Γκρινιάζουν λοιπόν οι δημόσιοι υπάλληλοι γιατί θα τους κόψουν επιδόματα από τους μισθούς των υψηλόμισθων, προκειμένου να «νοικοκυρέψουμε το σπίτι μας», που είπε και ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου.
Δε λέω, δικαιολογημένη είναι η γκρίνια, γιατί στο κάτω-κάτω χρόνο με το χρόνο ένας μισθωτός προβλέπει σε αύξηση του μισθού του και όχι σε μείωση. Αυτό άλλωστε είναι και το λογικό. Μα 2% θα ’ναι, μα 3% θα ’ναι, μα κάτι θα ’ναι τέλος πάντων, να ξέρει ο άλλος έστω και για «ψυχολογικούς λόγους» ότι κάτι τσίμπησε παραπάνω ο μισθός του. Αλλά...
...Αλλά εδώ φαίνεται ότι με τα διάφορα επιδόματα έχει στηθεί ολόκληρη «μηχανή»! Παίρνει κάποιος ένα χι μισθό και με τα επιδόματα παίρνει άλλον έναν, που λέει ο λόγος. Κάθισε λοιπόν, απ’ ό,τι διαβάζουμε, και τα μέτρησε ένα - ένα ο Γιώργος Αυτιάς και τα ’βγαλε στη φόρα να τ’ ακούσει το πανελλήνιο και να φρίξει. Ούτε ένα, ούτε δύο, ούτε τρία είναι τα διάφορα επιδόματα. Σαν θέλει ο Έλλην θεός είναι 58 και ανεβαίνουν! Γιατί φαίνεται δεν πρόκαμε να τα μετρήσει όλα ο Αυτιάς ή δεν τα βρήκε και όλα. Καλά επίδομα σπουδών, συζύγου, τέκνων, ορθόν και κατανοητόν είναι να παίρνουν όλοι οι μισθωτοί. Συν κάτι επιδόματα εκείνων που έχουν επικίνδυνη ή βλαπτική για την υγεία τους εργασία. Από κει και πέρα όμως, είναι που αρχίζει το μεγάλο πανηγύρι στο Δημόσιο.
Διαβάζουμε λοιπόν ότι μεταξύ άλλων υπάρχει: «επίδομα μεταφοράς φακέλων»! Ε ναι, το κατανοώ γιατί όσο να πεις είναι μια κούραση. Να πάρεις ας πούμε το φάκελο από το ένα γραφείο και να τον μεταφέρεις στο άλλο, ξέρετε τι κούραση είναι; Σου πέφτει το νεφρί. Να μην πάρεις ένα επίδομα; Για όνομα!
Άλλο: «επίδομα έγκαιρης προσέλευσης στην εργασία»! Μοναδικό! Στην Ελλάδα το ελληνικό δημόσιο δίνει «κίνητρο» στον υπάλληλο για να πάει στην ώρα του στη δουλειά του! Να κάνει τι δηλαδή; Να ανταποκριθεί στην αυτονόητη υποχρέωσή του. Μη μασάτε όμως, την έχουν βρει προ πολλού την άκρη οι υπάλληλοι. Πάει ένας και χτυπάει και τις κάρτες μερικών άλλων - ανάλογα που έχουν συνεννοηθεί - ή στο έμπα ή στο έβγα και στο μεταξύ στενάζει η αγορά και μένουν άδεια τα γραφεία. Και άμα λάχει παίρνουν και το επίδομα για «έγκαιρη προσέλευση στην εργασία». Μετά σου λέει υπάρχει και «επίδομα απλών ωρών εργασίας». Το «απλών» δεν το κατάλαβα. Αν οι «απλές» ώρες επιδοτούνται, με τις «περίπλοκες» τι γίνεται; Λαμβάνουν και παράσημο! Καλά με εκείνα τα εκτός έδρας και τα μεταφορικά δεν σας λέω τίποτα. Το τι κομπίνες γίνονται, δεν το βάζει ο νους τ’ ανθρώπου. Ή μάλλον το βάζει, γιατί αυτός είναι που επινοεί ότι πρέπει να πάρει «οδοιπορικά» επειδή πήγε μέχρι το περίπτερο για τσιγάρα, αλλά στα χαρτιά φαίνεται ότι έχει φτάσει στον Έβρο. Στο κάτω-κάτω και στο περίπτερο για να πάει θα οδοιπορήσει, δεν θα οδοιπορήσει; Λογικό μου φαίνεται. Σε δημοσίευμα δε αναφέρεται περίπτωση δημόσιου υπαλλήλου ο οποίος παίρνει 19 επιδόματα!
Ε, έλεος δηλαδή. Επίδομα για λιμάρισμα ονύχων δεν είδα μόνο, που σφόδρα συνηθίζεται εις τας υπηρεσίας. Είναι λογικό, ανεξαρτήτως νοικοκυρέματος, συμμαζέματος και κρίσης, να τελειώνει αυτή η «μηχανή» με τα επιδόματα και να πάει κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Γιατί όλα τα πράγματα, και τα επιδόματα επίσης, πρέπει να έχουν τα όριά τους και τη λογική τους. Εκτός πια...
...Εκτός πια και αν καταργηθούν αυτά και αντικατασταθούν με άλλα: «Επίδομα ξυσίματος πλάτης». «Επίδομα πασιέντζας». «Επίδομα παρουσίας στην εργασία» και όχι απλά «έγκαιρης προσέλευσης». «Επίδομα ύπνου εν ώρα υπηρεσίας» με μπόνους το μαξιλάρι. «Επίδομα αποσμητικού ποδιών» εκεί που χάσκει το δάκτυλο έξω από την κάλτσα κάτω από το γραφείο. Και άλλα τέτοια πρακτικά, χρήσιμα και αναγκαία επιδόματα, τα οποία προάγουν την εργασία και την αποδοτικότητα... Αμήν!
