Της Ηρούς Διώτη, βουλευτή Λάρισας του ΣΥΡΙΖΑ
Το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί, θέλοντας να πούμε κάτι για την εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973, θα ήταν να την αντιμετωπίσουμε ως μια ακόμα επέτειο. Επέτειο μουσειακού χαρακτήρα, έτσι ώστε να βολεύει κάθε είδους ερμηνείες και να περιλαμβάνει από ομιλίες πολιτικών «εις μνήμην».., ως μια πορεία και μερικά επαναστατικά τραγούδια. Και μετά ξανά του χρόνου. Σήμερα, που μια «έκτακτη ανάγκη» έχει φέρει στη χώρα ένα μνημόνιο που λεηλατεί εισοδήματα και δικαιώματα, τί μπορεί να πει κανείς για το Πολυτεχνείο; Ποια ήταν τα μηνύματά του και πόσο μας αφορούν;
Νομίζω βασικό του μήνυμα ήταν μια προτροπή: Εξεγερθείτε! Η νεολαία το 1973 και στη συνέχεια και ο λαός της Αθήνας, αποφάσισε να εξεγερθεί ενάντια στη Χούντα. Αλλά όχι μόνον αυτό. Αποφάσισε και να διεκδικήσει και να περιγράψει μια άλλη κατάσταση. Ψωμί – Παιδεία - Ελευθερία, ήταν το τρίπτυχο. Απαιτείστε, δηλαδή, μια ζωή που ν’ αξίζει τον κόπο και μια ζωή που να μας ανήκει. Σήμερα το τρίπτυχο αυτό είναι οδυνηρά επίκαιρο. Ήδη βιώνουμε μια κατάσταση χωρίς Ψωμί (η λεηλασία των εισοδημάτων των εργαζομένων είναι ήδη εδώ), χωρίς Παιδεία (η «παιδεία» της αγοράς και των λίγων, είναι ήδη εδώ), χωρίς Ελευθερία (η ποινικοποίηση ακόμα και του συνδικαλισμού με τα πρόσφατα νομοθετήματα της κυβέρνησης, ο τρομονόμος που εδώ στη Λάρισα σέρνει και ανήλικους ακόμα στα δικαστήρια προς παραδειγματισμό, η καταστολή κι ο αυταρχισμός, είναι ήδη εδώ. Πώς αλλιώς, εξάλλου, θα περάσουν τα μέτρα;)
Δεν ήταν όμως μόνο αυτά τα συνθήματα στο Πολυτεχνείο, όσο κι αν κάποιοι προσπαθούν να τ’ αποσιωπήσουν. Η εξέγερση έθεσε πολλά ζητήματα πάντα επίκαιρα. Φώναξε «έξω οι Αμερικάνοι», «έξω το ΝΑΤΟ», «εξουσία λαϊκή», «γενική απεργία» κ.λπ. Επίσης το Πολυτεχνείο έχει πίσω του μια ολόκληρη ιστορία, δεν ξεφύτρωσε από το πουθενά. Δεν έχει ουδέτερο πολιτικό και ιδεολογικό περιεχόμενο, παρόλο που πολλοί το αντιμετωπίζουν έτσι, για να το βάλουν στο μουσείο και να το κάνουν ακίνδυνο. Πίσω του έχει την ιστορία που κάνει στάση στον εμφύλιο, στη βία που ακολούθησε εναντίον όλων των αγωνιστών, στο κράτος και στο παρακράτος, στους αγώνες που δόθηκαν, στις διώξεις που ακολούθησαν, στις δολοφονίες και τέλος στη Χούντα.
Ας μην αφήσουμε λοιπόν να εξουδετερωθεί το μήνυμα του Πολυτεχνείου από ανούσιους λόγους, φολκλόρ επετείους, κατασκευασμένες μνήμες και μισές αλήθειες. Ας μην αφήσουμε να συκοφαντούνται οι αγώνες της νεολαίας που για κάποιους που θέλουν να σβήσουν το μήνυμα του Πολυτεχνείου, τότε οι αγώνες ήταν δίκαιοι και σήμερα είναι άδικοι -και γι’ αυτό χρήζουν συκοφάντησης και καταστολής. Ας μην αφήσουμε το μήνυμα της κυβέρνησης που ζητά συναίνεση στην πολιτική της, να περάσει. Ας μην αφήσουμε την πολιτική της εξουσίας που, με βοηθό τα ΜΜΕ, κατακεραυνώνει κάθε αντίδραση, και με μπαμπούλα το χρέος που η ίδια δημιούργησε διαχρονικά με όλες της τις κυβερνήσεις, χαρακτηρίζει κάθε αντίσταση σχεδόν ως «εθνική προδοσία». Ας κρατήσουμε τη φλόγα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου ζωντανή και στο σήμερα και σε κάθε σήμερα που απαιτεί διεκδίκηση και χειραφέτηση στο δρόμο για την κοινωνική απελευθέρωση. Ας τιμήσουμε έτσι το Πολυτεχνείο.
