Ε, άμα είναι ευχαριστημένοι η Μέρκελ, ο Μπαρόζο, ο Γιούνγκερ, ο διεθνής Τύπος, οι διάφοροι οίκοι της... ανοχής μας και της αντοχής μας και οι χρηματαγορές, από τα μέτρα που εξήγγειλε χθες η κυβέρνηση, εμείς τι να πούμε; Ίσα και που περισσεύουμε δηλαδή!
Στο κάτω - κάτω, όπως έσπευσε προχθές να μας πει ο φιλεύσπλαχνος πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, είμαστε σε «κατάσταση πολέμου». Και συνεπώς, τι είμαστε εμείς; «Παράπλευρες απώλειες» αυτού του... πολέμου. Ποιος κάθεται ν’ ασχοληθεί μαζί μας; Όταν εδώ δίδεται ολόκληρος «Τιτάνιος» αγώνας για να αποκατασταθεί η αξιοπιστία της χώρας μας προς το εξωτερικό και προς τους εταίρους, κυρίως. Γιατί; Για να μπορέσουμε να δανειζόμαστε με τους ίδιους όρους που δανείζονται και οι υπόλοιποι και να μην κερδοσκοπούν οι διάφοροι σε βάρος μας.
Γιατί φράγκο ζεστό ή μάλλον ευρώ δεν θα πάρουμε, σας το ’πα; Ε και μένα η Μέρκελ μου το ’πε και ο υπουργός της επί των Οικονομικών που ήρθε προ ημερών και μας επισκέφτηκε κιόλας, για να μας... δροσίσει από κοντά. Βγήκαν, λοιπόν, χθες, αφού άκουσαν τα μέτρα της ελληνικής κυβέρνησης κατά του ατυχούς λαού και αφού είπαν ότι πολύ τα ευχαριστήθηκαν, μετά μας είπαν ότι δεν τίθεται θέμα να πάρει τώρα οικονομική ενίσχυση η Ελλάδα. Και ότι αύριο, που θα πάει εκεί ο Παπανδρέου, θα μιλήσουν, λέει, για τις σχέσεις των δύο χωρών! Εδώ ο Γιώργος, που «δεν είναι ο Γιώργος π’ αγαπούσαν μια φορά» οι Έλληνες ψηφοφόροι, έσπευσε διά του εκπροσώπου Τύπου (γιατί διά του εκπροσώπου άραγε;) να ανακοινώσει τα μέτρα, για να πάει σαν «καλό παιδί» αύριο στη Μέρκελ, μετά στον Σαρκοζί, που προέκυψε αιφνιδίως και καπάκι στον Ομπάμα και να ’χει να λαμβάνει και η Μέρκελ έσπευσε να δηλώσει ότι ευρώ δεν έχει, προς το παρόν. Και άμα δεν δίνει η Μέρκελ, που είναι η Γερμανία το πορτοφόλι της Ε.Ε., ποιος θα μας δώσει; Και μην κοιτάτε που κάνει τον «δύσκολο» ο Γιώργος και λέει «εμείς δεν θέλουμε λεφτά, πολιτική στήριξη θέλουμε». Μύθος! Και λεφτά θέλουμε, απλά δεν θέλουμε να τα ζητιανέψουμε ακριβώς.
Εν πάση περιπτώσει, σε ό,τι μας αφορά - αν υποθέσουμε ότι ασχολείται και κανείς πραγματικά μαζί μας - η ουσία είναι μία: ότι για μία ακόμη φορά τη «νύφη» την πληρώνουν τα μεσαία και χαμηλά στρώματα και ας λένε οι της κυβέρνησης άλλα. Στην πράξη οι μικρομεσαίοι είναι αυτοί που πληρώνουν. Είναι αυτοί που χάνουν ένα μισθό, διότι 30+30+30 = 90, όπως μπορούμε να αντιληφθούμε όλοι. Είναι αυτοί που χάνουν τα επιδόματά τους. Είναι αυτοί που καθηλώνονται οι μισθοί και οι συντάξεις τους. Είναι αυτοί που θα πληρώσουν και το τσιγάρο και το ποτό και το Φ.Π.Α. γενικώς κατά τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Και είναι αυτοί, επίσης, που εν μία νυκτί (και σε αυτό έχει δίκιο η Αλέκα Παπαρήγα) χάνουν «αμαχητί» κεκτημένα δικαιώματα που κερδήθηκαν με διεκδικήσεις και αγώνες. Και μάλιστα, δεν ξέρουν για «πόσο» και μέχρι «πότε» τα χάνουν. Για «λίγο»; Για «πολύ»; Για «πάντα»; Γιατί στην Ελλάδα, ούτως ή άλλως, «ουδέν μονιμότερο του προσωρινού».
Η λέξη - κλειδί για την Ελλάδα και τους πολίτες της είναι μία από δω και πέρα: «ύφεση». Και όχι γιατί το λέω εγώ, αλλά γιατί το λένε οι γνωρίζοντες, οι οποίοι έχουν προβλέψει ότι η Ελλάδα μπαίνει σε μια εποχή παρατεταμένης ύφεσης, η οποία θα συνοδευτεί και με άλλα μέτρα εκεί κατά το τέλος της άνοιξης. Θα μας «στραγγίξουν» και μπορεί η χώρα και η αξιοπιστία της στο εξωτερικό να σωθεί, οι πολίτες της, όμως, είναι σφόδρα αμφίβολο. Έλλειψη ρευστότητας (και άλλη), αύξηση της ανεργίας (και άλλη), είναι μερικές από τις εν αναμονή επιπτώσεις.
Το «σήμερα» και το «αύριο» μόνο... λαμπρό δεν μπορεί να είναι.
«Καθώς ο λαός από δικό του λάθος έχασε την εμπιστοσύνη των ηγετών, δεν μένει παρά να τον διαλύσουν και να εκλέξουν άλλον», είχε πει ο Μπρεχτ προς τους ηγέτες της Ανατολικής Γερμανίας, μετά την εξέγερση του Βερολίνου το 1953.
Ε, εμείς ως λαός κάπου εκεί βρισκόμαστε. Θα μας... διαλύσουν οι «ηγέτες» και θα... εκλέξουν άλλους!
