Ο κάθε καινούργιος χρόνος φέρνει μαζί του μια καινούργια ανατροπή. Ο ερχομός του, σαν την αντεστραμμένη όψη των απολογισμών, δίκην λατρείας που προβάλλεται μέσα από την προσμονή της έλευσής του. Τα πάντα θέλουμε ν’ αλλάξουν, να πάρουν καινούργια μορφή, ανθρώπινο ρυθμό και ουσιαστικό νόημα. Ο ερχομός του νέου έτους, που μ’ ένα ανεξήγητο τρόπο ήταν πάντα συνυφασμένος με την ελπίδα μιας νέας, καλύτερης ζωής. Αυτή η εικόνα είναι πολύ βαθιά χαραγμένη στο μυαλό όλων των ανθρώπων από την παιδική τους ηλικία. Για όλους τους παραπάνω και άλλους πολλούς λόγους, η έλευση κάθε νέου έτους, εορτάζεται πάντα με χαρά, στις πλείστες μάλιστα των περιπτώσεων, στις λεγόμενες ανεπτυγμένες χώρες, χιλιάδες μικρά κανονάκια γεμίζουν τον ουρανό με αμέτρητα φανταχτερά, ποικιλόχρωμα και πανάκριβα κατά το πλείστον πυροτεχνήματα. Αμερικανολαγνεία και αμερικανιές της κακιάς ώρας! Συνεπακόλουθο και αυτό της αποστειρωμένης μοναξιάς μας.
Συλλογίζομαι πραγματικά και σχεδόν αμήχανα σκέφτομαι πόσοι άνθρωποι, εκείνη ακριβώς την ώρα της ταριχευμένης χαράς και των στημένων πανηγυρισμών, έψαχναν στους κάδους τους απορριμμάτων για να πνίξουν την πείνα τους. Πόσα παιδιά στον λεγόμενο Τρίτο Κόσμο άφησαν την τελευταία τους πνοή, εκείνη ακριβώς την ώρα, που εμείς κάναμε τη νύκτα μέρα, έτσι, μόνο και μόνο για το γούστο μας. Τρίτος Κόσμος και πράσινα άλογα θα μου πείτε! Ωραία, λοιπόν! Ας το δούμε μόνο από τη μια όψη, εκείνη, δηλαδή, της δικής μας Εθνικής ωφέλειας. Γιατί, κυρίες και κύριοι, τόση σπατάλη, την ίδια ακριβώς ώρα, που όλοι μας προειδοποιούν για τα ακατάσχετα χάλια της οικονομίας μας;
Κάποτε την περιμέναμε με απίστευτη προσμονή αυτή την ξεχωριστή νύκτα. Όλη η οικογένεια έπρεπε να βρίσκεται στο σπίτι και μαζί με συγγενείς και φίλους να το γλεντήσουν με την ψυχή τους και να ανταλλάξουν από καρδιάς ευχές για ένα νέο, πιο ελπιδοφόρο ξεκίνημα. Τώρα, γνήσια παιδιά και εμείς μιας καλοστημένης αμερικανόπνευστης παράστασης ασφυκτιούμε στις πλατείες και σαν καλοκουρδισμένες υπερκαταναλωτικές μηχανές, σχεδόν τουρτουρίζοντας αλαλάζουμε...
Κατά τα άλλα, χωρίς καμιά αμφιβολία και η νέα δεκαετία αρχίζει δυστυχώς με πολλές αντιφάσεις και ανισότητες. Η χώρα μας, που ενώ από τη μια κατακλύζεται από αμέτρητους κατατρεγμένους πολιτικούς και οικονομικούς πρόσφυγες, από την άλλη, είναι γεμάτη με χιλιάδες αυτόχθονες ανέργους, που ελπίζουν μόνο στην απόκτηση ενός πτυχίου Ανώτατου Πανεπιστημιακού ή Τεχνολογικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος. Οποιουδήποτε πτυχίου και με οποιοδήποτε τρόπο... Και η κατ’ εξακολούθηση οργανωμένη ληστεία του Τρίτου Κόσμου, από τις λεγόμενες ανεπτυγμένες χώρες, καλά κρατεί. Αν αληθινά λοιπόν, θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, έννοιες όπως η Δημοκρατία, η Ελευθερία και τα πραγματικά ανθρώπινα δικαιώματα ανήκουν πλέον –όπως και ο παραδοσιακός αυθεντικός τρόπος διασκέδασης- μόνο στην εικονική πραγματικότητα. Ο θάνατός σου η ζωή μου και το κακό που παράγινε.
Υπάρχουν θα μου πείτε και εκείνοι που ακόμα αντιστέκονται. Κάποιοι Αληθινοί και όχι ψευδεπίγραφοι Επαναστάτες, μοναχικοί καβαλάρηδες και διεκδικητές μιας καλύτερης ζωής για όλους, που αυτές τις μέρες έψαχναν κάποιους συνανθρώπους τους για να τους δώσουν κάτι από το υστέρημά τους. Ευτυχώς για όλους μας...
Και η αποτίμηση, ή, αξιολόγηση αν προτιμάτε: Στη δεκαετία του «00» κατρακύλησαν ανεπανόρθωτα οι ανθρώπινες αξίες. Βρισκόμαστε μια ανάσα πριν η κατάσταση καταστεί οριστικώς μη αναστρέψιμη. Τώρα λοιπόν που κόπασαν οι πανηγυρισμοί και ο ουρανός καθάρισε από τους καπνούς των πυροτεχνημάτων ας κάνουμε όλοι την ενδοσκόπησή μας... για να είναι η νέα χρονιά πραγματικά μια καινούργια και ξεχωριστή χρονιά.
Υ.Σ. Γιατί αλήθεια θα μοιράζεται περίπου σαν σοκολατάκια η Ελληνική Ιθαγένεια; Ναι, στην Ελληνική Ιθαγένεια σε όσους αγαπούν αποδεδειγμένα αυτόν τον Άγιο τόπο. Όχι και ποτέ, σε όσους τον επιβουλεύονται. Προσωπικά απέκτησα την Ελληνική Ιθαγένεια μετά από αγώνα δύο δεκαετιών. Και ας είμαι Έλληνας από τα γεννοφάσκια μου...
a.avgoustis@hotmail.com.
