Εφιαλτικές διαστάσεις προσλαμβάνει το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδος, αν κρίνει κανείς, εκτός των όσων γράφονται στο διεθνή Τύπο, από τις σχεδόν ταυτόσημες δηλώσεις του πρωθυπουργού Γ. Α. Παπανδρέου και του αρχηγού της ΝΔ Αντώνη Σαμαρά, πως είναι αναγκαία η «εθνική συστράτευση» και (συνεπώς) η άμεση λήψη σκληρών μέτρων λιτότητας, προκειμένου, όπως λένε, να εξέλθει η χώρα από το δημοσιονομικό αδιέξοδο.
Οι δραματικοί τόνοι στους οποίους κατέφυγε ο Γιώργος Α. Παπανδρέου (με την ταυτόχρονη καταγγελία «συνωμοτικών σχεδίων των κερδοσκόπων που έχουν βάλει στο στόχαστρο τη ζώνη του ευρώ») φυσικά δε και οι συναντήσεις του με τους πολιτικούς αρχηγούς (στην κατεύθυνση της «εθνικής συστράτευσης») κυρίως δε τα μέτρα – σοκ τα οποία ανακοίνωσε, πιστοποιούν ότι η οικονομική πολιτική θα είναι πραγματικός «Αρμαγεδδών» (σύμφωνα με δήλωση του Θόδωρου Πάγκαλου που αναφερόταν στους προνομιούχους) για τους εργαζομένους και τους συνταξιούχους.
ΚΛΙΜΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑΣ
Το κλίμα για την προώθηση των μέτρων – σοκ (πάγωμα μισθών και προσλήψεων, αύξηση ορίων συνταξιοδοτήσεως και νέοι φόροι) για την ελληνική κοινωνία είχε προετοιμασθεί, ούτως ή άλλως, καθώς εκτός από το γεγονός ότι όλοι γνωρίζαμε πως η κατάσταση της οικονομίας ήταν ιδιαιτέρως δυσχερής, το τελευταίο διάστημα ήλθαν να προστεθούν δημοσιεύματα του διεθνούς Τύπου (για τους δικούς τους λόγους, κυρίως εξυπηρετήσεως πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων) που έδιναν την αίσθηση πως η Ελλάδα είναι «ο μεγάλος ασθενής» και ο «αδύναμος κρίκος» της Ε.Ε. και της ευρωζώνης.
Αυτή ακριβώς την κατάσταση (η οποία οφείλεται στη διεθνή οικονομική κρίση, στις πολιτικές που εφαρμόσθηκαν στον τόπο τα τελευταία 30 χρόνια, ιδιαιτέρως δε στην τελευταία 5ετία και στο πλιάτσικο στα χρήματα του ελληνικού λαού, φυσικά δε και στα παιχνίδια των κερδοσκόπων) καλείται να αντιμετωπίσει η σημερινή κυβέρνηση κι είναι αυτή η κατάσταση που υποχρεώνει, εκτός των άλλων, τον πρωθυπουργό Γ. Α. Παπανδρέου και τον Υπουργό των Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου σε αμυντικές (επικοινωνιακού χαρακτήρα) κινήσεις (απανωτές συνεντεύξεις στα διεθνή ΜΜΕ) αλλά και σε «ταξίδια επαιτείας» ανά τον κόσμο.
Στην τακτική αυτή εντάσσονται τόσο η πρόσφατη παρουσία των κ.κ. Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός, όσο κι οι επισκέψεις του πρωθυπουργού στην Ινδία, στη Γαλλία και στη Ρωσία για αναζήτηση χρημάτων, αλλά κι οι συνακόλουθες διαβεβαιώσεις πως θα εφαρμοσθεί απαρέγκλιτα και με αυστηρότητα το πρόγραμμα σταθεροποιήσεως που έχει εξαγγελθεί, ένα πρόγραμμα που, όπως προαναφέραμε και παρά τις περί του αντιθέτου λαϊκίστικες διαβεβαιώσεις, σημαίνει χειρότερες ημέρες για τους εργαζομένους και τους συνταξιούχους.
ΥΠΟ ΚΗΔΕΜΟΝΙΑ...
Με δεδομένες τις πιέσεις που ασκούνται στη χώρα, από τους πάσης φύσεως κερδοσκόπους, αλλά και την Ε.Ε. (η οποία, σε καμία περίπτωση, δεν έχει δείξει την προσήκουσα αλληλεγγύη έναντι της Ελλάδος) το μήνυμα που φαίνεται στον ορίζοντα είναι ότι τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης είναι αποφασισμένα να επιβάλουν, εν είδει κηδεμονίας, τα (κατ’ αυτά) αναγκαία μέτρα για τη μείωση του ελληνικού δημοσιονομικού ελλείμματος.
Ο πρώην Υπουργός Οικονομίας Γιάννος Παπαντωνίου έκανε προ ημερών λόγο για ενδεχόμενη «παρέμβαση διεθνών οργανισμών για την αναγκαστική προσαρμογή της οικονομικής πολιτικής στα νέα δεδομένα» με την επισήμανση ότι «το κοινωνικό τίμημα μιας τέτοιας αναγκαστικής προσαρμογής θα είναι τεράστιο».
Την κατεύθυνση αυτή, δηλαδή την πιθανή κηδεμονία της χώρας (έστω κι αν ο Γ. Α. Παπανδρέου δηλώνει πως «θα λύσουμε μόνοι μας το πρόβλημά μας») πέραν των παιγνιδιών τα οποία παίζονται, «δείχνουν» ή «υποδεικνύουν» δημοσιεύματα ξένων εφημερίδων, αλλά και οι δηλώσεις του κοινοτικού επιτρόπου Χοακίν Αλμούνια περί επιτηρήσεως της Ελλάδος ως προς την εφαρμογή των ανακοινωθέντων μέτρων.
Για παράδειγμα, δημοσίευμα της γαλλικής «Monde», ανέφερε ότι κράτη-μέλη της Ευρωζώνης, μεταξύ των οποίων η Γερμανία και η Γαλλία, επεξεργάζονται σχέδιο διασώσεως της ελληνικής οικονομίας. Το εν λόγω δημοσίευμα διαψεύσθηκε τόσο από τον πρωθυπουργό, όσο και από τις δύο χώρες, αλλά είναι (σχεδόν) επιβεβαιωμένο ότι συζητήσεις για ένα «σχέδιο σωτηρίας» της Ελλάδος είναι υπαρκτές.
Τι σημαίνει αυτό;
Σύμφωνα με τη «Monde», αναζητούνται μέθοδοι, όπως η από κοινού προσφυγή σε διεθνή δανεισμό μιας περιορισμένης ομάδας κρατών της ζώνης του ευρώ, η οποία θα συμπεριελάμβανε και την Ελλάδα.
Αυτό θα διευκόλυνε μεν την Αθήνα (αφού θα δανειζόταν πολύ φθηνότερα και δεν θα ετίθετο θέμα δυνατοτήτων προσβάσεώς της στις αγορές) πλην, όμως, οι άλλες χώρες αυτής της ομάδας θα έπρεπε να υποστούν μεγαλύτερα επιτόκια από αυτά στα οποία είναι συνηθισμένες.
Συνεπώς, η ευρωζώνη θα απέφευγε το πιθανολογούμενο και εξαιρετικά προβληματικό, από πολλές απόψεις, σενάριο της προσφυγής της Ελλάδος στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ενώ παράλληλα η Αθήνα θα υποχρεωνόταν σε μέτρα «τύπου ΔΝΤ». Όμως, μία ενδεχόμενη τέτοια λύση σημαίνει έξωθεν έλεγχο (δηλαδή κηδεμονία) της Ελλάδος.
Είναι πιθανόν, λένε ορισμένοι αναλυτές, αυτό να επιδιώκει κι ο Γιώργος Α. Παπανδρέου, δηλαδή να παρέμβουν υπέρ της Ελλάδος χώρες της ευρωζώνης, με φτηνό δανεισμό και προς τούτο επιμένει να κάνει λόγο για προσπάθειες υπονομεύσεως της ζώνης του ευρώ από κερδοσκόπους, προς τούτο σπεύδει, επίσης, στο Παρίσι να συναντήσει τον Πρόεδρο Σαρκοζί, προς τούτο συναντήθηκε και με τον Γερμανό Υπουργό των Εξωτερικών, ίσως δε προς τούτο και να διέψευσε τα σενάρια περί δανεισμού της Ελλάδος από την Κίνα.
ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ
Πολλοί αναλυτές – αλλά και η συντηρητική αντιπολίτευση, που έχει καταστεί προνομιακός συνομιλητής της κυβερνήσεως - εκτιμούν πως ο Γιώργος Παπανδρέου όχι μόνο καθυστέρησε στη λήψη των (κατ’ αυτόν) απαραίτητων μέτρων για την έξοδο από την κρίση, αλλά σε ζητήματα, όπως το αγροτικό, κάνει (με βάση τα δικά του δεδομένα και το δικό του σκεπτικό) σοβαρό λάθος στη διαχείριση.
Η κυβέρνηση διαπραγματεύεται (ή έστω προσποιείται ότι διαπραγματεύεται) με τους αγρότες κι αυτή η στάση της αυτή πιθανότατα θα της δημιουργήσει πρόβλημα στις σχέσεις της με άλλες κοινωνικές ομάδες, των οποίων το εισόδημα, επίσης, θα μειωθεί.
Αλήθεια τι θα πράξει ο Γιώργος Παπανδρέου όταν θα αρχίσουν απεργίες από άλλες, πιο συμπαγείς και ισχυρές (γιατί οι αγρότες δεν έχουν ενιαίο μέτωπο) επαγγελματικές και κοινωνικές ομάδες (που αντιτάσσονται στην εφαρμογή σκληρής λιτότητας που προωθείται) από τη στιγμή που διαπιστώνουν ότι η κυβέρνηση δείχνει να έχει πολιτική υπομονή;
Αλήθεια πως θα αντιμετωπίσει ο Γιώργος Παπανδρέου την (αναμενόμενη από πολλούς αριστερούς αναλυτές) κοινωνική έκρηξη, την οποία θα προκαλέσουν τα μέτρα – σοκ που εξαγγέλθηκαν, μέτρα που δεν ευνοούν την ανάπτυξη, αντίθετα δε ευνοούν την αύξηση της ανεργίας, αύξηση που, σύμφωνα με τον Α. Λοβέρδο, θα φτάσει σε πολύ υψηλά επίπεδα;
Ο Γιώργος Παπανδρέου, αφού ονομάτισε «εθνική ανάγκη» τα σκληρά, για την οικονομία και την κοινωνία, μέτρα που εξήγγειλε, έκανε και μία άλλη επιλογή: Επέλεξε να έχει προνομιακούς συμμάχους στην υλοποίησή τους, τη ΝΔ και το ΛΑΟΣ, ελπίζοντας πως έτσι θα έχει σύμμαχο και την κοινωνία. Η δε Αριστερά αρνήθηκε να συναινέσει και καλεί τους εργαζομένους να μπλοκάρουν τα μέτρα αυτά, με το σύνθημα «δεν θα περάσουν».
Είναι προφανές πως η κατάσταση βρίσκεται σε αδιέξοδο, το δε ζητούμενο θα πρέπει να είναι η έξοδος από την κρίση, όχι, όμως, με τις γνωστές και συνήθεις μεθόδους εις βάρος των εργαζομένων και των συνταξιούχων, που πιθανώς θα εξεγερθούν, αλλά με μέτρα τα οποία θα πρέπει, επιτέλους, να σηκώσουν εκείνοι που ευθύνονται για το σημερινό αδιέξοδο.
