Του Τάκη Παπαβασιλείου
Καθηγητή οικονομικών ΤΕΙ Λάρισας, πρώην περιφερειάρχη Θεσσαλίας και Αν. Μακεδ. - Θράκης
Είναι γνωστό σε κάθε νοήμονα και λογικό άνθρωπο ότι η συντηρητική παράταξη (στη χώρα μας εκφράζεται σήμερα από τη Ν.Δ.), είναι ιδεολογικό ανάχωμα ενός συγκεντρωτικού Κράτους. Ενός κράτους με μία ισχυρή κεντρική εξουσία, η οποία φορώντας την πανοπλία της θεωρεί τις άλλες επιμέρους Αρχές ως εξαρτήματά της και ιμάντες διακίνησης της δικής της βούλησης και των δικών της εντολών.
Έτσι πορεύτηκε η χώρα μας για περίπου 150 χρόνια με τις δεξιές κυβερνήσεις από τις εποχές των βασιλικών καθεστώτων και των πραξικοπημάτων.
Τι έκανε το ΠΑΣΟΚ;
Από το 1982 και μετά, αρχής γενομένης από το Νόμο περί αποκέντρωσης του τότε υπουργού Εσωτερικών αείμνηστου Γ. Γεννηματά, της πρώτης κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, η παράταξη αυτή των μεγάλων προοδευτικών και δημοκρατικών αλλαγών, νομοθέτησε και θεσμοθέτησε σταδιακά αυτοδιοικητικούς θεσμούς που σε άλλες χώρες της Ευρώπης είχαν δημιουργηθεί από δεκαετίες πριν και σε μερικές και πριν απο το Β’ παγκόσμιο πόλεμο.
Έτσι τον πρώτο Νόμο για την αποκέντρωση του 1982 ακολούθησε ο Νόμος για τους συνδέσμους Κοινοτήτων (τότε) με επιχειρησιακή αρμοδιότητα και με βάση τη συνεργασία μεταξύ τους. Το 1986 ακλούθησε η ίδρυση των Περιφερειών με Γενικό Γραμματέα Περιφέρειας και η αντίστοιχη εκχώρηση αρμοδιοτήτων κυρίως στα αναπτυξιακά ζητήματα σε πρώτο στάδιο. Το 1994 καθιερώθηκε ο θεσμός της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης με αιρετό Νομάρχη από το Λαό και Νομαρχιακό Συμβούλιο. Το 1998 καθιερώθηκαν οι διευρυμένοι Δήμοι του «Καποδίστρια» ώστε να μπορούν να οργανωθούν και να ανταποκριθούν στις νέες αποκεντρωμένες αρμοδιότητες και να μπουν οι βάσεις για δημοτικές αρχές ευρύτερου χώρου με όλο και περισσότερες αρμοδιότητες και δυνατότητες.
Το 2010 νομοθετήθηκαν και καθιερώθηκαν οι ακόμη πιο διευρυμένοι αυτοδιοικητικοί δημοτικοί οργανισμοί του «Καλλικράτη» και για πρώτη φορά ο θεσμός του αιρετού Περιφερειάρχη και του Περιφερειακού Συμβουλίου. Πλησιάζει έτσι η χώρα τη μας δημοκρατική δομή της δημόσιας διοίκησης τις άλλες προηγμένες Ευρωπαϊκές χώρες οι οποίες από την Ελλάδα διδάχτηκαν τη φιλοσοφία της Δημοκρατίας.Τι έκανε η Ν.Δ.;
Η Ν.Δ. συνεπής με την ιδεολογία της συγκεντρωτικής διοίκησης του άμεσου ελέγχου και της επιβολής των κεντρικών αποφάσεων ολοκληρωτικά και για όλα τα ζητήματα, προτιμούσε να είμαστε ακόμη στην εποχή των κοινοτήτων σε κάθε χωριό με μοναδική αρμοδιότητα την έκδοση πιστοποιητικών γέννησης και θανάτου και την «εξαναγκαστική» έκδοση ευχαριστηρίων επιστολών προς πολιτικά πρόσωπα πως κατόπιν ενεργειών τους έγινε ένα γεφύρι στο χωριό.
Αυτή η προτίμησή της εκτός από τη γνωστή της ιδεολογία και πρακτική, τεκμηριώνεται και από το ότι καταψήφισε όλους τους παραπάνω θεσμούς και τις αλλαγές. Τις καταψήφισε χωρίς να προτείνει κάτι διαφορετικό αντίστοιχο. Αποκορύφωση ήταν το Νομοσχέδιο για τους αιρετούς Νομάρχες από το 1994 που αποχώρησε από την ψηφοφορία της Βουλής και το Νομοσχέδιο επίσης για τους αιρετούς Περιφερειάρχες τώρα.
Η αντίληψή της για διαφύλαξη μιας συγκεντρωτικής κρατικής διοίκησης σε όλο της το μεγαλείο. Τι γίνεται σήμερα;
Αυτό που γίνεται σήμερα δεν είναι πολιτικά τίποτα διαφορετικό από ότι έκανε και κάνει η συντηρητική παράταξη από την απελευθέρωση της χώρας το 1821 και μετέπειτα. Άλλοι αγωνίζονταν για την απελευθέρωση και άλλοι προωθούνταν στη διακυβέρνηση. Άλλοι πασχίζουν συνεχώς να δημιουργήσουν και να στεριώσουν δημοκρατικούς θεσμούς και άλλοι, παρά την μέχρι τέλους αντίδρασή τους, σπεύδουν εκ των υστέρων να θολώσουν τη θέση τους, να παραπλανήσουν, να καθίσουν στο «στρωμένο θεσμό» και να εκμεταλλευτούν το θέμα για κομματική προβολή και αξιοποίηση.
Αλήθεια, πόσοι από τους Έλληνες πολίτες μπορεί να πιστεύουν ότι τα επίλεκτα στελέχη μιας παράταξης που πολέμησε τη δημιουργία των δημοκρατικών θεσμών και σήμερα του αιρετού Περιφερειάρχη, μπορούν να είναι οι «καταλληλότεροι» και ενδεδειγμένοι υποψήφιοι, που αν εκλεγούν, θα καταξιώσουν και θα εμβαθύνουν το περιεχόμενο του θεσμού για χάρη της δημοκρατικής αποκέντρωσης; Η απάντηση νομίζω είναι αυτονόητη.
