…Και, όταν λέμε «καταργείται η βάση του 10» εννοούμε: «Κουτσοί - στραβοί στον Αγιο Παντελεήμωνα», «μπάτε σκύλοι αλέστε» ή «χίλιοι καλοί χωράνε» και άλλα τέτοια χαριτωμένα και χιλιοειπωμένα. Και τώρα που καταργείται γιατί έτσι το αποφάσισε η αρμόδια υπουργός κ. Διαμαντοπούλου δημιουργούνται λέει «ελπίδες εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση για 15.000 υποψήφιους επιπλέον». Γιατί, κάθε χρόνο, 30.000 υποψήφιοι βαθμολογούνται κάτω από τη βάση. Οι μισοί, λέει πάλι, από αυτούς θα έχουν φέτος την ευκαιρία να εισαχθούν σε κάποιο τμήμα.
Πλάκα μας κάνουν; Δηλαδή το πρόβλημα είναι πώς θα αυξηθεί ο αριθμός των εισακτέων στα τριτοβάθμια ιδρύματα; Το πρόβλημα είναι ότι και αυτοί που βγαίνουν και έπιασαν, τέλος πάντων, κατά την εισαγωγή τη βάση του «10», βγαίνουν και δεν έχουν τι να κάνουν. Αυτό είναι το πρόβλημα; Αυτό μπορεί να το λύσει η κ. Διαμαντοπούλου και η κυβέρνηση;
Δηλαδή ποιος είναι ο «καημός» μας σε τούτη τη χώρα; Πώς θα αυξηθεί η «παραγωγή» πτυχιούχων ανέργων; Πώς θα βγουν στην αγορά εργασίας δικηγόροι, καθηγητές, γεωπόνοι και δεν ξέρω και γω τι άλλο, και θα πάνε να δουλέψουν σερβιτόροι γιατί δεν βρίσκουν δουλειά; ΄Η θα κάνουν «κρα» για να εξασφαλίσουν με ρουσφέτι (γιατί μην ακούτε τι λένε αυτά στην Ελλάδα ποτέ δεν θα κοπούν) μία θέση στο δημόσιο; Και μετά άμα… τρουπώσουν (που έλεγε και ο Βουτσάς) να… κααάθονται (που έλεγε και ο Φωτόπουλος).
΄Η μήπως είναι ο καημός μας να αυξηθεί η γενιά των «700 ευρώ», ή πτυχιούχα γενιά σημειωτέον, που πια με τις περικοπές στους μισθούς, ούτε 700 δεν είναι τα ευρώ.
Η «βάση του 10’, υποτίθεται ότι έχει μία… βάση στη συλλογιστική της. Να υπάρχει εν πάσει περιπτώσει μια επάρκεια απόδοσης. Όχι ο κάθε αδιάβαστος ή και το κάθε κωθώνι βεβαίως - βεβαίως, να μπαίνει στο Πανεπιστήμιο. Αν είναι έτσι, ας καταργήσουν εντελώς τις εξετάσεις να τελειώνουμε. Και εν πάσει περιπτώσει ούτως εχόντων των πραγμάτων, γιατί να κάτσει κάποιος και να ξεπατωθεί στο διάβασμα όταν ξέρει ότι ο διπλανός θα ζωγραφίζει Μίκυ - Μάους στην κόλλα (που λέει ο λόγος αν και δεν αποκλείεται κιόλας) και θα περάσει. Δεν υφίσταται λόγος. Εκτός και αν έχει εγκυκλοπαιδικές ανησυχίες ο ίδιος.
Να αυξηθούν οι εισακτέοι, να βγουν και αυτοί από τα Πανεπιστήμια - γιατί στην Ελλάδα πια άμα το παιδί δεν πάει Πανεπιστήμιο ο γονιός το ΄χει καημό - και να μπουν στις ουρές της ανεργίας. Και… και αν λάχει και θέλουν να διοριστούν και ως καθηγητές να περιμένουν μέχρι ν΄ ασπρίσει το μαλλί και να φορέσουν μασέλα για να μπουν σε τάξη να διδάξουν. Τρεις ώρες πάντως όχι παραπάνω, γιατί μετά κουράζονται!
Ερασιτεχνισμοί. Χαριτωμένοι (που να ΄ταν ποιος το ΄σκαγε;) αυτοσχεδιασμοί στην καμπούρα της Παιδείας, από την οποία κυβέρνηση και τον οποίο υπουργό Παιδείας.
Νισάφι πια! Βαρεθήκαμε εμείς να τ΄ ακούμε. Πόσο μάλλον, όσοι είναι υποχρεωμένοι να ζουν τους διάφορους εκπαιδευτικούς… πειραματισμούς, των διάφορων υπουργών. Καμία συνοχή, καμία συνέχεια, καμία συνέπεια απέναντι σε όλους και σε όλα. Ό,τι του ΄ρχεται του καθενός «φωστήρα» υπουργού, κάνει. Γιατί σάμπως αυτός θα τα πληρώσει; Ξεκινάει το παιδί με ένα σύστημα από το νηπιαγωγείο και μέχρι να τελειώσει το Λύκειο έχει αλλάξει τρεις φορές και λίγες λέω. Ένα ατέρμονο αλλαλούμ, που κανείς ποτέ, μεταπολιτευτικά, δεν έδειξε όχι απλά τη διάθεση να το σταματήσει αλλά ούτε και την ικανότητα να το κατανοήσει, για να το σταματήσει εν συνεχεία. Τι «εθνική παιδεία» και τρίχες; Αυτή δεν είναι «εθνική». Είναι η παιδεία του δείνα και τάδε υπουργού που όταν τελειώνει η θητεία του την παίρνει σπίτι του και την κάνει ιμάμ μπαϊλντί, αφήνοντας μπαϊλντισμένους μαθητές, καθηγητές, γονείς και όλους τους ενεχόμενους τέλος πάντων. Γιατί μετά έρχεται ο επόμενος και «φτου κι απ΄ την αρχή».
Η κατάργηση της βάσης του «10» τους μάρανε. Ας εξασφαλίσουν πρώτα δουλειές για όλα αυτά τα παιδιά που ξοδεύουν χρόνο και χρήμα για να τελειώσουν ένα πανεπιστήμιο και μετά περιφέρονται άνεργα η ημιαπασχολούμενα και μετά… Και μετά, άμα πια υπάρξει τέτοια «κοσμογονία» στην απασχόληση ας μπαίνουν και με τη βάση του «1», αφού τέτοιος είναι ο καημός.
