Ε, λοιπόν ξέρετε κάτι; Οι πιλότοι έχουν δίκιο. Δίκιο μέχρι τον ουρανό, κυριολεκτικά. Και για να τους φτάσουν στο σημείο από συστάσεως της Πολεμικής Αεροπορίας να προχωρήσουν σε «λευκή απεργία», φανταστείτε. Μπορεί να υπερηφανεύεται και γι’ αυτό η κυβέρνηση. Είναι μία ακόμη πρωτιά. Οι ιπτάμενοι της Πολεμικής Αεροπορίας κατέβηκαν σε «λευκή απεργία» διαμαρτυρόμενοι για την κατάργηση της αυτοτελούς φορολόγησης του πτητικού επιδόματος. Περίπου 700 ιπτάμενοι δήλωσαν προχθές «ψυχολογική αδυναμία» να πετάξουν και δεν πραγματοποιήθηκαν 400 εκπαιδευτικές πτήσεις.
Και γιατί έχουν δίκιο οι ιπτάμενοι της Πολεμικής Αεροπορίας; Γιατί απλούστατα οι πιλότοι της Ελληνικής Αεροπορίας είναι καθημερινά μάχιμοι. Δεν είναι, ας πούμε, οι πιλότοι του Βελγίου, της Δανίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας και οποιουδήποτε άλλου ευρωπαϊκού κράτους σας κάνει κέφι να κατονομάσετε. Εδώ καθημερινά πάνω από τα κεφάλια μας διεξάγεται ένας «ακήρυκτος πόλεμος», για τον οποίο σποραδικά και πού μαθαίνουμε λεπτομέρειες εμείς οι υπόλοιποι που στη γης περπατούμε. Εκείνο όμως που όλοι γνωρίζουμε είναι ότι αυτές οι «εκπαιδευτικές πτήσεις» των Ελλήνων πιλότων μόνο «εκπαιδευτικές» δεν είναι. Καθημερινά μας «παραβιάζουν» τα τουρκικά αεροσκάφη με συχνότητα ημερήσια, που, στο τέλος-τέλος αγγίζει και τα όρια της κωμικότητας όσον αφορά στην ανεκτικότητα που δείχνει η ελληνική πλευρά, η οποία ποτέ δεν κατόρθωσε να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Καθημερινά εκεί από πάνω που εμείς εδώ από κάτω χαμπάρι δεν παίρνουμε, γίνονται αερομαχίες και αναχαιτίσεις. Μπορεί να μην χρησιμοποιούνται πυρά (εκεί δεν φτάσαμε ακόμη ή τουλάχιστον δεν το γνωρίζουμε), αλλά καθημερινά θέτουν τη ζωή τους σε κίνδυνο. Όχι... θεωρητικά. Στην πράξη. Εμείς; Εμείς μαθαίνουμε, ας πούμε, ότι το θράσος των Τούρκων έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο ώστε δεν τους φτάνουν τα ελληνικά νησιά. Έφτασαν και μέχρι το Σούνιο. Ή ότι δεν είχαν καμία δυσκολία και αναστολή να παρενοχλούν ακόμη και επιβατικά αεροσκάφη, έτσι... για να κάνουν την πλάκα τους και να δείξουν την παλικαριά τους! Εκεί πάνω όμως ο «πόλεμος» υπάρχει. Η «υπερ-χρήση» των πιλότων, πέρα από τα προβλεπόμενα, για ν’ αντιμετωπιστεί η κατάσταση (όσο γίνεται και όσο η ατολμία και η ανικανότητα των πολιτικών το επιτρέπει).
Ε, υπό τέτοιες συνθήκες κάθε μέρα επί χρόνια ατελείωτα - και ποιος ξέρει και για πόσα ακόμα με το μυαλό που κουβαλάμε - Το να βάλει κανείς «χέρι» στους πιλότους της Πολεμικής Αεροπορίας είναι και «αχαριστία», θα μπορούσε να πει κανείς. Η σφίξη είναι σφίξη. Δεν υπάρχει θέμα, αλλά... Τόσοι χαραμοφάηδες υπάρχουν κ. Βενιζέλο μας, που θυμώσατε κιόλας για τη διαμαρτυρία, οι πιλότοι προηγούνται. Τόσοι «σύμβουλοι» έμμισθοι και άχρηστοι, καμιά εκατοστή κοντεύουν αυτοί του πρωθυπουργού και κανείς δεν ξέρει πόσα παίρνουν και πώς τα παίρνουν. Στη Βουλή, δεξιά-αριστερά διάφοροι της προσκολλήσεως και ένα σωρό άλλοι που πληρώνονται για να ξύνουν την κούτρα τους να κατεβάσει ψείρες. Ας πάνε αυτοί στο σπίτι τους ή ας υποστούν γενναίες περικοπές. Το πτητικό επίδομα των ιπταμένων της Πολεμικής Αεροπορίας βάλατε στο μάτι; Που στο κάτω-κάτω της γραφής, άμα θέλουμε να το δούμε κι αλλιώς είναι ίσως και το μόνο από όλα αυτά τα περίφημα «επιδόματα» που κερδίζεται με ιδρώτα και αίμα, ας ελπίσουμε όχι.
Να κάτσουν λοιπόν και οι πιλότοι κάτω να «ξύνονται» με την ησυχία τους, όπως κάνουν τόσοι και τόσοι άλλοι, και ο.κ. να «παραδώσουμε» το F.I.R. στους Τούρκους, έτσι, εντελώς αμαχητί, ν’ αλωνίζουν καταπώς τους κάνει κέφι.
Είπε εκείνος ο Κένεντι «μην ρωτάς τι μπορεί να κάνει η πατρίδα για σένα, αλλά τι μπορείς να κάνεις εσύ γι’ αυτή», αλλά κι αυτή η έρμη η πατρίδα ν’ αναγνωρίζει τουλάχιστον τα αυτονόητα και οφθαλμοφανή. Τουλάχιστον!
