* Του Αλέξανδρου Οικονόμου
Η Χριστιανική Θρησκεία έχει δύο μεγάλες γιορτές, τη Γέννηση και την Ανάσταση του Ιδρυτή της. «Ειδυλλιακή και πλήρης τρυφερότητας η πρώτη. Τραγική και πλήρους πάθους η δευτέρα». Οι καθολικοί, οι διαμαρτυρόμενοι, κ.λπ. δίνουν το προβάδισμα στη Γέννηση. Οι ορθόδοξοι που δεν θα υπήρχαν χωρίς την ελληνική φυλή, στην Ανάσταση, που αποτελεί την τελική νίκη επί του θανάτου: «Θανάτω Θάνατον πατήσας». Γιατί όμως αυτή η διαφορά;
Μερικοί διερωτώνται, μήπως είναι η συνείδηση της δραματικής παρουσίας της Ελληνικής Φυλής πάνω στον πλανήτη μας, που της έχει δημιουργήσει την έλξη προς τον υψηλόν και την πεποίθηση για το θρίαμβο του Αγαθού. Και η Ανάσταση του Ιησού αποτελεί τον θρίαμβο του Αγαθού. Έτσι, οι Έλληνες, «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ», αναφωνούν και αλληλοασπάζονται, κάθε φορά που αποτινάζουν τη σκλαβιά τους, από την τέφρα της. Η Ανάσταση του Ιησού έχει ταυτισθεί με την ύπαρξη της Ελλάδας. Έτσι την ανάσταση του Ιησού Χριστού γιορτάζουμε και πάλι. Ατενίζοντας την Κυριακή της Αναστάσεως, του Αρχηγού της Πίστεώς μας, εν μέσω της δόξας και του Θριάμβου αυτού. Από την σταύρωσιν του Σωτήρος Χριστού ανέτειλεν η ανάστασις, και από την Ανάσταση η Σωτηρία όλων. Ζούμε για μια ακόμη φορά έντονα το ανυπέρβλητο γεγονός της Αναστάσεως του Κυρίου. Δεν είναι απλώς μια ανάμνησις του μεγάλου γεγονότος. Είναι συνειδητοποίησις και μυστική βίωσις του γεγονότος της Αναστάσεως, το οποίον αποτελεί τη νίκη κατά του θανάτου και του θριάμβου του αιώνιου Νικητού. Ο Χριστός «εξήλθε νικών και ίνα νικήση», κατά τη φράση της Αποκαλύψεως. Δεν υπέκυψε στη φθορά. Δεν υπέκυψε στη δύναμη του θανάτου. Με την Ανάστασή του, του αφήρεσε το φαρμακερό κεντρί, τον εξεμηδένισε και τον μετάβαλε σε απλούν επεισόδιο και γέφυρα δια της οποίας διπερώμεν στην πέραν του τάφου ζωή, που όντως ζωή, η αληθινή και μακάρια. Ολόκληρη η δημιουργία αναστήθηκε μαζί με τον Αναστάντα Λυτρωτή. Γι’ αυτό «τα πάντα πεπλήρωται φωτός». Γι’ αυτό εορτάζει «πάσα η κτίσις». Ο θρίαμβος της Αναστάσεως είναι ο νικητήριος παιάν Αήττητου Νικητού του Αναστάντος Κυρίου. Το βράδυ της Μ. Παρασκευής κοιμήθηκαν ασφαλώς ήσυχοι οι πολέμιοί του Γραμματείς και Φαρισαίοι. Αλλ’ ηπατήθησαν οικτρότατα. «Ανέπεσε απλώς και εκοιμήθη». Οι θριαμβολογίες των πολεμίων Του απεδείχθησαν χίμαιρα και ουτοπία. Η πλάκα του τάφου δεν μπορούσε να κρατήσει τον Αρχηγό της ζωής. Ο Αναστημένος Κύριος, ως θριαμβευτής και τροπαιούχος, ενίκησε, κατέστρεψε το έργο του διαβόλου, ενεκαινίασε νέα ζωή, έγινε ο Γενάρχης, ο νέος Αδάμ, και χαρίζει έκτοτε στους πιστούς λάτρεις Του τη νέα ζωή, την πραγματική και αληθινή, που υπέρκειται της φθοράς και αποτελεί την όντως ζωή, για την οποία δημιουργήθηκε ο «κατ’ εικόνα» Θεού πλασθείς άνθρωπος.
Δεν νικιέται ο Καταλυτής του θανάτου και Δημιουργός της ζωής και θριαμβευτής εναντίον της φθοράς Αναστημένος Λυτρωτής. Οι σταυρωταί του συνέχισαν επί 2.000 χρόνια την πολεμικήν εναντίον Του. Αμφισβήτησαν τη δύναμή Του. Παρερμήνευσαν το λυτρωτικό έργο Του. Επολέμησαν και περιφρόνησαν το σωτήριο μήνυμά Του. Εκήρυξαν, πολλές φορές, το θάνατό Του και ορκίσθηκαν δια την εξάλειψιν του έργου Του και την εξόντωσιν του ονόματός Του. Όλοι ηπατήθησαν και ηττήθησαν παλαιότεροι και νεότεροι. Ο Αναστημένος Ιησούς παραμένει αήττητος, τροπαιούχος, νικητής του κακού και ο Μοναδικός Αλάνθαστος Οδηγός της ανθρώπινης ζωής προς την ευτυχία και τη θέωση. Και σήμερα, παρά την αθειστική διδασκαλία καθεστώτων τυραννικών, που χρόνια κήρυξαν τον θάνατό Του στους καταπιεσμένους λαούς των, ο Αναστημένος Κύριος «εξήλθε νικών». Οι πολέμιοί Του έπεσαν. Τα καθεστώτα των εγελοιοποιήθησαν. Ο αθεϊσμός που οικοδόμησαν, κρημνίσθηκε μετά πατάγου εις ερείπια. Και ο Ιησούς κατέκτησε τις καρδιές πάλι των ανθρώπων που τον είχαν αγνοήσει. Και έγινε η ελπίδα και το στήριγμα των αφυπνισθέντων τυραννισμένων από την αθεία λαών. Και στη χώρα μας σήμερα ο Ιησούς πάλι χτυπιέται. Η τάση της ευμάρειας του ευδαιμονισμού, της σαρκολατρείας και της ασυδότου ζωής δεν τον θέλει. Τον βρίσκει εμπόδιο, τον περιφρονεί και τον αγνοεί. Μα ο Ιησούς ο Αναστημένος Κύριος – το λέγομεν δια πολλοστήν φοράν – δεν νικιέται. Είναι αήττητος και παραμένει ο αιώνιος Κατακτητής των ευγενών καρδιών, των εχόντων ειλικρινή και σοβαράν την σκέψιν και αγαθά την προαίρεσιν. Οι συνειδήσεις αφυπνίζονται παρ’ όλη την πλημμυρίδα του κακού και την κρυφή ή φανερή πολεμική εναντίον του Ιησού και της Εκκλησίας Του. Ο Ιησούς πάλι θα θριαμβεύσει, σε πείσμα των εθελοτυφλούντων οπαδών του ευκόλου βίου της ασυδότου ζωής.
Ας ζήσουμε την Ανάσταση Του Κυρίου με συνείδηση και πίστη βαθειά. Είναι και δικό μας γεγονός.
