Η κοινωνική γαλήνη και συμφιλίωση δεν επιτυγχάνονται μόνο με την αλλαγή προσώπων στην άσκηση της εξουσίας, αλλά εξαρτώνται από την εσωτερική ηθική ποιότητα και καλλιέργεια αρχόντων και αρχομένων. Καμία κοσμική Ηθική δεν μπορεί να προσφέρει στην κοινωνία τη σύμπνοια και την καταλλαγή, παρά μόνο η θεία Ηθική του Ευαγγελίου.
Ο αρχαίος κόσμος άρχισε να βελτιώνεται από πολέμους και κοινωνικές αναστατώσεις, μόνο όταν δέχτηκε τον Χριστό, που τον ευαγγελίστηκαν οι Άγγελοι, ως φορέα και εγγυητή της «επί γής ειρήνης» κατά τη νύχτα της Γεννήσεως. Αυτό αντιλήφθηκε και εφάρμοσε, με θεία κλήση, ο ισαπόστολος και Μέγας Κωνσταντίνος, που για να πετύχει την ενότητα της οικουμενικής αυτοκρατορίας του, έκανε το Χριστιανισμό επίσημη θρησκεία και θεμελίωσε πάνω στο Σταυρό και το Ευαγγέλιο το πρώτο Χριστιανικό κράτος του Βυζαντίου, δίνοντας επί χίλια χρόνια αγίους και σοφούς, μοναδικό παράδειγμα ιστορικής αντοχής και διάρκειας στην παγκόσμια ιστορία.
Χωρίς Χριστό η Σοβιετική Αυτοκρατορία διέψευσε τις προσδοκίες των ανθρώπων, δεν κράτησε ούτε εκατό χρόνια με διώξεις, φυλακίσεις, εξορίες, θανάτους, και με νέους μάρτυρες της πίστεως του Χριστού.
Το ίδιο και με την κατ’ όνομα Χριστιανική Αμερική, την υλοκρατούμενη και ηδονοθηρική, πνέει τα λοίσθια, μόλις πέρασε τους δύο αιώνες πολιτικής ύπαρξης. Όπου διώχνεται ο Θεός, είτε επίσημα με συντάγματα και νόμους είτε ανεπίσημα με την υλόφρονη και σαρκική ζωή, εισέρχεται ο Διάβολος, κουβαλώντας το μίσος, την αναρχία, την κοινωνική αναστάτωση.
Είναι αξιωματική και αναντίρρητη η διαπίστωση του Ντοστογιέφσκι. «Χωρίς Θεό, όλα επιτρέπονται». Ο δε Νικόλαος Βελιμίροβιτς τονίζει:
«Ο Θεός και η αμαρτία κείτονται σε δύο αντίθετες πλευρές. Κανένας δεν μπορεί να γυρίσει το πρόσωπο προς το Θεό, εάν πρώτα δεν γυρίσει την πλάτη προς την αμαρτία».
Το κοινωνικό κακό, οι συγκρούσεις και το μίσος, οι φόνοι και οι αιματοχυσίες θα αυξάνονται διαρκώς, όσο μειώνεται η αντίστοιχη επίδραση του Ευαγγελίου, που κηρύττει την ειρήνη, την αγάπη την καταλλαγή, τη συγγνώμη, την υπομονή, την αποδέσμευση από τη μεγάλη αξία που δίνουμε στα υλικά αγαθά και την ανορθόδοξη ζωή. Ψάχνουν οι αναλυτές να βρουν την αιτία της καταστροφικής συμπεριφοράς των νέων, σε παγκόσμια κλίμακα και διαπιστώνουν ότι τα αίτια είναι παρεπόμενα του πνευματικού κενού που δημιούργησαν οι κρατούντες, για να αυξάνουν τα κέρδη τους από τον υπερκαταναλωτισμό και την ηδονοθηρία. Αποθεώνουν σημαντικά τα σαρκικά πάθη, προβάλλουν τις διαλυμένες οικογένειες, τα διαζύγια, τις εξωγαμικές και ελεύθερες συμβιώσεις, την ομοφυλοφιλία, διαλύουν την Παιδεία και τα σχολεία με το μαθητικό και φοιτητικό συνδικαλισμό. Οι λέξεις αρετή, τιμιότητα, σεβασμός, υπακοή, υπομονή, σεμνότητα, πειθαρχία, ευνομία, τάξη, δικαιοσύνη, εγκράτεια, και πολλές άλλες χάθηκαν από το λεξιλόγιο διδασκόντων και διδασκομένων.
Αδειάσαμε τις ψυχές των νέων από αξίες και τις γεμίσαμε με υλικά σκουπίδια και απόβλητα, με το σεξ, την καλοπέραση και τη βία.
Οι νέοι μας αγρίεψαν.
Δεν έχουν πνευματικά αντισώματα, ηθικές αναστολές, αλλά και ελπίδες. Ατίθασοι και ανυπάκουοι επαναστατούν και καταστρέφουν, χωρίς να μπορεί να βοηθήσει η διαλυμένη και συκοφαντημένη οικογένεια και το αλλοπρόσαλλο σχολείο, που έχει χάσει τον προσανατολισμό του.
Αγριεύουν οι ψυχές των ανθρώπων, χωρίς την εξημερωτική δύναμη του Ευαγγελίου. Ενοχλεί το Ευαγγέλιο όσους ζουν στο σκοτάδι και διαπράττουν πονηρά έργα και κυρίως προδίδουν τις χριστιανικές ρίζες και αρχές και επιδιώκουν την αποχριστιανοποίηση της κοινωνίας με τον παραμερισμό, τον εμπαιγμό και την αμφισβήτηση της πίστης.
Έργο όλων μας, κληρικών, γονέων, εκπαιδευτικών, σωφρόνων πολιτικών, είναι να αποτρέψουμε την παλιμβαρβάρωση του κόσμου, τον δαιμονισμό των νέων, στρέφοντας πάλι, την Παιδεία, την κοινωνία, τους θεσμούς προς το φως του Ευαγγελίου. Πουθενά αλλού δεν υπάρχει σωτηρία, ειρήνη, αγάπη, καταλλαγή ο Χριστός είναι ο άρχων της ειρήνης, ο μόνος που μπορεί να συμφιλιώσει τις φουρτούνες και τους πολέμους μέσα και έξω από τον άνθρωπο, αρκεί να Τον καλέσουμε σε βοήθεια.
«Κύριε, πρό ποίον άλλον να απέλθωμεν; Συ έχεις λόγια που μεταδίδουν ζωήν αιώνιον». «Μείνε μαζί μας, διότι πλησιάζει να βραδιάση, και έχει προχωρήσει η ημέρα πολύ προς την δύσιν του ηλίου» (Ιω. 6,68-Λουκ. 24-29)
* Ο Ευάγγελος Βλαχάκης είναι συνταξιούχος εκπαιδευτικός
