Πήγα κι άκουσα τον κ. Ανδρουλάκη το Σάββατο το βράδυ στο «Χατζηγιάννειο» όπου παρουσιάστηκε το βιβλίο του «Ε, πρόεδρε!» Ενθουσιάστηκα τόσο πολύ και σκέφτηκα να γράψω ένα άρθρο για τον άνδρα τον πολιτικό, διανοούμενο, συγγραφέα αλλά με κατέλαβε δέος αν θα τα καταφέρω. Το σημαντικότερο σ’ ένα άρθρο, όσο κι αν φαίνεται παράδοξο είναι ο τίτλος του και μάλιστα όταν ο γράφων είναι άπειρος και αυτοδίδακτος. Είναι το κερασάκι στην τούρτα. Ο κόσμος δεν πολυδιαβάζει και είναι αναγκαίο να τον βάλεις στον πειρασμό να διαβάσει το άρθρο σου. Κι όχι μόνο, αλλά θα πρέπει να του εξάψεις την περιέργεια απ’ την αρχή για να το διαβάσει μέχρι τέλος. Έφερα στο μυαλό μου πολλούς τίτλους όπως: Ο Ιανός, Ο Ανδρουλάκης ο Α’ και ο Λουδοβίκος ο ΙΔ’, Το αττικόν άλας, ο ινστρούχτορας κ.ά. Τελικά σκέφτηκα να το ρίξω στην πλάκα, καθόσον ο περί ου ο λόγος τυγχάνει μέγας πλακατζής και να βάλω σαν τίτλο αυτόν που ο ίδιος μου υπέδειξε όταν είπε: Να σε φυλάει ο θεός από παλιό κομμουνιστή κι από παλιά π..! Έτσι για να ‘χουμε το νου μας δηλαδή. Σαν παλιός κομμουνιστής δεν μπορεί να ξεχάσει τις λαμπρές εκείνες μέρες, ούτε να κρύψει τη χαρά του, όταν βρίσκεται μεταξύ συντρόφων έστω και μεταλλαγμένων. Πώς λένε; Θέλει η π.. να κρυφτεί μα η χαρά δεν την αφήνει!. Ποιος ξέρει, αν ο λόγος της επίσκεψής του ήταν να εξευμενίσει μερικούς από αυτούς θυμίζοντάς τους τις παλιές καλές μέρες που μαζί πανηγύριζαν τις νίκες του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού, των προοδευτικών και λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων. Έτσι λοιπόν εξελίχθηκε η συζήτηση μεταξύ σοβαρού και αστείου, αλήθειας αλλά και υποκρισίας, ήπιας καθοδήγησης και σφοδρής αντίδρασης, νηνεμίας και εντάσεως με τα γνωστά κρεσέντο του, φιλοσοφίας και πολιτικής, ντόπιας οικονομικής κρίσης και εισαγόμενης, έρωτος και πολιτικής, χαχά και χαχαχού. Δεν μπορώ να πω, καλά περάσαμε. Ο αγώνας έληξε με ήττα του ομιλητή και νίκη των ακροατών. Κι αυτό το θεωρώ πολύ φυσικό αφού ο δάσκαλος ήταν ή το έπαιζε αδιάβαστος οι δε ακροατές διαβασμένοι και αποφασισμένοι να παίξουν μπάλα. Τα περισσότερα γκολ τα έφαγε καθότι κοντός και οι μπαλιές ψηλές και δυσκολεύονταν να τις αποκρούσει. Ξέχασε βασικά μαθήματα που έμαθε στις ΚΟΒΑ (κομματικές οργανώσεις βάσεις) ότι ο διάλογος δεν ευδοκιμεί σ’ αυτό το χώρο και θα πρέπει επιμελώς να αποφεύγεται ή συστηματικώς να ελέγχεται. Στην ήττα συνέβαλε τα μέγιστα και η οργάνωση της παρουσίασης του ομιλητή και του βιβλίου του αφού τα περισσότερα πυρά εναντίον του προέρχονταν από τους οργανωτές που δεν άφηναν τον ομιλητή να κάνει τη δουλειά του όπως αυτός ήθελε και ήξερε. Όλοι ψυλλιάστηκαν τον πονηρό Κρητικό που ήρθε να μας πουλήσει φύκια για μεταξωτές κορδέλες και του χώθηκαν αγρίως και απροειδοποίητα. Πιστεύω πως άλλα του είπαν κι άλλα έκαναν οι διοργανωτές, καθόσον άπιστα τα των Θετταλών.
Αν δεν είχαν την ευγένεια και τη φιλοξενία του οικοδεσπότη σίγουρα θα άκουγε πολύ περισσότερα. Καημένε Ανδρουλάκη μου τι σου ’μελλε να πάθεις! Ας δούμε όμως μερικά από αυτά, που μας είπε ο Μίμης, για να καταλάβουμε γιατί ήρθε στη Λάρισα. Ο άξονας της προπαγάνδας του ήταν να σπείρει το φόβο μιας αναγκαστικής προσγείωσης και να ζητήσει να μείνουμε ήσυχοι και να έχουμε εμπιστοσύνη στον χειριστή του αεροσκάφους, χωρίς βέβαια να εγγυάται την ομαλή προσγείωση. Απέκλεισε βέβαια το ενδεχόμενο αλλαγής πιλότου καθόσον το αεροσκάφος βρίσκεται εν πτήσει. Απεναντίας αυτό που πρέπει να κάνει το 70% - 75% των επιβατών είναι να αναπτύξει μια σχέση εμπιστοσύνης με τον πιλότο πρωθυπουργό για να ανεβάσει το ηθικό του που φάνηκε προς στιγμή να του πέφτει όταν μπήκε στο ιδιαίτερο γραφείο της κ. Angela Μerkel στο Βερολίνο. Όμως όταν βγήκε η χαρά του δεν περιγραφόταν. Ο γόης ο Μίμης διαπίστωσε από την όψη του άλλου γόη ότι, μάλλον γοήτευσε τη σιδηρά κυρία με τον υπερτροφικό μύστακα και το θαλερό παράστημα και όλα πήγαν καλά και τα δάνεια θα παρθούν και με το παραπάνω. Κερδίσαμε, κερδίσαμε, σωθήκαμε, σωθήκαμε αναφώνησε με ενθουσιασμό το πλήρωμα μαζί με το 70-75% των επιβατών. Το άλλο 25-30% δεν πήρε είδηση γιατί είχε το μυαλό του στις διαδηλώσεις και τα γιαούρτια έξω από τη Βουλή, καθώς και στα πορνό DVD της Τζούλιας Αλεξανδράτου. Ο πιλότος όμως τους νουθετεί να μη βιάζονται γιατί ο κίνδυνος δεν πέρασε ακόμη αφού εκείνες οι κακές αγορές δεν έχουν πεισθεί και μας δάνεισαν με επιτόκιο 6,40% αρπάζοντας από τις τσέπες μας 150.000.000 ευρώ σαν καπέλο, λόγω της αναξιοπιστίας μας και της ανικανότητάς μας να πάρουμε τα αναγκαία μέτρα έγκαιρα. Μέχρι τώρα χάσαμε ζεστό χρήμα 600.000.000 ευρώ από το καπέλο στα επιτόκια των δανείων του έτους 2010. Αν συνεχίσουμε έτσι και όχι χειρότερα, τότε για ολόκληρο το ποσό δανεισμού του έτους 2010, θα πληρώσουμε καπέλο στα επιτόκια 2.000.0000.0000 ευρώ και για τη 10ετή διάρκειά τους ποσό 20.000.000.000 ευρώ. Καπέλο ε! Είναι να τρελαίνεται κανείς όταν ακούει το ΠΑΣΟΚ να κατηγορεί τη ΝΔ για αύξηση του χρέους και αυτό να κάνει ακριβώς το ίδιο. Κάντε κουράγιο αδέρφια. Πώς να πεισθούν οι αιμοβόρες ύαινες αγορές για την αξιοπιστία μας όταν εμείς οι ίδιοι δεν έχουμε συνειδητοποιήσει την κατάστασή μας και ο πιλότος και το πλήρωμα σφυρίζουν αδιάφορα; Έσπευσαν οι κύριοι αυτοί να στηρίξουν αμέσως την πρόταση του κ. προέδρου της Βουλής για εθελοντική προσφορά χρηματικών ποσών για τη σωτηρία της οικονομίας και της χώρας, δηλώνοντας ότι δεν θα εκμεταλλευτούν πολιτικά ένα τέτοιο εγχείρημα και ότι σκοπός τους δεν είναι να κερδίσουν και άλλη τετραετία αλλά να βγάλουν τη χώρα από την πρωτοφανή οικονομική κρίση; Ομολόγησαν οι κύριοι αυτοί στο λαό ότι η διακυβέρνηση της χώρας δεν είναι αυτοσκοπός της πολιτικής τους και ότι μια τετραετία στην πολιτική ζωή είναι πολύς χρόνος και δεν χρειάζονται δύο τετραετίες διότι αυτό υπήρξε καταστροφικό για τον τόπο; Αλήθεια που κρύβονται και δεν βγαίνουν τα στελέχη και οι οπαδοί του πατριωτικού ΠΑΣΟΚ να δηλώσουν τουλάχιστον ότι στηρίζουν αυτή την πρόταση; Μήπως υπολογίζουν να κυβερνήσουν οι ίδιοι άλλα 35 ακόμη χρόνια, προκειμένου να βγάλουν τη χώρα από την κρίση, για να τους πουν μπράβο όσοι από μας θα επιζήσουν; Ο λαός ακόμη δεν πείσμωσε για τα καλά, άμα πεισμώσει τότε αλίμονό τους.
Προθυμοποιήθηκε ο κ. Ανδρουλάκης να προσφέρει το μισθό ενός μηνός παροτρύνοντας και όσους μπορούν να προσφέρουν για τη σωτηρία της οικονομίας; Τι περίεργο! Μόνο ο βουλευτής του ΛΑΟΣ κ. Ρουντούλης δήλωσε δημόσια προς τιμήν του, ότι στηρίζει την πρωτοβουλία αυτή και προσφέρει τη βουλευτική του αποζημίωση ενός μηνός. Οι άλλοι βουλευτές και στελέχη πού είναι; Περιμένουμε να δούμε και εδώ είμαστε να τα ξαναπούμε. Αυτά Μίμη μου για την ώρα. Πιστεύω να τα πέρασες καλά στη Λάρισα, αν και το Σάββατο το μεσημέρι σε είδα λίγο σκεφτικό στο BRUNO να πίνεις το καφέ σου. Όταν έφυγες βγήκες πρώτος χωρίς καν να περιμένεις τη σύνοδό σου να βγείτε μαζί, όπως απαιτούν οι στοιχειώδεις κανόνες καλής συμπεριφοράς. Την άλλη φορά να μας έρθεις υπουργός των Υποδομών για να πας και στα Τέμπη, αν δεν πήγες αυτή τη φορά, προκειμένου να δεις με τα μάτια σου αυτό το δράμα ολόκληρης της Ελλάδας και μας απαλλάξεις απ’ τις ολέθριες συνέπειές του το συντομότερο.
