Είναι σ' όλους γνωστή η Αμφικτυονία, που κατά την Αρχαιότητα, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην πολιτική και κοινωνική ζωή των προγόνων μας. Ήταν μια Ομοσπονδία ελληνικών πόλεων «περί ιερόν τι» που λειτούργησε με κανόνες δικαίου. Ιδρυτής της ήταν ο Αμφικτύων, βασιλιάς των Αθηνών και γιος του Δευκαλίωνος, Γενάρχη των Ελλήνων. Ήταν έργο προηγμένων ανδρών, πρωτοπόρων στο πνεύμα της συλλογικής προσπάθειας. Ισχυρότατος θεσμός στον οποίο συμμετείχαν οι κυριότερες ελληνικές πόλεις. Απαιτούσε πιστή τήρηση των αποφάσεών της, επιφυλάσσοντας αυστηρές ποινές για τους παραβάτες. «Ήσαν Νόμοι κοινοί, εξ ων φίλοι μεν όντες αλλήλοις διετελούν και το ευγενές φυλάττοντες, έργοις μάλλον ή λόγοις». Φυσικά προϊόντος του χρόνου και με την έλευση των Ρωμαίων, το Αμφικτυονικό πνεύμα ατόνησε. Σ' αυτό σίγουρα συνετέλεσε και το προγονικό μας διχαστικό πνεύμα, το κύτταρο της απαξίας.
Το βέβαιον πάντως είναι, πως η Αμφικτυονία, έδωσε μια ώθηση και οι μετέχουσες σ' αυτήν ελληνικές πόλεις, πέτυχαν πολιτιστική και κοινωνική άνοδο.
Χιλιάδες χρόνια μετά, μια μορφή Αμφικτυονίας, παίρνει σάρκα και οστά στην Ευρώπη. Έγινε η Ευρωπαϊκή Ένωση. Όταν ήλθε η ώρα να ενταχθεί και η Ελλάδα στην Ε.Ε. τα περισσότερα ελληνικά κόμματα αντέδρασαν δυναμικά. ΕΟΚ και NATO το ίδιο συνδικάτο, ωρύονταν φανατισμένα εθελοτυφλούντες ανθελληνικά. Μας έλεγαν, πως η ένταξή μας στην Ε.Ε. θα σήμαινε τον τάφο των εθνικών και οικονομικών μας συμφερόντων. Πως θα χάναμε την ταυτότητά μας και την παράδοσή μας. Ουδέν ψευδέστερον και αθλιότερον. Ευτυχώς για την Ελλάδα την εποχή εκείνη, βρέθηκε σε καίρια θέση, σώφρων πολιτικός ο Εθνάρχης Κων. Καραμανλής και με την ηγετική του παγκόσμια φυσιογνωμία, μας ενέταξε στην Ε.Ε.
Στις τελευταίες ευρωεκλογές, μέλημα των ελληνικών κομμάτων, δεν ήταν η ενημέρωση των πολιτών πάνω σε θέματα κοινοτικά. Ήταν οι δημοσκοπήσεις για την καταμέτρηση των δυνάμεών τους. Κανείς δεν μας μίλησε, για τον ρόλο της Ε.Ε. και τη σημασία της συμμετοχής μας στον Συνασπισμό. Υπάρχουν ακόμα κόμματα, που απαξιώνουν την Ε.Ε. και θέλουν την αποδέσμευσή μας απ' αυτή. Όταν δεκάδες κρατών συνωθούνται να ενταχθούν στην Ε.Ε. αυτό δεν τους λέει τίποτα;
Τα γεγονότα μαρτυρούν, πως πρέπει να είμαστε ικανοποιημένοι από την ύπαρξη των Βρυξελλών, όπου πάλλει η καρδιά της Ένωσης. Ο σκοπός της μεγάλης αυτής συλλογικής προσπάθειας, είναι πολυδύναμος και πολύμορφος. Προσπαθεί να εξισορροπήσει την ανάπτυξη των μελών - χωρών και να συγκλίνει τις οικονομίες των. Κανείς δεν μας είπε, πόσα δισεκατομμύρια εισέρευσαν στον κρατικό μας κουρβανά. Ποιος πακτωλός χρημάτων, διατέθηκε από την Ένωση, για να χρηματοδοτηθούν μεγάλα έργα στον τόπο μας. Να εκσυγχρονισθούν δρόμοι, λιμάνια, τρένα, ακτοπλοΐα, αεροπορία, προστασία περιβάλλοντος κ.ά.
Πόσα έργα με συγχρηματοδότηση της Ε.Ε. Διδακτήρια, Νοσοκομεία, Πυροσβεστικοί Σταθμοί, Κέντρα Υγείας... Πόσα δισεκατομμύρια, δόθηκαν, για την αναδιάρθρωση των καλλιεργειών και την ορθολογική ανάπτυξη της γεωργίας μας, που ποτέ δεν έγινε.
Όλοι το ξέρουν πως τα χρήματα, που δόθηκαν από την Ε.Ε. ήταν αμύθητα πολλά. Χείρα βοηθείας για την ανάπτυξη της Ελλάδας. Όπως και όλοι το ξέρουν, πού κατέληξαν τα χρήματα αυτά. Πόσοι αναίσχυντοι τα υφάρπασαν και καταρράκωσαν το μέλλον του τόπου μας. Για κομματικούς λόγους και φτηνό λαϊκισμό, οι επιδοτήσεις της Ε.Ε. ξεστράτισαν και έγιναν πολυτελή τζιπ, προκλητικές οικοδομές, καταθέσεις στο εξωτερικό, προσάναμμα για ευζωία των ολίγων σε βάρος των φτωχών. Ιλιγγιώδη ποσά βαφτισμένα ως «επιδοτήσεις» κατέληξαν σε θυλάκια μεγαλοκαλλιεργητών.
Η αιμορραγία της Ολυμπιακής (δύο εκατομμύρια ευρώ ζημιά καθημερινά) έληξε μόνον με την αυστηρή επέμβαση της Ε.Ε. Αν δεν υπήρχαν οι Βρυξέλλες, ξέρετε ποια θα ήταν η τύχη μας έναντι των γειτόνων; Η βουλιμία των Τούρκων σίγουρα θα είχε ανατρέψει πολλά σε βάρος της Ελλάδας. Οι χιλιάδες χωματερές, όνειδος και απειλή για τους πολίτες, δεν θα εξέλιπαν δίχως την κοινοτική παρέμβαση. Αλλά και τόσα άλλα συνοδά της ελληνικής ραθυμίας και αδιαφορίας, δεν θα εύρισκαν ποτέ τη δέουσα λύση, χωρίς την παρέμβαση των εταίρων.
Τώρα λοιπόν, που η κρίση μας απειλεί, έρχονται ανήσυχοι οι εταίροι και ρωτούν: Τι έγιναν τα χρήματα που μας φάγατε τόσα χρόνια; Γιατί μας εμπαίζατε; Γιατί μας κοροϊδεύατε με ψευτιές και πλαστές Στατιστικές; Δεν σεβαστήκατε την Αμφικτυονία σας. Εσείς οι πρώτοι διδάξαντες; Ε, όχι! Έχετε χρέος να συμπορευτείτε με τα συμπεφωνημένα. Να γίνεται έντιμοι εταίροι. Σας δώσαμε ευκαιρίες και χάθηκαν μέσα στο ανεξέλεγκτο φαγοπότι φοβερών λυμεώνων. Φτάνει πια…
Οι Βρυξέλλες όμως δεν θα είναι πάντοτε ο καλός μας άγγελος. Δεν είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα για να διατρέφει ανεγκέφαλους κηφήνες. Οι εταίροι μας δεν είναι ούτε κουτοί, ούτε ανόητοι. Ήδη έχουν εξοργισθεί με την ελληνική κουτοπονηριά, την αυθαιρεσία και την αχαριστία. Και αντιδρούν άσχημα.
