Έξω δεν πάμε καλά, αυτό είναι ηλίου φαεινότερον. Αλλά το θέμα είναι ότι και μέσα δεν πάει καλά η κυβέρνηση. Δεν είναι που έπεσε 10 μονάδες από το Σεπτέμβριο - γιατί άλλες τόσες έπεσε και η Νέα Δημοκρατία, οπότε το ισοφαρίζει - είναι που... Είναι που εμφανίζεται μια εσωτερική «αταξία», ο οποία και εντείνει το κλίμα ανασφάλειας που υπάρχει.
Είναι προφανές, όσο και εάν προσπαθούν να παρουσιάσουν μια εικόνα «συνοχής», ότι στους κόλπους του κυβερνώντος κόμματος και διαφωνίες υπάρχουν, και δυσφορίες υπάρχουν και διαφορετικές προσεγγίσεις υπάρχουν σχετικά με το θέμα της αντιμετώπισης της κρίσης και τα μέτρα που λαμβάνονται. Είναι εξίσου προφανές ότι η πολιτική που σήμερα αναγκάζεται να επιβάλει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ απέχει παρασάγγας και από τις προεκλογικές εξαγγελίες του και δεσμεύσεις και βεβαίως από τα όσα είχε τάξει στους πολίτες προεκλογικά και από τη γενικότερη «φιλοσοφία» που υποτίθεται ότι υπηρετεί και εκφράζει. «Εμείς γι’ αλλού κινήσαμε κι αλλού κι αλλού η ζωή μας πάει», που λέει και το άσμα. Και, είναι, επίσης, προφανές ότι ο καθείς δικαιούται να διατηρεί τις επιφυλάξεις του σχετικά με το πόσο «ανημέρωτοι» ήταν οι σημερινοί κυβερνώντες όταν προεκλογικά «έταζαν» και ισχυριζόταν ότι «λεφτά υπάρχουν».
Η επεισοδιακή διένεξη μεταξύ Παπουτσή και Σαχινίδη την προηγούμενη εβδομάδα στη Βουλή, η παρέμβαση Σκανδαλίδη εν συνεχεία δεν αποτελούν «μεμονωμένα» φαινόμενα. Απλώς αποτελούν «εκπεφρασμένα» φαινόμενα, έναντι εκείνων που σκέπτονται και νιώθουν τα ίδια πράγματα - μεταξύ των στελεχών του ΠΑΣΟΚ - αλλά δεν τα εκφράζουν δημοσίως από επιλογή και μεγαλύτερο αυτοέλεγχο ενδεχομένως. Η ανησυχία υπάρχει, όπως και η έννοια του «πολιτικού κόστους», το οποίο λόγω... ανωτέρας βίας συμπιέζεται και περνάει σε δεύτερη μοίρα.
Ο Γιώργος Παπανδρέου μπορεί να έχει αποδοθεί σε έναν αγώνα να κερδίσει το «εξωτερικό», αλλά αναμφίβολα έχει να αντιμετωπίσει και ένα εσωτερικό μέτωπο, το οποίο είναι εσωκομματικό, ενδοκυβερνητικό και σαφέστατα κοινωνικό. Διότι ο ίδιος μπορεί να διατυμπανίζει προς τα έξω ότι ο ελληνικός λαός κατανοεί το πρόβλημα και είναι συμπαραστάτης, αλλά... Αλλά, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, και αν ακόμη ο ελληνικός λαός κατανοεί το πρόβλημα, ωστόσο θεωρεί άδικη (και είναι) την καταστρατήγηση των κεκτημένων του, τα οποία δεν διατίθεται να παραχωρήσει άνευ όρων και άνευ αγώνα, έστω και για την τιμή των όπλων, είτε προωθούμενος από συνδικαλιστικά σωματεία και όργανα, είτε από κόμματα, είτε από την προσωπική τους οργή ή την άποψη περί δικαίου και αδίκου, ή απλά από το γεγονός ότι αίφνης βρίσκονται με την τσέπη τους να ελαφραίνει σημαντικά με άμεσες επιπτώσεις στον προσωπικό ή οικογενειακό προϋπολογισμό.
Ούτως εχόντων των πραγμάτων, αν και φέρεται ως «έξαλλος» ο Γιώργος Παπανδρέου (δεν μπορούμε να φανταστούμε «πώς» ακριβώς σ’ αυτή την κατάσταση) οι μεν Παπουτσής και Σκανδαλίδης «γλίτωσαν» τις επιπλήξεις περί της κομματικής τους πειθαρχίας, τουλάχιστον σε πρώτη φάση μέχρι να γυρίσει από την Αμερική, αλλά... Αλλά είναι προφανές ότι με έμμεσους τρόπους ο Γ. Παπανδρέου προσπαθεί να κατοχυρώσει τον απόλυτο έλεγχο της κατάστασης για να ’χει το κεφάλι του σχετικά ήσυχο. Σύμφωνα λοιπόν με τη διάταξη που κατατέθηκε προς ψήφιση στη Βουλή, ο ίδιος μπορεί να αναθέτει απευθείας και κατά παρέκκλιση της νομοθεσίας σε πρόσωπα ή επιτροπές και ομάδες εργασίας τη μελέτη, καθώς και παροχές υπηρεσιών. Που σημαίνει, σε απλά ελληνικά, που του δίνεται η δυνατότητα να υπερβαίνει ή απλά να αγνοεί τους υπουργού του και να πράττει κατά το δοκούν, ενώ οι αμοιβές αυτών που θα παράσχουν τις συγκεκριμένες υπηρεσίες θα καθορίζονται με αποφάσεις του πρωθυπουργού και του υπουργού Οικονομικών! (Θα κάνει δηλαδή και τα «ρουσφετάκια» του συνδυάζοντας το πολιτικά τερπνόν μετά του ωφελίμου).
Θύελλα οι αντιδράσεις στη Βουλή, αλλά, είναι προφανές ότι ο Γ. Παπανδρέου με τη διάταξη αυτή επιχειρεί να έχει τον απόλυτο έλεγχο πέραν και πάνω από τους υπουργούς του. Και αυτό, τέλος πάντων, μπορεί να φαντάζει κάπως «μοναχικό», αλλά δεν είναι και τόσο ανησυχητικό. Το ανησυχητικό είναι ποιοι είναι οι ακριβείς του στόχοι για να κόπτεται να περάσει μια τέτοια διάταξη. Είναι βέβαιον ότι σύντομα θα καταλάβουμε τι... εννοεί ο ποιητής.
