* Του Φίλιππου Ζάχαρη (phil.zaharis@gmail.com) Σύνδεσμος Ημερησίων Περιφερειακών Εφημερίδων
Η απουσία αυτοδιοικητικού έργου, η πλήρης αδιαφορία πολλών δημάρχων και περιφερειαρχών για τα προβλήματα, έκανε τον κόσμο να απέχει και από αυτή την εκλογική αναμέτρηση. Ο Δήμος για τους αρχαίους Έλληνες αποτελούσε την πεμπτουσία της Δημοκρατίας. Τι κάνουν όμως σήμερα οι απόγονοί τους, που απλά περιχαρακώνονται σε προπαγάνδες και τσιτάτα;
Μ’ αυτά και μ’ αυτά φτάσαμε στον δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών. Σε ένα υποτονικό κλίμα που έχει επισκιαστεί από τα σκληρά οικονομικά μέτρα, σε μια ατμόσφαιρα που σε τίποτα δεν θυμίζει τις «παλιές καλές εκλογικές εποχές», οι υποψήφιοι κάνοντας σημαία τα περί μνημονίου ή αντιμνημονίου, προχωρούν στην επόμενη μάχη που θα κρίνει τον επικρατέστερο περιφερειάρχη ή δήμαρχο. Επίμονες, από την άλλη, είναι οι ερωτήσεις των συναδέλφων δημοσιογράφων από τα τηλεοπτικά ιδίως κανάλια, αυτών που δικάζουν και καταδικάζουν εν ριπή οφθαλμού, αναφορικά με τις θέσεις των υποψηφίων για τις αντιδράσεις του κόσμου απέναντι στα μέτρα και για το αν ευθυγραμμίζονται ή όχι με τις αποφάσεις της τρόικας ή του ΔΝΤ. Κανείς σχεδόν δεν μιλά για την αυτοδιοίκηση, τα τοπικά προβλήματα και τα σχέδια για τις Περιφέρειες της χώρας. Εκεί που τα προβλήματα είναι τεράστια και οι λύσεις απαιτούνται άμεσα. Θα δει κανείς με ευκολία τους υποψηφίους να μιλούν για τα προγράμματα των κομμάτων τους, να φαγώνονται στην κυριολεξία για τη διακυβέρνηση της χώρας τα τελευταία χρόνια, για το ποιος έχει την ευθύνη του ανοίγματος της μαύρης τρύπας στα οικονομικά της Ελλάδας και ποιος πρέπει να παραπεμφθεί για «εγκληματική» πολιτική και ποιος όχι. Είναι τόσο συχνές οι αναφορές για την οικονομική κατάσταση της χώρας, τα μέτρα και το μνημόνιο που κοντεύουμε να ξεχάσουμε ότι έχουμε αυτοδιοικητικές εκλογές. Στο πνεύμα αυτό γίνονται και οι τηλεοπτικές μονομαχίες των υποψηφίων στους μεγάλους Δήμους και τις Περιφέρειες, με τους οργανωτές των μονομαχιών αυτών να ποντάρουν στην υψηλή ακροαματικότητα. Όμως δεν πρέπει να είναι έτσι. Ορθά ο υποψήφιος περιφερειάρχης Αττικής, κ. Σγουρός, σε τηλεοπτική αντιπαράθεση με τον κ. Κικίλια, υπογράμμισε πως μιλά και αναφέρεται μόνο στα αυτοδιοικητικά και στα των δημοτικών εκλογών. Δεν είναι το ότι δεν ενδιαφέρει το μνημόνιο, αλλά κάποια στιγμή θα έπρεπε να ακουστεί και κάτι για την ουσία των εκλογών αυτών. Οι πολίτες που παρά τη μεγάλη αποχή ενδιαφέρονται για τα των Δήμων και των Περιφερειών τους, κάποια στιγμή δεν θέλουν οι υποψήφιοι να τους διαφημίζουν τα προγράμματά τους, αλλά να δουν έργα στην πράξη που θα ομορφύνουν τη ζωή τους. Ούτε φυσικά θέλουν να βρίσκονται συνεχώς αντιμέτωποι με το κλασικό πια επιχείρημα «δεν υπάρχουν λεφτά» που το έχει κάνει σημαία ιδίως η κυβέρνηση. Οι πολίτες θέλουν ένα καλύτερο αύριο, μακριά από στερεότυπες αντιπαραθέσεις και ανταγωνισμούς. Το παράδειγμα του κ. Σγουρού σε αυτή την περίπτωση θα έπρεπε να το ακολουθήσουν και άλλοι υποψήφιοι. Θα έπρεπε να υπάρξει εστίαση του ενδιαφέροντος στα αυτοδιοικητικά και όχι συνεχής ερμηνεία της αποδοκιμασίας του κόσμου στα κυβερνητικά μέτρα που ούτως ή άλλως έχει εκφραστεί. Ο Δήμος για τους αρχαίους Έλληνες αποτελούσε την πεμπτουσία της Δημοκρατίας. Τι κάνουν όμως σήμερα οι απόγονοί τους, που απλά περιχαρακώνονται σε προπαγάνδες και τσιτάτα; Στις αυτοδιοικητικές εκλογές της πρώτης Κυριακής εκφράστηκε η δυσφορία του κόσμου απέναντι στα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας. Κάποια άλλα κόμματα βέβαια - και ειδικά το ΚΚΕ - ωφελήθηκαν. Όμως η πολύ μεγάλη αποχή κατέδειξε ότι η αποδοκιμασία εκφράστηκε συλλήβδην κατά του πολιτικού κόσμου, κατά όλων αυτών που αφήνουν άδεια τα κοινοβουλευτικά έδρανα στις συνεδριάσεις και τις συζητήσεις για τα νομοσχέδια και τις επερωτήσεις. Οι πολίτες όμως δεν εξέφρασαν μόνο αυτή τη δυσφορία. Η απουσία αυτοδιοικητικού έργου, η πλήρης αδιαφορία πολλών δημάρχων και περιφερειαρχών για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, έκανε τον κόσμο να απέχει και από αυτή την εκλογική αναμέτρηση. Εξάλλου, το ζουν οι πολίτες στην καθημερινότητά τους, στα μεγάλα αστικά κέντρα, τις κωμοπόλεις και τα χωριά. Βλέπουν πως τίποτε σχεδόν δεν γίνεται για την πρόοδο και τον εκσυγχρονισμό, και αν αυτό συμβαίνει, συμβαίνει σπάνια. Δεν λείπουν μάλιστα οι αναρίθμητες περιπτώσεις εξυπηρετήσεων και ρουσφετιών. Το μάθημα, καθώς φαίνεται, έχει για τα καλά εμπεδωθεί από τους δημάρχους, τους κοινοτάρχες και τους περιφερειάρχες. Θα επιμείνω όμως σε τούτο: οι πολίτες δεν είναι τυφλοί. Μπορεί ένα ποσοστό αυτών να αντιφάσκει και να πράττει άλλα στο τέλος, μπορεί ένα ποσοστό του κόσμου να εμπιστεύεται ακόμη τα κόμματα, όμως ένα άλλο μεγάλο ποσοστό γυρίζει την πλάτη στο ψέμα και την υποκρισία. Και κανένας Καλλικράτης δεν σώζει την κατάσταση. Τουναντίον, σε πολλές των περιπτώσεων δημιουργεί προβλήματα. Ο δεύτερος εκλογικός γύρος πλησιάζει. Οι υποψήφιοι συσκέπτονται πυρετωδώς. Τα κόμματα κάνουν τους απολογισμούς τους και εκφράζουν την εκάστοτε υποστήριξή τους. Γιατί είναι αυτά τα κόμματα – ρυθμιστές που κάνουν τώρα «παιχνίδι», βάζοντας στο τραπέζι τα ανταλλάγματα για την υποστήριξη αυτή. Σας λέει τίποτε αυτό; Για ποια αυτοδιοίκηση μιλάμε; Σε ποιες εκλογές αναφερόμαστε; Η κάλπη αναμένει παρόλα αυτά για δεύτερη Κυριακή. Οι υποψήφιοι μοστράρουν αμετακίνητοι στα κανάλια, με τις ευλογίες των κομματικών αρχηγών τους. Την Κυριακή όμως θα ξανακάνει αισθητή την εμφάνισή της η αποχή των πολιτών, η αποδοκιμασία τους για τα συμβαίνοντα στους Δήμους και τις Περιφέρειες. Και η αποχή αυτή δεν θα πρέπει να λογιαστεί από τους δημοσκόπους ως «μειωμένο ενδιαφέρον» αλλά ως ξεκάθαρη αποδοκιμασία των κομματικών επιλογών. Γιατί οι πολίτες και νουν έχουν αλλά και μνήμη. Ειδικά μάλιστα στις περιπτώσεις όπου τα κόμματα τους θυμούνται μια φορά στο τόσο, καλώντας τους να επιστρατευθούν για το καλό της χώρας.
