Σε βαθύ και ανήλιαγο τούνελ έχει εισέλθει η χώρα, μετά την πρόσφατη υπόσχεση πολιτικής αλληλεγγύης της Ε.Ε. προς την Ελλάδα, μια αλληλεγγύη που σημαίνει, παράλληλα, αυτοπροστασία της ίδιας της Ενώσεως και της ζώνης του Ευρώ, μια αλληλεγγύη, όμως, που σημαίνει, σε τελική ανάλυση, καθεστώς περιορισμένης κυριαρχίας για τον τόπο, αλλά και νέα, πιο επώδυνα, μέτρα για τους εργαζομένους, μέτρα που πιθανώς θα προκαλέσουν κοινωνικές εκρήξεις.
Ο πρωθυπουργός Γιώργος Α. Παπανδρέου αν και δηλώνει ικανοποιημένος από το πολιτικό αποτέλεσμα των παζαριών που έκανε το προηγούμενο διάστημα (με τη συνεπικουρία του αναπληρωτή Υπουργού των Εξωτερικών Δημ. Δρούτσα) με τον άξονα Παρισίων – Βερολίνου, που κατέληξαν (όχι με το αζημίωτο, όπως θα δείξουμε περαιτέρω) στη φραστική επίδειξη της περιβόητης κοινοτικής αλληλεγγύης, εντούτοις έχει δημοσίως παραδεχθεί ότι τελούμε υπό επιτήρηση και, άρα, απωλέσαμε τμήμα της εθνικής μας κυριαρχίας.
Η πολιτική στήριξη της Ε.Ε. συνιστά προσπάθεια να «ηρεμήσουν οι αγορές» και να μπορέσει να βρει η ελληνική κυβέρνηση «ζεστό χρήμα» με ανεκτό επιτόκιο και παράλληλα να σταματήσουν οι «επιθέσεις» κατά του ευρώ, αλλά οι προϋποθέσεις είναι επαχθείς, καθώς η Αθήνα θα κληθεί να λάβει και νέα σκληρά μέτρα, στο σχεδιασμό και την εφαρμογή των οποίων θα συμμετέχει, σε ρόλο (υποτίθεται) συμβούλου το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Η επίδειξη κοινοτικής αλληλεγγύης ήταν ένα από τα ζητούμενα της ελληνικής κυβερνήσεως όλο το προηγούμενο διάστημα και προς τούτο ο Γιώργος Α. Παπανδρέου είχε διαβουλεύσεις με τον Πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί της Γαλλίας και την Άνγκελα Μέρκελ της Γερμανίας.
Άλλωστε, μέχρι την απόφαση της περασμένης Πέμπτης, η στάση των ιθυνόντων της Ε.Ε. ήταν γενικόλογη και ασαφής, σε σημείο μάλιστα που ο επικεφαλής των Πράσινων στην Ευρωβουλή, ο Γάλλος ευρωβουλευτής Ντανιέλ Κον Μπεντίτ, να κατηγορήσει τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο για «γενικολογίες» και «έλλειψη πρωτοβουλιών».
«Μιλάτε για πρωτοβουλίες... Ποια ήταν η πρωτοβουλία της Επιτροπής για την αντιμετώπιση της κρίσης στην Ελλάδα; Που είναι η αλληλεγγύη για την Ισπανία; Δεν φαίνεται πουθενά, δεν ακούω τίποτα», τόνισε ο άλλοτε «κόκκινος Ντάνι, της παρισινής εξεγέρσεως του Μαΐου του 1968.
Ωστόσο, έθιξε μια από τις σημαντικότερες παραμέτρους του προβλήματος, δηλαδή το γεγονός ότι ένα από τα προβλήματα της Ελλάδος είναι ο προϋπολογισμός της για την άμυνα, καθώς το 4,3% του ελληνικού ΑΕΠ πηγαίνει σε εξοπλισμούς, εξαιτίας του Κυπριακού και των δυσχερών ελληνοτουρκικών σχέσεων.
«Πού είναι η πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για να λυθεί το Κυπριακό, ώστε να ελαφρυνθεί το ΑΕΠ της Ελλάδας από το βάρος αυτής της ηλίθιας και βλακώδους εμπλοκής, που θα πρέπει επιλύσουν ως Ευρωπαίοι; Τι έκανε η Επιτροπή; Μηδέν... Απολύτως τίποτα», συμπλήρωσε ο Γάλλος ευρωβουλευτής.
ΤΑ ΚΑΝΟΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΒΟΥΤΥΡΟ
Κι, όμως, παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα δαπανά μεγάλα ποσά για εξοπλισμούς, εντούτοις φαίνεται πως οι εξοπλισμοί, δηλαδή τα κανόνια, ήταν ένα από ανταλλάγματα που έδωσε η Αθήνα στο Παρίσι προκειμένου να εξασφαλίσει την πολιτική στήριξη (...το βούτυρο) του Προέδρου Νικολά Σαρκοζί και της Καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ.
Είναι δε κοινό μυστικό πως τόσο η Γαλλία όσο και η Γερμανία ήθελαν «αντισταθμιστικά οφέλη» (προκειμένου να «διευκολύνουν» την Ελλάδα) δηλαδή οπλικά συστήματα των δύο χωρών: 40 αεροσκάφη Eurofighter ή γαλλικά Rafale, 15 γαλλικά ελικόπτερα Super Puma, 6 γαλλικές φρεγάτες ή και γερμανικά τανκς...
Δεν ήταν, άλλωστε, τυχαίο ότι τη στιγμή που ο Γ. Α. Παπανδρέου βρισκόταν, την Τετάρτη στο Μέγαρο των Ηλυσίων στο Παρίσι, στην Αθήνα ο αναπληρωτής υπουργός Αμύνης Πάνος Μπεγλίτης διαβεβαίωνε ότι η Ελλάδα θα προχωρήσει στην αγορά 6 γαλλικών φρεγατών, παρά την οικονομική στενότητα, ο δε πρωθυπουργός διαβεβαίωνε τον Πρόεδρο Σαρκοζί ότι η κυβέρνηση είναι έτοιμη να «πάρει και πρόσθετα μέτρα».
Μάλιστα ο Π. Μπεγλίτης προσπάθησε να πείσει και τους δύσπιστους Γερμανούς, καθώς σχετικά με τα περί αγοράς νέων μαχητικών αεροσκαφών ανακοίνωσε πως «ως το τέλος του 2010 θα λάβουμε αποφάσεις και στον τομέα αυτόν» (σ.σ. οι Γερμανοί πιέζουν για την προμήθεια Εurofighter) και πρόσθεσε ότι «χειριζόμαστε και το θέμα των υποβρυχίων του Πολεμικού Ναυτικού, των φρεγατών και των αρμάτων του Στρατού Ξηράς».
Μετά ταύτα, ο Πρόεδρος Σαρκοζί έβαλε «πλάτη» στον πρωθυπουργό, η δε Άνγκελα Μέρκελ ανακοίνωσε πως η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν πρόκειται να εγκαταλείψει την Ελλάδα αντιμέτωπη με τα δημοσιονομικά της προβλήματα, αλλά πρόσθεσε πως η Αθήνα «οφείλει να τηρήσει τους κοινούς «κανόνες» που αφορούν τα ελλείμματα».
«ΑΝΑΣΑ ΖΩΗΣ!»
Τα πράγματα είχαν γίνει πιο εύκολα για τον πρωθυπουργό και τον αναπληρωτή Υπουργό των Εξωτερικών κι έτσι την Πέμπτη στην «κλειστή» Σύνοδο της Ε.Ε., η Ελλάδα εξασφάλισε την πολιτική στήριξη και την αλληλεγγύη της Ε.Ε., με ταυτόχρονο, πρόσθετο, αντίτιμο, μια «τριπλή επιτήρηση» της πολιτικής της χώρας, από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
«Βρισκόμαστε, ήδη, σε διαδικασία επιτήρησης», δήλωσε ο πρωθυπουργός. «Δεν το κρύβω. Δεν πρέπει να το κρύβουμε. Αφαιρέθηκε ένα κομμάτι της κυριαρχίας μας έτσι όπως χειριστήκαμε τα οικονομικά μας θέματα. Ας κάνουμε τώρα τη δουλειά μας με σκοπό η Ελλάδα να γίνει ξανά κυρίαρχη της τύχης της», πρόσθεσε για να επισημάνει πως η αξιοπιστία που χάσαμε «θα κατακτηθεί με κόπο και ιδρώτα»...
«Η συμφωνία που επετεύχθη είναι ένας δρόμος με δύο κατευθύνσεις. Η μία κατεύθυνση είναι η αλληλεγγύη της Ε.Ε. προς την Ελλάδα και η άλλη κατεύθυνση είναι η επίδειξη υπευθυνότητας από την Ελλάδα σε ό,τι αφορά τη δημοσιονομική της εξυγίανση», τόνισε ο Πρόεδρος της Ε.Ε. Χέρμαν Βαν Ρόμπαι.
Την Παρασκευή, ο Γιώργος Α. Παπανδρέου χαρακτήρισε την (άνευ ουσιωδών λεπτομερειών...) απόφαση της Ε.Ε. ως «ανάσα ζωής», καθώς είναι γνωστό πως ένα βασικό, πρόσθετο, ζητούμενο για την Αθήνα είναι η αντίδραση των αγορών, δηλαδή σύμφωνα τουλάχιστον με την κοινή λογική η κυβέρνηση ευελπιστεί πως η ευρωπαϊκή στάση, αν μη τι άλλο, θα κόψει τις ορέξεις των αγορών για κερδοσκοπικά παιχνίδια.
Αυτό προσώρας δεν έχει συμβεί, αντιθέτως υπήρξε νευρικότητα, οφειλομένη στο γεγονός ότι η Ε.Ε. δεν ανακοίνωσε, ακόμη, έναν νέο χρηματοδοτικό μηχανισμό, ο οποίος, σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης, θα κινητοποιείται προς όφελος των κρατών - μελών που βρίσκονται στο επίκεντρο κερδοσκοπικών κινήσεων.
ΑΥΤΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑ...
Πολλοί αναλυτές λένε πως η επιλογή αυτή των Βρυξελλών ερμηνεύεται από πολλούς ως ένδειξη αδυναμίας του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, αν και άλλοι πιστεύουν πως τα ισχυρώς οικονομικά κράτη - μέλη της ΕΕ, με πρώτη τη Γερμανία, θα συνειδητοποιήσουν την αναγκαιότητα θεσπίσεως ενός ανάλογου μηχανισμού στηρίξεως.
Επισημαίνεται πως η τριπλή επιτήρηση (Κομισιόν, ΕΚΤ και ΔΝΤ) που επεβλήθη στην Ελλάδα (η οποία κινδυνεύει να μετατραπεί σε προτεκτοράτο των «τριών») φαίνεται πως, εκτός των άλλων, έπεισε το Βερολίνο να συναινέσει στη στήριξη της Ελλάδος από την ευρωζώνη.
Είναι, επίσης, προφανές πως οι δραματικές οικονομικές εξελίξεις έχουν αναδείξει τις εγγενείς ανεπάρκειες της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και της ζώνης της Ευρώ, με κυρίαρχη ανεπάρκεια το ότι η Ένωση δεν είναι Ομοσπονδία, αλλά ενυπάρχει στη δομή της η έννοια του στενού συμφέροντος της κάθε χώρας – μέλους, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει η έννοια της ουσιαστικής, της πρακτικής, αλληλεγγύης.
Όμως, όλο αυτό το πλαίσιο – σε συνδυασμό με τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις - εμπεριέχει τον κίνδυνο να διασπασθεί η ζώνη του ευρώ και ως εκ τούτου η (ρητορική και ασαφής) απόφαση των Βρυξελλών για την Ελλάδα, συνιστά ταυτόχρονα και πράξη αυτοπροστασίας της ίδιας της ΕΕ.
ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΖΩΑ
Ο πρωθυπουργός Γιώργος Α. Παπανδρέου, αφού εκ των πραγμάτων αποδέχθηκε (δεν μπορούσε, άλλωστε, να πράξει αλλιώς, στο σημείο που είχαν φτάσει τα πράγματα από την άφρονα πολιτική της ΝΔ την τελευταία 5ετία, αλλά και την προηγηθείσα - αν και σε άλλες πιο «χαλαρές» και «ήρεμες» εποχές, που ίσως να το επέτρεπαν - εξίσου άφρονα πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, που στήριξαν ένα μοντέλο αναπτύξεως σε δανεικά) την έξωθεν κηδεμονία στη χώρα, επέλεξε να καταγγείλει την ίδια την Ε.Ε..
Την Παρασκευή στο Υπουργικό Συμβούλιο, επέρριψε ευθύνες στην Ε.Ε. διότι ανέχθηκε και στήριξε τις πολιτικές της παρελθούσης 5ετίας και γιατί εμφανίστηκε άτολμη και δεν στήριξε ούτε την Ελλάδα, ούτε άλλες χώρες, οι οποίες δέχονταν την επίθεση των διεθνών αγορών.
Κατηγόρησε δε Ευρωπαίους παράγοντες και όργανα ότι προσπάθησαν να κρύψουν ακόμη και τις δικές τους ευθύνες πίσω από την Ελλάδα και κατονόμασε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, του συντηρητικού Προέδρου Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, αλλά και την Eurostat, ως τα όργανα εκείνα που επέτρεψαν στην προηγούμενη κυβέρνηση της Ελλάδος να παραποιεί σκόπιμα τα οικονομικά στοιχεία.
«Μπροστά σε ένα πρωτόγνωρο για την Ευρωζώνη φαινόμενο, γίναμε εν πολλοίς και πειραματόζωα σε μια μάχη μεταξύ της Ευρώπης και των διεθνών αγορών. Και αυτό έχει και την ιστορική του σημασία, διότι βεβαίως δεν είχε υπάρξει παρόμοιο πρόβλημα στο παρελθόν», πρόσθεσε.
Ωστόσο, όσο κι αν έχει βάση αληθείας η ανάλυση του Γιώργου Α. Παπανδρέου, είναι εξίσου αληθές πως με τα σκληρά μέτρα που έχουν ληφθεί και με αυτά θα οποία θα έλθουν (σύμφωνα με τις υποδείξεις του ΔΝΤ) πειραματόζωο έχει γίνει κι η ελληνική κοινωνία, για λογαριασμό των πολιτικών και των οικονομικών ελίτ (κατ’ αρχήν) της Ευρώπης - προκειμένου να δουν πώς θα πορευθούν και πόσο θα αντέξουν οι Ελληνες εργαζόμενοι και συνταξιούχοι – ώστε, σε τελική ανάλυση, να σχεδιάσουν την περαιτέρω αύξηση της κερδοφορίας τους.
Εν πάση περιπτώσει, η απόφαση για την τριμερή επιτήρηση στην Ελλάδα, επιτήρηση που ιστορικό προηγούμενό της θα βρούμε στην εποχή του Χαρίλαου Τρικούπη, είναι ένας ισχυρότατος κόλαφος στην «πολιτική τάξη» της Ελλάδας (που οδήγησε τα πράγματα στη σημερινή τραγική κατάσταση) αλλά και σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία, που θα σηκώσει, εκ νέου, το κόστος των νέων πολιτικών που, σε καθεστώς περιορισμένης κυριαρχίας της χώρας, επιβάλλουν οι επιτηρητές.
