Ο φίλος αναγνώστης μου ήταν από τους πολλούς της σιωπηρής πλειοψηφίας, που συνήθως πληρώνουν τα σπασμένα της οικονομικής πολιτικής των εκάστοτε μαθητευόμενων μάγων της κυβερνητικής εξουσίας. Μου αφηγήθηκε πόσο αποφασιστικός ήταν την ημέρα, που θέλησε ν΄ αλλάξει τον οικονομικό ρυθμό της ζωής του, ταλαιπωρημένος από τον καταιγισμό των ανατιμήσεων, της κερδοσκοπίας και των οικονομικών μέτρων.
«Θα έκανα, είπε, πολιτική αυστηρών οικονομιών. Θα περιόριζα τις δαπάνες μου στα απολύτως αναγκαία, προ παντός θα έκοβα τα διάφορα μικροέξοδα που άμα κάτσεις και τα λογαριάσεις, ένα ευρώ εδώ, μισό εκεί, δυο πιο πέρα, θα δεις ότι μαζεύεται ένα αξιόλογο ποσό που θα σε κάνει να τρίβεις τα μάτια σου!».
- Μα είναι δυνατόν; αντέτεινα.
- Μάλιστα είναι! Και αν κάτσεις και λογαριάσεις αυτό το ημερήσιο άθροισμα επί τριάντα μέρες που έχει ο μήνας κι ύστερα επί δώδεκα μήνες κι αυτό το ετήσιο ποσό το πολλαπλασιάσεις επί δέκα χρόνια, να πούμε ή επί είκοσι ή και επί τριάντα, αν ο Θεός σου έχει γράψει να είσαι μακρόβιος, θα ανακαλύψεις ότι θα μπορούσες να είσαι πολύ πλούσιος! Κι όμως δεν είσαι, γιατί τα πλούτη σου τα σκόρπισες στους τέσσερις ανέμους! Με τα μικροποσά; Μάλιστα με τα μικροποσά. Ξέρεις με τι μοιάζει η ιστορία των μικροποσών; Μοιάζει με το πώς σχηματίζεται ένας ποταμός. Τρέχει από λίγο νερό από διάφορες μικροπηγές, ένα ρυάκι εδώ, ένας καταρρακτούλης πιο κει, μια νερομάνα παραπέρα κι όλα αυτά τα νερά δίνουν ραντεβού σε μια κοίτη και φτιάχνουν τον μεγάλο ποταμό.
Ενώ κάνε πως ανοίγεις κανάλια δεξιά κι αριστερά και διοχέτευσε το νερό σπάταλα από λίγο στο καθένα και θα δεις τον ποταμό να φτάνει λειψός και μίζερος αγκομαχώντας στην εκβολή του! Έτσι είναι και τα μικροέξοδα. Άμα κλείσεις όμως τα κανάλια και υψώσεις κι έναν υδατοφράχτη, τότε έλα και πεσ΄μου τι μαζεύεται!...
Τον άκουγα να μου αναπτύσσει τις... φιλοσοφικές του απόψεις περί οικονομίας κι εκείνος διακρίνοντας τη δυσπιστία στο πρόσωπό μου, συνέχισε ακάθεκτος:
- Έχουν πολλοί οικονομολόγοι ξεφουρνίσει οικονομολογικές θεωρίες, ο Άνταμ Σμιθ, ο Μαρξ, ο Ροβεσπιέρος, ο...Έντισον, ο...Βίκτωρ Ουγκώ και δεν ξέρω πόσοι άλλοι. Μα έτσι απλά και παραστατικά, που να τα καταλαβαίνουν και τα νήπια ακόμα, δε φαντάζομαι να τάχει πει και διδάξει άλλος. Είμαι ο πρώτος!
Άρχισα να τον κάνω χάζι καθώς εκείνος συνέχιζε τις θεωρίες του:
- Η παροιμία «φασούλι το φασούλι» δεν βγήκε στο βρόντο! Ήταν νύχτα που τα σκέφτηκα όλα αυτά, όταν ξάπλωσα να διαβάσω και να κοιμηθώ. Και λέω μέσα μου: Τι κάνω τώρα. Διαβάζω και λοιπόν; Τι ωφελήθηκα. Το μόνο που κατάφερα ήταν να κάψω μια ώρα ηλεκτρικό ρεύμα, αδίκως και παραλόγως. Ενώ άμα σβήσω το φως πόση οικονομία θα ‘χω... Αμ το άλλο. Κάθε τόσο θερμοσίφωνα για ζεστό νερό. Μπορώ να πλυθώ και με κρύο. Έπειτα το ξύρισμα. Πόσα θα εξοικονομήσω από ξυραφάκια, κρέμες κ.τ.λ. Θες να σου λογαριάσω κι άλλα;
- Όχι, άστα, του είπα.
- Αλλά τι χρειάζονται τα άλλα; Με τις μικροδαπάνες μονάχα, σε δέκα χρόνια θα ήμουν πλούσιος! Με τα πενηνταράκια και τα εικοσάλεπτα μάλιστα! Έκλεισα το μυθιστόρημα κι έσβησα το φως.
Το πρωί σηκώθηκα αποφασισμένος. Βγήκα στο δρόμο με πρόγραμμα οικονομιών. Αξύριστος. Άλλωστε είναι της μόδας. Και ελαφρώς τρέμοντας απ΄ το κρύο ντους... Συνήθιζα να παίρνω ένα κουλούρι απ΄ τον φούρνο της γωνίας. Δεν χρειάζεται, σκέφθηκα. Όπως δεν μου χρειάζεται και η εφημερίδα, έχω την τηλεόραση. Στάθηκα όμως στο περίπτερο να πάρω τα τσιγάρα μου – θα το ‘κοβα αργότερα - αλλά εκεί διαπίστωσα ότι είχαν ακριβύνει. Ο καφές που παρήγγειλα αργότερα είχε τσιμπήσει κι αυτουνού η τιμή. Πήγε χαμένη ή πρώτη προσπάθεια για οικονομία.
Στο γραφείο διάβασα την εφημερίδα κι αναθάρρησα καθώς το μάτι μου πέφτει στον τίτλο: «Η κυβέρνηση θα εφαρμόσει πολιτική οικονομιών»! «Να, λέω, που και ο υπουργός Οικονομικών αντιγράφει το σύστημά μου. Δεν έχω κι εγώ ο απλός πολίτης του κράτους την υποχρέωση να συμμορφωθώ;».
Το μεσημέρι αποφάσισα να γυρίσω με τα πόδια στο σπίτι μου για να γλιτώσω το ευρώ από το εισιτήριο του Αστικού. Θα μου πεις αν πηγαίνω κι έρχομαι στη δουλειά με τα πόδια θα χαλάω τα παπούτσια. Πόσα παπούτσια θα χαλάσω; Θα προσέχω πώς περπατάω. Έτσι όμως έχω τα ευρουλάκια στην τσέπη μου κι άσε τα κορόιδα να ξοδεύουν για λεωφορεία και ταξί. Εγώ σε δέκα χρόνια κάτι από ξυραφάκια, κάτι από ηλεκτρικό ρεύμα, κάτι από εφημερίδες, κάτι από συγκοινωνία, κάτι από τηλεφωνικά (αποφάσισα να καταργήσω και το κινητό μου), κάτι από διάφορα άλλα, θα έχω σχηματίσει μια ευπρεπή περιουσία...
Έτσι νόμιζα, τότε, συμπλήρωσε σκεφτικός ο φίλος αναγνώστης μου. Αργότερα που πήγα στο σούπερ μάρκετ της γειτονιάς μου διαπίστωσα ότι είναι αδύνατον να κρατήσεις χαρακτήρα οικονόμου καταναλωτή, καθώς είχαν πάρει όλες οι τιμές την ανηφόρα. Είδα όμως κάτι «προσφορές» και θέλησα να επωφεληθώ για να κάνω οικονομία. Έτσι, ενώ μπήκα για ένα γιαουρτάκι, έφυγα με δυο σακούλες γεμάτες άχρηστα πράγματα. Μέχρι και σκυλοτροφές πήρα. Μετά θυμήθηκα ότι δεν έχω σκύλο...
Διαπίστωσα ακόμα ότι δεν θα μπορούσα να κόψω εύκολα το κάπνισμα. Εκτός αυτών άρπαξα κι ένα γερό κρυολόγημα από το κρύο ντους κι έτσι όσα γλίτωσα από την εξοικονόμηση ρεύματος τα έδωσα σε φάρμακα και γιατρούς στο πολλαπλάσιο. Η απόπειρά μου να κάνω οικονομίες τινάχτηκε στον αέρα...
- Και τώρα τι θα κάνεις, τον ρώτησα.
- Διαπίστωσα μ΄αυτά και άλλα, ότι δεν συμφέρει η οικονομία. Άσε που όσα και να εξοικονομήσω θα μου τα πάρει η εφορία...
- Μα δεν σου τυχαίνουν κάθε μέρα τα ίδια.
- Θα μου τυχαίνουν άλλα! Δεν με παρατάς λέω εγώ! Θα καπνίζω, θα πίνω, θα παίρνω ταξί, θα ρίχνω τα ουζάκια μου...
- Γιατί τώρα αυτή η αντίδραση;
- Για λόγους οικονομίας! Τι με κοιτάς;
- Εγώ πάντως την οικονομία την ξέρω αλλιώς, του είπα.
- Όλοι την ξέρουν αλλιώς, αλλά κάνουν λάθος. Έτσι νόμιζα κι εγώ. Τώρα όμως σερβίρω νέα θεωρία. Οικονομία με την αύξηση των εξόδων. Άλλωστε τώρα που θα παίρνω αποδείξεις θα γλιτώνω και φόρους. Αυτό το συμπέρασμα έβγαλα μέσα σ΄ ένα εικοσιτετράωρο! Κι ας έρθει ο οποιοσδήποτε οικονομολόγος να μου πει αν σε τόσο μικρό διάστημα ανακάλυψε ολόκληρο οικονομολογικό σύστημα! Θα του τρίψω στα μούτρα το δικό μου που βασίζεται στην αρχή: Δεν υπάρχει πιο πολυέξοδο πράγμα από την οικονομία! Αποφάνθηκε ο φίλος αναγνώστης μου και μ΄ άφησε πολύ προβληματισμένο.
