«Φόκους» στο αρχαιοελληνικό κάλλος, το οποίο φέρει και ένα σαφές «ηθικοπλαστικό» μήνυμα, έκανε στο τελευταίο τεύχος της η γερμανική επιθεώρηση «FOCUS». Η οποία στο εξώφυλλό της φιλοξενεί την «Αφροδίτη της Μήλου», αυτή την καθωσπρέπει, κατά τα λοιπά αρχαιοελληνική καλλονή (αν και η Αφροδίτη, σαν κοπέλα και αυτή, ήταν κομματάκι... άτακτη) και, η οποία, για τις ανάγκες του εξωφύλλου, παρουσιάζεται να έχει σηκωμένο το μεσαίο δάχτυλο του δεξιού της χεριού (το αριστερό έτσι κι αλλιώς λείπει), ενώ τα υπόλοιπα δάχτυλά της είναι κλειστά. Και φυσικά με την όλη στάση της αυτή η άτακτη κορασίς παραπέμπει στη γνωστή χειρονομία που συνηθίζουμε και εδώ στο Ελλάντα.
Δίπλα δε στην «Αφροδίτη», που πώς να το φανταζόταν τι της έμελλε να πάθει χιλιετίες μετά, υπάρχει ο υπέροχος τίτλος: «απατεώνες στην οικογένεια του ευρώ». Μην ψάξετε να βρείτε σε ποιους αναφέρεται. Σε μας τα Ελληνόπουλα αναφέρεται το γερμανικό περιοδικούλι, μετά μεγίστης ειρωνείας και κακίας, όπως άλλωστε φαίνεται και από το εξώφυλλο. Και μέσα σε σχετικό άρθρο αναφέρονται τα προβλήματα που πιθανόν να ανακύψουν στην ευρωζώνη ελέω και της χώρας μας. Πραγματεύονται το ζήτημα εάν η Ελλάδα θα τα καταφέρει να επιλύσει τα οικονομικά της προβλήματα μόνη της (εμείς το είπε και ο Γιώργος δεν θέλουμε ελεημοσύνη, πολιτική στήριξη θέλουμε, αλλά κανείς δεν μας πιστεύει) ή εάν πρέπει η Ε.Ε. να τη βοηθήσει. Και, ακόμη χειρότερα και ενοχλητικότερα, αν θα πρέπει η Γερμανία να βάλει το χέρι στην τσέπη γι’ αυτό το σκοπό και πόσο θα στοιχίσει μια τέτοια πιθανή εξέλιξη στους Γερμανούς φορολογουμένους. «Η Ελλάδα θα μας πάρει τα λεφτά μας;», αναρωτιέται, με θυμό φαντάζομαι, το περιοδικό. Και τέλος, αναρωτιέται, και δικαίως, τι θα συμβεί αν μια παρόμοια της ελληνικής κατάστασης επεκταθεί και σε άλλες χώρες του ευρωπαϊκού νότου, όπως η Ισπανία και η Πορτογαλία, που ήδη έχουν πρόβλημα. Σου λένε οι άνθρωποι: «συνέχεια το χέρι στην τσέπη θα βάζουμε εμείς;».
Προσωπικά δεν τους αδικώ, παρότι λέει θα κάνουμε διαβήματα διαμαρτυρίας για την απρέπεια. Και καλά θα κάνουμε γιατί αυτό είναι το εθνικό μας καθήκον. Η μόνη «απρέπεια» που βλέπω είναι ότι επέλεξαν την «Αφροδίτη της Μήλου» για τη συγκεκριμένη... πόζα. Χάθηκε ο κόσμος να επιλέξουν ένα αρσενικό άγαλμα; Το κοριτσάκι βρήκαν; Και Ηνίοχο έχουμε και Ερμή του Πραξιτέλη έχουμε και τόσα αρσενικά αγάλματα έχουμε, τέλος πάντων, που μπορούσαν να επιλέξουν και που καλύτερα θα πήγαιναν για το συγκεκριμένο μήνυμα και θα είχαν και τα ανάλογα... εξαρτήματα τα ασορτί με την κίνηση. Τώρα δε που το σκέπτομαι αν, λέμε αν, θα θέλαμε να τους απαντήσουμε εικονογραφημένα και αναλόγως υπάρχει και άλλη κίνηση που συνηθίζεται, μόνο που αντί να σηκώνεται ένα δάκτυλο, καταβαίνει ένα αρσενικό χέρι. Θα μπορούσαμε έτσι ν’ ανοίξουμε με τους Γερμανούς έναν υψηλού επιπέδου... διάλογο με ανταλλαγή ακλόνητων επιχειρημάτων.
Εν πάση περιπτώσει, κατά βάση έχουν δίκιο γιατί το ίδιο θα σκεφτόμασταν και μεις αν βρισκόμασταν στη θέση τους. «Δηλαδή, επειδή οι Γερμανοί - λέμε τώρα - τα κάνανε μούσκεμα με τα οικονομικά τους, θα πάμε να τους πληρώσουμε εμείς; Αυτό θα λέγαμε και θα είχαμε και τα νεύρα μας και τα κατσαβίδια μας που θα ’πρεπε να πληρώσουμε αλλονών τα... άντε να μην πω.
Στην πραγματικότητα όμως δεν πταίμε εμείς. Η Μέρκελ πταίει που λέει ότι θα μας «δανείσει» γιατί εμείς είπαμε: δεν ζητιανεύουμε! Δεν ζητάμε λεφτά, καθότι έχουμε λεπτά αισθήματα. Εμείς πολιτική και ηθική στήριξη ζητάμε για να τα βγάλουμε πέρα. Την οποία πολιτική στήριξη όφειλαν προ πολλού να μας την είχαν παράσχει και για το δικό τους το καλό, αφού, τέλος πάντων, φτάσαμε στο χείλος της οικονομικής... Αναβύσσου.
Το μέσο Γερμανό όμως, όπως και τον μέσο Έλληνα δεν τον ενδιαφέρουν αυτά. Τον ενδιαφέρει που καλείται ή φοβάται ότι θα κληθεί να πληρώσει για λογαριασμό άλλων. Γιατί είπαμε «εταίροι» αλλά μην το παρακάνουμε και στο «εταιριλίκι». Γι’ αυτό μας δείχνουν... δάκτυλο και κάνουν φόκους σ’ αυτό. Για να μας δείξουν οι άνθρωποι τα «εταιρικά» αισθήματά τους! Τόσο απλό και τόσο κατανοητό.
