«Αρχή του νικάν το θαρρείν»
ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ
Όλα όσα συνέβησαν ή συμβαίνουν γύρω μας τα τελευταία χρόνια, επόμενο ήταν μας δημιουργήσουν ένα συναίσθημα απαισιοδοξίας, φόβου και αβεβαιότητας.
Αλλά «Θαρσείν χρεί». Ο καλός Θεός της Ελλάδας μάς στέλνει και μηνύματα ευοίωνα, αισιόδοξα και ενθαρρυντικά. Ξαναζωντανεύει και πάλι, αυτό το αθάνατο κύτταρο της φυλής μας, που θαυματουργικά, μας ωθεί από το τέλμα στη δημιουργία. Είναι το ίδιο κύτταρο, που έφερε το δουλωμένο γένος, μ’ ένα ξέσπασμα του ΄21 στην Ανεξαρτησία. Εκείνο, που οδήγησε την Ελλάδα στο έπος του 1940 κ.α.
Κάθε μεγάλη κρίση εμφανίζει και μεγάλες ευκαιρίες για ανάδυση. Έτσι και σήμερα υπάρχει μια προοπτική για μεγάλες ανατροπές και θεσμικές αλλαγές. Μια τάση για ν’ αποσείσουμε παλιές παθογένειες της χώρας μας, που τόσο μας ταλάνισαν. Τα ηνία της χώρας μας κρατά σήμερα, νέα Κυβέρνηση. Το ΠΑΣΟΚ. Ένα κόμμα, που δεν είναι άμοιρο, για τα σημερινά προβλήματα. Που πρωτοστάτησε στους αλόγιστους δανεισμούς, στον λαϊκισμό, στην εξαγορά συνειδήσεων, στην αναξιοκρατία και στη διαφθορά. Ανέλαβε τα ηνία της χώρας, με μια γεύση πικρής διδαχής, από τα λάθη που διέπραξε. Και που φυσικά δεν διανοείται να τα επαναλάβει. Αλλά έχει και μια βαριά επιταγή, απόρροια μιας δύσκολης κατάστασης, που τη διαμόρφωσαν η αβελτηρία και η αλογία, πολλών προκατόχων Κυβερνήσεων. Η εντολή του λαού, πως «Άλλο πια δεν πάει».
Πρέπει με κάθε θυσία να βγούμε από την πολύμορφη (όχι μόνον οικονομική) κρίση, κάτω από την οποία ασφυκτιά ο λαός μας.
Και πράγματι, τα νέα μας έρχονται ευχάριστα. Η νέα Κυβέρνηση παίρνει, με γοργό ρυθμό σωρεία μέτρων, για να μας βγάλει από το αδιέξοδο. Κι όπως φαίνεται, αλλά και όπως πανθομολογείται, τα μέτρα αυτά, παίρνονται προς τη σωστή κατεύθυνση. Εύχομαι να αποδώσουν γρήγορα και αποτελεσματικά. Αισιοδοξία μας δίνει το γεγονός, ότι ο Πρωθυπουργός και ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, συμφωνούν σε ορισμένα μέτρα και τομείς. Ο Σαμαράς δείχνει τον καλύτερο εαυτό και φαίνεται πρόθυμος, να βάλει πλάτη σε πολλά θέματα, που οδηγούν στην έξοδο από την κρίση. Κάτι, που στο παρελθόν, μας ήταν άγνωστο. Η συστράτευσή τους, καταδικάζει τη στάση των Αριστερών κομμάτων, που αποσκοπούν στη διατήρηση της κομματικής τους δύναμης, αλώσιμοι μιας στείρας αντιπολίτευσης. Τα δύο μεγάλα κόμματα συγκλίνουν στη διαμόρφωση του εκλογικού Νόμου. Στο πρόβλημα της νομιμοποίησης, ορισμένων κατηγοριών των μεταναστών. Στη διαφύλαξη του περιβόητου ασύλου, αφήνοντας έξω τους κουκουλοφόρους και τους περιθωριακούς της τυφλής βίας. Συμφωνούν στο άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων. Στον περιορισμό των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων και των εθελούσιων εξόδων, που ρήμαξαν τα ταμεία μας. Στο ψαλίδισμα των επιδομάτων, πολλών κηφήνων και τρωκτικών του κρατικού κουρβανά. Στη φορολογία των εχόντων και την ανακούφιση των αναξιοπαθούντων. Σ’ αυτά και σε πολλά άλλα θέματα τα δύο μεγάλα κόμματα, συμφωνούν και συμπράττουν.
Όσο κι αν φωνάζουν οι αριστεροί κι όσο κι αν καταδικάζουν την Ε.Ε. η παρουσία της και η επέμβασή της στα κοινά μας, αναπόφευκτη και δίκαιη αφού τους φάγαμε πακτωλό χρηματικών πακέτων, θα μας βοηθήσει στην κρίση. Μπορεί αυτή η επέμβαση να μη μας τιμά, αλλά μας σώζει. Δυσάρεστες και επώδυνες είναι οι υποδείξεις των εταίρων μας, είναι όμως αναγκαίες. Χωρίς αυτές σωτηρία δεν έχουμε. Κι αν ρίξουμε μια ματιά στις Αμφικτιονίες των Αρχαίων, εκεί να δείτε μέτρα φοβερά και δυσβάστακτα για τους... ατακτούντες.
Αισιοδοξία ακόμα, μας δίνει η ίδια η ελληνική κοινωνία. Έχει ακόμα αποθέματα και μηχανισμούς, που θα απορροφήσουν τους κραδασμούς της κρίσης. Θεσμοί βασικοί του κοινωνικού ιστού, όπως η οικογένεια, η φιλία, οι δεσμοί κραταιώνουν τις αντιστάσεις μας σε κάθε κρίση.
Τέλος το ελληνικό κύτταρο, δοκιμασμένο πολλές φορές σε κρίσιμες καταστάσεις και νικηφόρο, θα λειτουργήσει και πάλι, για την ανάταξη του Έθνους. Θαρσείν χρεί.
