Από τη Θέκλα Παρασκευούδη
Στο πέρασμα των αιώνων η γυναίκα λατρεύτηκε, μυθοποιήθηκε, όμως παράλληλα υποτιμήθηκε και κακοποιήθηκε.
Μέσα από αγώνες βρήκε χώρο σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία να ορθώσει το ανάστημά της.
Η σύγχρονη ιστορία διδάσκει ότι οι Η.Π.Α είναι ο τόπος γέννησης του γυναικείου εργατικού κινήματος. Από το 1820 άρχισε και κορυφώθηκε στις 8 Μαρτίου 1857.
Η αναβάθμιση του ρόλου της γυναίκας δεν διακρίνεται μόνο μέσα από το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι ή μέσω της εξίσωσης ορίων συνταξιοδότησης.
Η θέση της γυναίκας πηγάζει πρώτα απ΄ όλα από το σεβασμό της ίδιας προς τον εαυτό της. Το να τον διαθέτει όπως επιθυμεί είναι ατομικό δικαίωμα, το να νιώθει περήφανη που είναι γυναίκα είναι ατομική κατάκτηση.
Ούτε μόνο μέσα από τη νομοθεσία θα΄ρθει η αποδοχή της θέσης τής γυναίκας, αν και συμβάλει αρκετά προς αυτή την κατεύθυνση, αυτό θα σκιαγραφηθεί από την πραγματικότητα. Πρώτα απ’ όλα από εμένα, ως γυναικά που θα με σεβαστεί ο συνάδερφός μου στην εργασία μου αλλά και εγώ τη συνάδερφό μου, ο σύζυγος που θα θελήσει να βοηθήσει τη σύζυγό του, ο γιος που θα λέει κανένα ευχαριστώ στη μητέρα του, ο πατέρας που σέβεται τις ανάγκες και τις επιθυμίες της κόρης του.
Γενικά όλοι αυτοί που θα συνειδητοποιήσουν και θα αναδείξουν με πράξεις ότι οι άντρες είναι ίσοι με τις γυναίκες αλλά όχι ίδιοι. Και ίσως αυτό έχει τη γοητεία του. Είναι δείγμα πολιτισμού ο σεβασμός και η εκτίμηση άλλωστε.
Τιμούμε σήμερα 8 Μαρτίου με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας, την αξία τού να είσαι γυναίκα. Όχι μόνο γιατί εξαρτάται από αυτήν η διαιώνιση του ανθρώπινου είδους αλλά αυτή την ακατανίκητη δύναμη για εξέλιξη, αυτό το πάθος για δημιουργία της κάθε μια ξεχωριστά από όποια θέση κατέχουν.
Η θέση της γυναίκας σήμερα σαφώς οφείλεται σε γυναίκες που αγωνίστηκαν και διεκδίκησαν τα προφανή δικαιώματα και την ισότιμη αντιμετώπιση όλων γύρω της. Χωρίς να υποτιμούμαι αυτή την προσπάθεια ίσως θα πρέπει να στρέψουμε το βλέμμα μας και στη σύγχρονη γυναίκα. Στη νέα γυναίκα αυτής της εποχής. Έχοντας γεννηθεί σε ένα σχετικά αποδεκτό περιβάλλον για τη θέση της θα περίμενε κανείς να συνεχίσει να διεκδικεί τα κεκτημένα, όχι να παλεύει για τα στοιχειώδη.
Η απουσία των γυναικών στα κέντρα λήψης αποφάσεων ή η μεγάλη παρουσία σε θέσεις με τις χαμηλότερες αμοιβές, σε κατάσταση ανασφάλειας απέχει πολύ με το πρότυπο της νέας γυναίκας του 21ου αιώνα. Είναι μια παράμετρος στην οποία πρέπει να στρέψουμε το βλέμμα μας. Έλλειψη παιδείας και πολιτισμού, όχι της ίδιας της κοινωνικά αποκλεισμένης γυναίκας, αλλά του κράτους, της πολιτείας, του εργοδότη, του περίγυρου της γενικά. Εκεί πρέπει να στραφούν όλες οι πολιτικές.
Η ισόρροπη συμμετοχή των γυναικών σε όλο το φάσμα της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής ζωής είναι απλά η συνεισφορά της στην κοινωνία. Ο πολυδιάστατος ρόλος της είναι η μαγεία του γυναικείου φύλου...
