Η περίπτωση του εργοστασίου Ζάχαρης δεν είναι απλά ένα παράδειγμα προκλητικής και απαράδεκτης δημόσιας διαχείρισης. Είναι ο ορισμός της απαξίωσης του εθνικού παραγωγικού πλούτου και του πρωτογενούς τομέα. Είναι το αρνητικό παράδειγμα ενός κακού και πρόχειρου σχεδιασμού που είχε ως αποτέλεσμα το κλείσιμο του εργοστασίου. Πού πήγαν αλήθεια οι τότε κυβερνητικές δεσμεύσεις και πρωθυπουργικές υπογραμμίσεις για μετατροπή δήθεν του εργοστασίου σε μονάδα βιοαιθανόλης; Και τι λένε σήμερα πρώην βουλευτές της τότε κυβερνητικής πλειοψηφίας; Γκρέμιζαν τότε, αλλά θα κτίσουν σήμερα; Είναι μήπως οπαδοί της ιδιότυπης φιλελεύθερης αντίληψης περί «δημιουργικής καταστροφής»; Αυτό όμως ο λαός μας το αποδίδει με την εύστοχη φράση «Να σε κάψω Γιάννη, να σε αλείψω λάδι».
Ό, τι και να λένε όμως σήμερα οι τότε κυβερνητικοί βουλευτές, οι πολίτες της Θεσσαλίας και οι αγρότες του κάμπου γνωρίζουν καλά, ότι εκείνες οι μεγαλοστομίες αποτέλεσαν απλά την έκδοση ειδικού παραρτήματος με τίτλο «Όσα παίρνει ο άνεμος».
Δεν μένω όμως στην κριτική και τις διαπιστώσεις. Γι’ αυτό και αντί της μίζερης και καταθλιπτικής ανακύκλωσης της περιγραφής, προτάσσω την κινητικότητα. Τη δημιουργική, επεξεργασμένη και πειστική πρόταση.
Σε ό, τι με αφορά, δεσμεύομαι κατηγορηματικά να αγωνιστώ σταθερά στην κατεύθυνση της επαναλειτουργίας του εργοστασίου από τη θέση του Περιφερειάρχη Θεσσαλίας. Και δεν είμαι μόνος. Με τη ρεαλιστική αυτή προοπτική συντάσσονται και η σημερινή διοίκηση του εργοστασίου – δεδομένης της υπολειτουργίας των υπολοίπων μεταποιητικών μονάδων, πλην του Πλατέως – καθώς και το σύνολο των παραγωγών που γνωρίζουν να παράγουν ποιοτική πρώτη ύλη. Κατά συνέπεια, είναι επιτεύξιμος στόχος η κάλυψη της παραγωγής σε επίπεδο χώρας, καθώς συν τοις άλλοις δίνεται στον παραγωγό το δικαίωμα να καλλιεργεί ζαχαρότευτλα, σύμφωνα με το ισχύον σχέδιο αναδιάρθρωσης.
Γι’ αυτό προτεραιότητά μου είναι, η συνάντηση με τους τευτλοπαραγωγούς του θεσσαλικού κάμπου, στο αμέσως προσεχές διάστημα, ώστε να διερευνηθούν οι δυνατότητες της αύξησης της τευτλοπαραγωγής. Η πρότασή είναι – πάντα με τη σύμφωνη γνώμη των παραγωγών – η συγκρότηση σοβαρών και αξιόπιστων Ομάδων Παραγωγών, ώστε να ενταχθεί η τευτλοκαλλιέργεια σε προγράμματα ολοκληρωμένης διαχείρισης και να καλυφθεί το μέρος της εθνικής ποσόστωσης.
Η άποψή μου είναι διαυγής και ξεκάθαρη: Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να πληγεί η πρωτογενής παραγωγή της χώρας σε αυτό τον κρίσιμο τομέα, όταν μάλιστα το συγκεκριμένο θεσσαλικό προϊόν χαρακτηρίζεται για την άριστη ποιότητά του. Όταν το πιστοποιεί και το επιβραβεύει η ίδια η αγορά, με την ιδιαίτερα αυξημένη ζήτησή του από τις μεγαλύτερες και πιο απαιτητικές βιομηχανίες παραγωγής επώνυμων προϊόντων, ως πρώτη ύλη.
Η επαναλειτουργία του εργοστασίου από το 2013, που είναι αίτημα και των εργαζομένων, είναι αλήθεια ότι θα δώσει λύση και στο δικό τους πρόβλημα.
Αλλά και στο μεσοδιάστημα, σε ό, τι αφορά στο προσωπικό του εργοστασίου, επισημαίνω για μια ακόμη φορά την ανάγκη της απρόσκοπτης χρηματοδότησης του προγράμματος του ΟΑΕΔ που είναι σε εξέλιξη.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ένας αυτοδιοικητικός καλείται να δώσει προοπτική σε γκρεμίσματα και χαλάσματα που άφησαν πίσω άστοχες και αδέξιες κυβερνητικές επιλογές.
Αυτή είναι άλλωστε και η πρόκληση όλων των ανθρώπων της αυτοδιοίκησης που έχουν ταχθεί στην εξυπηρέτηση των τοπικών αναπτυξιακών συμφερόντων.
Αυτοί γνωρίζουν καλά, ότι τα δημιουργικά αποτελέσματα επιτυγχάνονται όταν συντάσσονται οι δυνάμεις, επιστρατεύονται ορθολογικά επιχειρήματα και προτάσσεται ένας πειστικός σχεδιασμός.
Πολλά έχουμε κάνει κατά το παρελθόν και υλοποιούμε ακόμη και σήμερα. Χωρίς πολλά λόγια αξιοποιώντας τις δημιουργικές προτάσεις των φορέων και τις θεσμικές δυνατότητες της αιρετής Περιφέρειας, είναι βέβαιο ότι μπορούμε αύριο να κάνουμε ακόμη περισσότερα.
Ο κ. Απόστολος Παπατόλιας είναι Υποψήφιος Περιφερειάρχης Θεσσαλίας
