Κρίμα αγαπητέ αναγνώστη. Τόσο ως χώρα, όσο και ως λαός, αξίζαμε καλύτερης τύχης! Το πολιτικό μας, όμως, σύστημα πρόδωσε τα όνειρα και τις προσδοκίες μας.
Στη ζωή μάθαμε πως κάθε οικογενειάρχης έχει για την οικογένειά του σχέδια, στόχους και στρατηγικές που αξιολογεί στην πορεία του για την πραγμάτωσή τους παίρνοντας τα απαραίτητα μέτρα ή αναθεωρεί άλλα αν χρειαστεί. Είναι χρέος του και καθήκον έναντι των παιδιών του και της ιστορίας της οικογένειάς του.
Από το απλό και αυτονόητο, οι πολιτικοί μας, δυστυχώς, το ξέχασαν ή αδιαφόρησαν μεθυσμένοι από τα «κάλλη» της εξουσίας και τα άφησαν όλα στον αυτόματο πιλότο! Στην τύχη.
Πολλοί λαοί και πολλές χώρες θαύμαζαν τη χώρα μας για τον πολιτισμό της, για το πνεύμα της και την αξιοπρέπειά της και θεώρησαν πως με την ένταξή μας στη μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια, η Ευρώπη είναι εκείνη που έρχεται στην Ελλάδα! Ένας λόγος που αυτόματα μας έδινε τη δυνατότητα να προβάλλουμε μια καινούρια «Μεγάλη Ιδέα», να ζήσουμε δηλαδή την Ευρώπη της Ελλάδας!
Δυστυχώς, όμως, τους διαψεύσαμε. Ποιος θα μπορούσε άραγε τότε να διανοηθεί ότι θα ερχόταν μέρα που πολλοί από τους εταίρους μας θα ήθελαν να μην είμαστε μέλος της ίδιας οικογένειας!
Το χρήμα, αγαπητέ αναγνώστη, χαλάει τον άνθρωπο, λέει ο λαός μας. Και τα εκατομμύρια ευρώ «χάλασαν» και τους Έλληνες. Μεγάλοι οι πειρασμοί, πολλές οι σπατάλες και τα σκάνδαλα. Βοηθούσε σε αυτό και η κακοδιοίκηση και η μη εφαρμογή των νόμων που απεδείχθη ότι δεν αρκούσαν από μόνοι τους να περιφρουρήσουν την αξιοπρέπεια της χώρας. Θεσμοί υποβαθμίστηκαν, το έλλειμμα της δημοκρατίας μεγάλο και, δυστυχώς, ο λαός αξιολογεί και κρίνει όχι με τη συνείδηση του Έλληνα πολίτη αλλά εκείνη του οπαδού του κόμματος που ψηφίζει. Τα κόμματα ξέχασαν και τον προορισμό τους. Δυστυχώς, επίκαιρος γίνεται και πάλι ο ορισμός του Ροΐδη πως κόμμα σημαίνει «ομάδα ανθρώπων ειδότων ν’ αναγινώσκωσι και ν’ ανορθογραφώσιν, εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπό ένα οιονδήποτε αρχηγό, ζητούσι ν’ αναβιβάσωσιν αυτόν διά παντός μέσου εις την έδραν του πρωθυπουργού ίνα παράσχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι»!
Γι’ αυτό και η αναξιοκρατία καλά κρατεί, γι’ αυτό και η πτώση! Όπως φαίνεται, σήμερα είναι πια αργά να συνέλθουμε. Ο λογαριασμός μας ταχυδρομήθηκε και είναι μεγάλος. Η σωτηρία της οικονομίας και η αξιοπρέπεια της χώρας είναι σε χέρια ξένων. Έτσι λένε... Και εμείς δεν καταλάβαμε ακόμα τι θέλουμε. Αλαλούμ πραγματικό. Αγιοποιούμε και θεσμούς δαίμονες ακόμα γιατί τους έχουμε ανάγκη. Δεν θα μπορούσαν άραγε οι διατελέσαντες πρωθυπουργοί αυτής της χώρας να μας πουν την αλήθεια;
Κατορθώσαμε όμως και κάναμε το πρόβλημά μας ευρωπαϊκό! Και τι κερδίσαμε; Ένα «πιστόλι» γεμάτο, όπως λένε, που το έχουμε στο τραπέζι. Και για ποιον είναι το πιστόλι αυτό, αγαπητέ αναγνώστη;
Μέχρι τώρα, όπως φαίνεται, το πιστόλι στοχεύει το λαό και βολή κατά βολή με τα μέτρα που παίρνουν ελπίζουν πως θα μας σώσουν. Ο λαός φταίει για την κατάντια της χώρας!!!
Ο λαός στους δρόμους κι έρχονται ακόμα χειρότερα, όπως λένε...
Λέτε να σωθούμε; Δεν το πιστεύω. Ελπίζω να συμφωνείς μαζί μου, αγαπητέ αναγνώστη, ότι η οικονομική κρίση είναι αποτέλεσμα μιας άλλης κρίσης. Της ηθικής κρίσης της κοινωνίας μας και των θεσμών που την υπηρετούν. Απαιτείται άλλη συνταγή. Αποκατάσταση του κύρους των θεσμών, των αξιών και των αρχών με τις οποίες ως λαός δημιουργήσαμε μοναδικό πολιτισμό. Υπάρχει κι άλλη Ελλάδα. Είναι η Ελλάδα του Παρθενώνα, της Αγια-Σοφιάς, του Πλάτωνα και του Παύλου, του Αριστοτέλη και των Πατέρων της Ορθοδοξίας, των αγωνιστών και των ηρώων!
Η πορεία προς την πρόοδο, απαιτεί ανάταση ψυχής!
Η ανάταση της ψυχής μας θα φέρει αισιοδοξία και ελπίδα πως ως λαός μπορούμε ν’ αποκαταστήσουμε το κύρος της πατρίδας μας, γιατί το πρόβλημά μας είναι πρωτίστως ηθικό! Τότε και μόνο οι «κερκόπορτες» θα κλείσουν και το ψωμί θα φτάνει για όλους τους ανθρώπους.
Ο Δημήτριος Νταφούλης είναι επίτιμος σχολικός σύμβουλος και θεολόγος
