Μέσα στα έργα που μας άφησε ο Ηρόδοτος, αναφέρεται και μία πολύ όμορφη, αλλά και διδακτική ιστορία (ΣΤ 126-129). Παλιότερα όλοι οι πατεράδες, έστω κι αν ήταν Βασιλιάδες ή Άρχοντες, πλούσιοι ή φτωχοί, φρόντιζαν να βρουν τον καλύτερο γαμπρό για την κόρη τους, χωρίς φυσικά να πάρουν την γνώμη της.
Ένας τέτοιος γονιός ήταν και ο Τύραννος της Σικυώνας, ο Κλεισθένης. Πάμπλουτος και παντοδύναμος. Σαν έφτασε η ώρα να παντρέψει την πανέμορφη κόρη του, την Αγαρίστη, άρχισε να ψάχνει για τον καλύτερο γαμπρό. Κάλεσε λοιπόν απ’ όλη τη χώρα, τους πιο άξιους και φημισμένους νέους που φιλοδοξούσαν να παντρευτούν την όμορφη νύφη με τη μεγάλη προίκα. Κατέφθασαν αμέσως όλοι οι φερέλπιδες μερακλήδες ή προικοθήρες. Φιλοξενήθηκαν πλουσιοπάροχα για αρκετό καιρό στη λαμπερή Αυλή του Κλεισθένη.
Ο Κλεισθένης, κρυφά και μεθοδικά, παρακολουθούσε καθημερινά τη συμπεριφορά και το χαρακτήρα των υποψηφίων γαμπρών για να διαλέξει τον κατάλληλο. Πρωταθλητής λοιπόν κατά τον Κλεισθένη ανεδείχθη ο Ιπποκλείδης από την Αθήνα. Όμορφος, σεμνός, γενναίος. Όλες τις χάρες είχε.
Σ’ αυτά λοιπόν τα ανδρικά καλλιστεία έφθασε και η ημέρα ανακήρυξης του καλύτερου νέου. Πλούσιο συμπόσιο στρώθηκε, στο τέλος του οποίου ο Κλεισθένης θα ανακοίνωνε τον εκλεκτό για την κόρη του, τον Ιπποκλείδη.
Ο Ιπποκλείδης όμως τα κοπάνησε για τα καλά και πάνω στο κέφι του άρχισε να κάνει τις τρέλες του. Χόρευε άσεμνα και εκφραζόταν πιο άσεμνα.
Ο Κλεισθένης αγανάκτησε με τη συμπεριφορά του και του είπε: Ω, παι, Τεισάνδρου, απορχήσατο του γάμου. (δηλ. με τον χορό σου έχασες τη νύφη). Και ο Ιπποκλείδης απάντησε: «Ου φροντίς Ιπποκλείδης». (Δηλ. σκοτίστηκε ο Ιπποκλείδης).
Η απάντηση έμεινε παροιμιώδης και αφορά σ’ όσους δεν νοιάζονται για τα σοβαρά, τα σπουδαία και σημαντικά.
Χοροί, λοιπόν, συμπόσια και τραπεζώματα γίνονται και σήμερα, με μικρές φυσικά παραλλαγές. Τη θέση της νύφης σήμερα πήραν άλλες Αγαρίστες. Δακτυλοδεικτούμενες, πολύφερνες, ξελογιάστρες και ανείπωτα ποθητές. Ελκυστικές και υποσχόμενες στους μνηστήρες.
Αυτοί που δίνουν γην και ύδωρ για να γίνουν οι εκλεκτοί της νύφης. Οι σύγχρονες Αγαρίστες έχουν το δελεαστικό όνομα. Εξουσία, πολιτικά ή εκκλησιαστικά αξιώματα, θέσεις περιωπής, Διοικήσεις και Διευθύνσεις. Πόστα προσοδοφόρα, χρυσοφόρα θα έλεγα και εκθαμβωτικά. Μεγάλως αμειβόμενα και διακαώς ποθούμενα.
Πατεράδες των όμορφων τούτων και ελκυστικών κοριτσιών δεν είναι κάποιοι τύραννοι, αλλά οι τυραννούμενοι πολίτες.
Οι γαμπροί, δηλαδή οι σύγχρονοι Ιπποκλειδείς συνωστίζονται και συνωθούνται προ του νυμφώνος, υποσχόμενοι τα κράτιστα και τα βέλτιστα, όσο να βάλουν το χεράκι τους, την περιπόθητη νύφη. Δεν κάνουν τρέλες σαν τον Ιπποκλείδη. Ταπεινοί, καλόβουλοι, τάζοντες λαγούς με πετραχήλια. Λένε κι αυτοί το «Ου φροντίς» αλλά ποτέ πριν εξασφαλίσουν την αξιέραστον νύφη. Ξέρουν και υποκρίνονται μπροστά στο λαό. Το λένε μετά το γάμο. Κατά το κοινώς λεγόμενο αφού δέσουν το γάιδαρό τους. Και δεν νοιάζονται έστω κι αν αποδειχθούν ανίκανοι εν πάσι!
Τέτοιοι λοιπόν ευτελείς, ακόλουθοι και υποκρινόμενοι γαμπροί, μπορεί να είναι Πρωθυπουργοί, υπουργοί, Διευθυντάδες και Διοικητάδες. Να παίρνουν δηλ. στα χέρια τους το τιμόνι της εξουσίας και ζαλισμένοι από την αίγλη τους, μεθυσμένοι από την εξουσία ν’ αφήνουν το πλεούμενο που τους εμπιστεύθηκαν έρμαιο στα πέντε κύματα. Να το ρίχνουν στα βράχια και να σφυρίζουν αδιάφοροι. «Οι φροντίς...». Να βουλιάζουν την Εθνική Οικονομία από ανικανότητα, διαπλοκή και ρεμούλες κι ας στενάζει ο λαός στην ανέχεια.
Να λυμαίνονται τον κρατικό κορβανά, να ευλογούν πλουσιοπάροχα τα γένια τους και να λένε αναίσχυντα: «Ου φροντίς».
Τέτοιοι γαμπροί μπορεί να είναι και Εκκλησιαστικοί Άρχοντες, Μητροπολίτες, Πατριάρχες και παντός είδους παπάδες. Παντρεύτηκαν κι αυτοί την Αγαρίστη τους, τους χρυσοποίκιλτους θώκους. Προσήλθαν μνηστήρες ισχνοί, ταπεινοί και πολλά υποσχόμενοι. Και εν ονόματι του Χριστού περιεβλήθησαν δαπανηρά άμφια, πολυτελή. Κατέστησαν ευτραφείς με μυθικές καταθέσεις. Λησμόνησαν την λιτότητα και την εγκράτεια. που τους εδίδαξεν Εκείνος. Μέτοχοι σε σκάνδαλα φοβερά. Να εγκαταλείπουν τον Χριστό και να συναγελάζονται με εμπόρους ναρκωτικών, διαφθορείς και διεφθαρμένους.
Έχουμε όμως κι άλλους γαμπρούς. Τα γκισέμια των ΔΕΚΟ, όλα τα σκουριασμένα γρανάζια της Δημόσιας Διοίκησης.
Όλοι μόλις βολευτούν και θρονιαστούν στο πόστο τους, αναιδώς αναφωνούν: «Ου φροντίς... Ιπποκλείδη» Δηλ. δεν μας παρατάτε: Σκασίλα μας μεγάλη. Εμείς τη νύφη θέλαμε και την πήραμε. Την κακοποιούμε όπως μας γουστάρει και λόγο των πράξεών μας δεν δίνουμε σε κανέναν...
