Οχι τίποτε άλλο, δεν ξέρουμε πώς να αισθανθούμε. «Συμπαθείς» ή «κακομοίρηδες»; Να νιώσουμε ότι κάποιοι συμπάσχουν μαζί μας ή… θαυμάζουν το σθένος μας ή απλά μας… λυπούνται. Καλά αυτούς που δεν μας γουστάρουν και λένε «καλά να πάθουν οι παλιο - Ελληνες που το παίζουν έξυπνοι» ούτως ή άλλως, μέσες - άκρες τους γνωρίζουμε. Αλλωστε μας το δείχνουν κιόλας. (Βλέπετε Γερμανούς). Από ΄κει και πέρα όμως η κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει και ο τρόπος που αντιδρούν ορισμένοι γύρω μας είναι πραγματικά να μας κάνει ν΄ αναρωτιόμαστε, σχετικά με το πόσο «βολικά» ή «άβολα» πρέπει να αισθανόμαστε με κάτι… εκρήξεις «στοργής» και συμπάθειας.
Ηρθαν οι Τούρκοι την περασμένη βδομάδα - καλά αυτοί είναι και ειδική περίπτωση - να μας δώσουν χέρι βοηθείας διότι είμαστε γείτονες και «φίλοι», τρομάρα μας. Μεσοβδόμαδα ήρθαν οι Κινέζοι. Ανερχόμενη για να μην πω εκτοξευόμενη δύναμη η Κίνα και η οικονομία της. Ηρθαν κι αυτοί και μας είπαν ότι πολύ θέλουν να μας βοηθήσουν να μην έλθουμε και μεις και κιτρινίσουμε από τη στέρηση. Χθες, ήρθε και ο πρωθυπουργός του Καντάφι - στον οποίο μάλιστα ο Γ. Παπανδρέου έστειλε και θερμούς χαιρετισμούς - και μας είπε ότι και η Λιβύη επίσης θέλει να βάλει ένα χεράκι και μας προσφέρει ευκαιρίες για να ξελασπώσουμε.
Ετσι που μας τα λένε, και αν είναι από… λύπηση να μας βοηθάνε, ε, να πιάσουμε μια γωνία, για να μας φύγει και η αγωνία, να βάλουμε μαύρα γυαλιά, να βουτήξουμε και κάνα ακορντεόν, και να φωνάζουμε «ελεήστε τον αόματο». Και όποιο ελεήμον κράτος περνάει, να κάνει μια σύντομη στάση και να μας δίνει τέλος πάντων ότι προαιρείστε.
Στις Βρυξέλλες πάλι, έγινε λέει διαδήλωση αλληλεγγύης «στην Ελλάδα που αντιστέκεται».
Μαζεύτηκαν, καμιά εκατοστή άνθρωποι και φώναζαν για την πάρτη μας, επειδή λένε η Ελλάδα αντιστέκεται στη θεραπεία σοκ που της παραγγέλθηκε με αντάλλαγμα τη χρηματοπιστωτική της διάσωση από την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η «θεραπεία» που μας εφαρμόζεται είναι του τύπου «η θεραπεία επέτυχε ο ασθενής απέθανε», διότι αν - λέω «αν» - σωθούμε, θα ΄χει σωθεί η χώρα αλλά θα ΄χουν ξεπατωθεί οι πολίτες. Όπως δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία, ότι αυτή τη στιγμή αποτελούμε το «πειραματόζωο» της Ευρώπης. «Ηρωες» που αντιστεκόμαστε δεν ξέρω αν είμαστε, «ήρωες» που υπονομεύουν μια κατάσταση που δεν την έχουν επιλέξει είναι σίγουρα οι πολίτες της χώρας.
Εδώ η Μέρκελ «γλυκάθηκε» από το βασανιστήριο που περνάμε - ένα σαδιστικό το ΄χει μέσα της και έξω της μπορώ να πω - και θέλει να το κάνει «πατέντα» για όλα τα κράτη της Ε.Ε. που θα έχουν το… θράσος να παραπατήσουν στα οικονομικά τους. Εμείς βεβαίως δεν παραπατήσαμε απλώς, σκοντάψαμε, πέσαμε στον λάκκο που μόνοι μας σκάψαμε και δεν λέμε να σηκωθούμε. Αλλά, εν πάση περιπτώσει αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Το θέμα τώρα είναι ότι επειδή από πίσω έρχονται Ισπανίες και Πορτογαλίες, επειδή και η Ιταλία άρχισε περικοπές στους μισθούς και η Αγγλία (αν και δεν είναι στο ευρώ και δεν το θέλει ούτε ζωγραφιστό) πρέπει να σφίξει τα λουριά της, εμείς χρησιμοποιούμεθα προς παραδειγματισμόν: «Δείτε την Ελλάδα για να καταλάβετε τι θα πάθετε» είναι το σαφές μήνυμα, που πάει να γίνει και νόμος.
Ε μέσα σ΄ αυτή την «ωραία ατμόσφαιρα» έρχονται και οι διάφοροι να μας συνδράμουν με το αζημίωτο πάντα, για να βρούμε την υγειά μας.
Γι΄ αυτό αναρωτιέμαι, πώς πρέπει να αισθανόμαστε; Διότι μπορεί να μην μας αφέθηκαν επιλογές ως προς τον τρόπο αντίδρασης αλλά τουλάχιστον στην επιλογή των αισθημάτων διατηρούμε ένα δικαίωμα. «Συμπαθείς» ή «κακομοίρηδες» λοιπόν;
Διαλέχτε και πάρτε!
