναι πάντοτε απολύτως περιφρουρούμενες, ο (κατά Καραμανλή «ακραίος» και κατά ΚΚΕ «προβοκάτορας») αρχηγός του ΛΑΟΣ Γιώργος Καρατζαφέρης, ο οποίος επιδιώκει τη «νομιμοποίησή» του ως παράγων της Κεντροδεξιάς, επετέθη κατά του Περισσού, ισχυριζόμενος (αναληθώς όπως καταδείχθηκε) ότι ήταν άνθρωποι του ΠΑΜΕ αυτοί που προσπάθησαν να εισβάλλουν στη Βουλή, με σύνθημα να καεί το Κοινοβούλιο.
Το ΚΚΕ αντεπιτέθηκε κάνοντας λόγο για προβοκάτσια του ΛΑΟΣ, τονίζοντας, εκτός των άλλων, ότι απόδειξη της αναλήθειας των ισχυρισμών του Γ. Καρατζαφέρη είναι η ομολογία των ίδιων των φυσικών αυτουργών της προβοκάτσιας σε ακροδεξιά sites του διαδικτύου, όπου εκτός από το να βρίζουν το ΠΑΜΕ, επειδή με την περιφρούρησή του ακύρωσε τα σχέδιά τους, διαφημίζουν και τις εκδηλώσεις που διοργανώνουν, με ομιλητές στελέχη και βουλευτές του ΛΑΟΣ.
«Με άλλα λόγια, το κόμμα του Καρατζαφέρη και η δεξαμενή των ακροδεξιών και άλλων προβοκατόρων, είναι τουλάχιστον συγκοινωνούντα δοχεία, με αμφίδρομη επικοινωνία και συνεννόηση. Όπως συγκοινωνούντα δοχεία στην αντί - ΚΚΕ προβοκάτσια, με στόχο τη συκοφάντηση του κινήματος και την καταστολή του, είναι μεταξύ τους ο ΛΑΟΣ με την κυβέρνηση», έγραψε ο «Ριζοσπάστης».
ΚΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ...
Στο μεταξύ, τόσο η Αλέκα Παπαρήγα, όσο και ο Αλέξης Τσίπρας δεν έλαβαν μέρος στη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κ. Παπούλια, σύσκεψη που αφορούσε, ανάμεσα στ’ άλλα και τον εκσυγχρονισμό του πολιτικού συστήματος.
Πάντως, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ είχαν κατ’ ιδίαν συναντήσεις με τον αρχηγό της ΝΔ Αντώνη Σαμαρά, τις επόμενες ημέρες.
Στελέχη του ΠΑΜΕ (ΚΚΕ) διαμαρτυρόμενα για την άρση του καμποτάζ δεν επιτρέπουν σε ξένο κρουαζιερόπλοιο να αποβιβάσει τους τουρίστες που μετέφερε στον Πειραιά (και έτσι η εταιρία του πλοίου απέκλεισε την Ελλάδα από τους προορισμούς της) και σε άλλη χρονική συγκυρία ύψωσαν πανό στην Ακρόπολη, καλώντας τους ευρωπαϊκούς λαούς να εξεγερθούν.
Όλα αυτά άνοιξαν νέο κύκλο αντιπαραθέσεων με ΚΚΕ στο στόχαστρο.
«Είναι πραγματικά παράδοξο και καθένας αναλαμβάνει τις ευθύνες του, όταν η κα Παπαρήγα αρνήθηκε να προσέλθει στο Συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για να συζητηθούν συγκεκριμένα θέματα διαφάνειας του πολιτικού συστήματος, προτιμά να συσκέπτεται - όπως θα κάνει και ο κ. Τσίπρας - με τον αρχηγό της ΝΔ κ. Σαμαρά», τόνισε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.
Ο εκπρόσωπος του ΛΑΟΣ Κ. Αϊβαλιώτης δήλωσε ότι η κα Παπαρήγα και το ΚΚΕ «στις ασχήμιες τους, όπως ο αποκλεισμός των κρουαζιερόπλοιων και των κεντρικών ξενοδοχείων της Αθήνας, βρήκαν αναγνώριση από τον κ. Σαμαρά. Ελπίζουμε ότι η Ρηγίλλης θα σταματήσει να ταΐζει το ΚΚΕ, όπως όταν ήταν κυβέρνηση. Τότε το στήριζε οικονομικά, τώρα ηθικά. Μπράβο της».
Σημειώνεται, πάντως, ότι το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν προσήλθαν στη σύσκεψη των αρχηγών με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, επειδή την προηγούμενη ακριβώς μέρα η κυβέρνηση είχε προχωρήσει σ' ένα κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, ακυρώνοντας ακόμα και τον τυπικό ρόλο της Βουλής στη συζήτηση και ψήφιση των μνημονίων που θα υπογράφει στο εξής ο εκάστοτε υπουργός Οικονομικών με την τρόικα ΕΕ - ΔΝΤ - ΕΚΤ.
Το ΚΚΕ έχει ξεκινήσει σειρά ιδεολογικών επιθέσεων – και από τις στήλες του «Ριζοσπάστη» - κατά του ΛΑΟΣ, τονίζοντας τους δεσμούς του κόμματος αυτού με τη φασιστική δεξιά, αλλά και το ρόλο του ως του πλέον «αξιόπιστου συμμάχου της κυβέρνησης στον πόλεμο που έχει εξαπολύσει για λογαριασμό της πλουτοκρατίας ενάντια στο λαό».
Ο βουλευτής του ΛΑΟΣ Άδωνης Γεωργιάδης σημείωσε στη Βουλή:
«Είναι πλέον προφανές, για όποιον έχει μάτια και βλέπει, ότι η Αριστερά βλέπει την παρούσα κρίση ως την ευκαιρία να ανατρέψει το καθεστώς, να ανατρέψει το πολίτευμα. Είναι μια ξεκάθαρη πολιτική θέση. Το ερώτημα είναι: Εμείς οι υπόλοιποι οι οποίοι ανήκουμε στον αστικό χώρο, στο δημοκρατικό χώρο, ποια θέση θα λάβουμε σε αυτή τη μείζονα κρίση που διανύει η χώρα;».
Τα ίδια ουσιαστικά επανέλαβαν:
- Ο Γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδος Κώστας Τασούλας, ο οποίος τόνισε ότι «η δειλία του λεγόμενου «αστικού πολιτικού κόσμου» έναντι της Αριστεράς στα χρόνια της Μεταπολίτευσης - η οποία Αριστερά, επαναλαμβάνω, κάνει τη δουλειά της - αυτή η δειλία είναι μία από τις αιτίες που κάθε φορά αυτός ο Μινώταυρος βρυχάται και όλοι εμείς υποκλινόμαστε».
- Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιώργος Πεταλωτής σημείωσε ότι «δυστυχώς, η μόνη συμβολή του ΚΚΕ στην τεράστια αυτή προσπάθεια του ελληνικού λαού είναι για άλλη μια φορά η πλήρης άρνηση, καθώς και ο μη σεβασμός των δημοκρατικών θεσμών».
Αξιοπρόσεκτη είναι η επισήμανση του εκδότη του «Βήματος» Σταύρου Ψυχάρη, ο οποίος έγραψε:
«Πρέπει πριν απ' όλα να σημειωθεί ότι το δημοκρατικό πολίτευμα δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Και αν θεωρήσουμε ορθή τη στάση του κράτους απέναντι στον τέως βασιλέα Κωνσταντίνο (στον οποίο απαγορεύεται να πολιτευθεί για να μη δημιουργηθούν εντυπώσεις) αυτονόητο είναι ότι δεν έχουν θέση στην πολιτική ζωή της χώρας όλοι όσοι αμφισβητούν την κοινοβουλευτική δημοκρατία και απεργάζονται την κατάλυσή της (...). Τι θα μπορούσε να συμβεί στην Ελλάδα αν οι μεν έκλειναν το μάτι στα φαντάσματα του Λένιν και οι άλλοι στις σκιές του Τσάρου;».
Η δε «Καθημερινή» σημείωσε ότι «ένα τμήμα της Αριστεράς έχει επιλέξει το μονοπάτι της παραφροσύνης, αμφισβητώντας το Σύνταγμα και τους νόμους. Αν το επιτρέψουμε, το κόστος θα είναι ανυπολόγιστο για τη Δημοκρατία και τη χώρα συνολικά».
Προσώρας το ΚΚΕ αμύνεται, επιτιθέμενο – δια των ηγετικών του στελεχών και του «Ριζοσπάστη» - θεωρώντας ότι η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ «ετοιμάζει νέα πιστοποιητικά εθνικοφροσύνης, με το παραπλανητικό εκβιαστικό ερώτημα στο λαό και στο ΚΚΕ: «Σέβεστε και υπακούετε το Σύνταγμα, ναι ή όχι;» και ετοιμάζεται να ποινικοποιήσει την κομμουνιστική ιδεολογία» και για τον ΛΑΟΣ λέει πως είναι κόμμα «με διπλή γλώσσα απέναντι στο λαό, ένα κόμμα που στάζει δηλητήριο» και το οποίο «αναδεικνύεται σε μέντορα της αντί - ΚΚΕ και αντιλαϊκής προβοκάτσιας, σε μέντορα του ρατσισμού και του εθνικισμού».
Η αλήθεια είναι πως η κόντρα, πολιτική και ιδεολογική, θα αγριέψει, όσο η κρίση θα βαθαίνει και οι επιπτώσεις της θα βιώνονται με το χειρότερο τρόπο από τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους.
Είμαστε μόνο στην αρχή.
