Από τον Ντίνο Ζήσου
Κι ενώ η χώρα περνάει μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις στην σύγχρονη ιστορία της, στη Θράκη εξελίσσονται γεγονότα τα οποία θέτουν σε κίνδυνο αυτή την περιοχή.
Τή στιγμή κατά την οποία εντείνονται στο Αιγαίο οι διεκδικητικές εφορμήσεις τουρκικών αεροσκαφών, στη Θράκη εγκάθετοι της Άγκυρας μεθοδεύουν την ανάπτυξη αυτονομιστικού κινήματος. Με πρωταγωνιστές το τουρκικό προξενείο στην Κομοτηνή και τους αυτοαποκαλούμενους «τουρκικούς συλλόγους» στην περιοχή, αναπτύσσονται συντονισμένες κινήσεις που δεν μπορεί ούτε να αγνοούνται ούτε και να υποτιμούνται.
Μέσα στα πλαίσια αυτά ετοιμάζεται μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2015, σύναξη στην Κομοτηνή των αυτονομιστικών κινημάτων της Ευρώπης, ενώ στις πρόσφατες εκλογές μεθοδεύτηκε η μεταφορά από την γείτονα μουσουλμάνων με ελληνική ιθαγένεια, προκειμένου να εκλέξει η Θράκη αποκλειστικά μουσουλμάνους βουλευτές!
Συντελείται ήδη, με την αρωγή τουρκικών τραπεζών, μεταβίβαση μεγάλων εκτάσεων γης από τον χριστιανικό στον μουσουλμανικό πληθυσμό. Μέσα στα πλαίσια αυτά η κεντρική τράπεζα της Τουρκίας έστειλε στην τουρκική τράπεζα Ziraat Bank, η οποία έχει έδρα την Κομοτηνή, 2.500.000.000 ευρώ για την παροχή στεγαστικών, επιχειρηματικών δανείων και αγοράς γης, με επιτόκιο 2,5% σε επιλεγμένους μουσουλμάνους της Θράκης, για να αγοράσουν σπίτια και οικόπεδα «φιλέτα», αλλά και επιχειρήσεις που έκλεισαν στη Θράκη λόγω της κρίσης. Την ίδια ώρα οι ελληνικές τράπεζες δέσμιες των εντολών της τρόικας δίνουν ελάχιστα δάνεια με επιτόκια 8-12%.
Τα δάνεια αυτά δίνονται σε μουσουλμάνους της Θράκης που αυτοαποκαλούνται Τούρκοι και είναι προστατευόμενοι του Τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής και ήδη εγκαθίστανται στα ωραιότερα σημεία από Αλεξανδρούπολη, μέχρι Κομοτηνή και Ξάνθη. Αποκτούν για ένα «κομμάτι ψωμί» μαγαζιά, βιοτεχνίες και μικροεπιχειρήσεις που ξεπουλάνε οι Έλληνες της Θράκης λόγω της οικονομικής κρίσης.
Πριν από λίγο καιρό ο στρατηγός Φράγκος Φραγκούλης, πρώην αρχηγός ΓΕΕΘΑ, μιλώντας σε συγκέντρωση πολιτών της Κομοτηνής άναψε το «κόκκινο φως»για τη Θρακική γη, που περνάει σε μουσουλμανικά χέρια, και αποκάλυψε την εφαρμογή συγκεκριμένου σχεδίου της Άγκυρας να «βάλει πόδι» στη Θράκη, μέσω των τραπεζικών δανείων που δίνει για εκτεταμένες αγορές γης από μουσουλμάνους, που θα περάσει τελικά στα χέρια της Τουρκίας.
Όλα αυτά σηματοδοτούν μια συντονισμένη απόπειρα που στόχο έχει το πέρασμα της τουρκικής πολιτικής από την έγερση μειονοτικού ζητήματος στην υποκίνηση αυτονομιστικού κινήματος. Αποτελούν κρίσιμο σταθμό ενός μακροχρόνιου σχεδιασμού και στηρίζονται σε δραματικές παραβιάσεις της συνθήκης της Λοζάνης από την πλευρά των τούρκων, σχετικά με τις εκατέρωθεν μειονότητες που υποτίμησε και ανέχτηκε για πολλές δεκαετίες η ελληνική πολιτεία, ιδίως μάλιστα στην παραβίαση της αρχής της αμοιβαιότητας και την ανατροπή της πληθυσμιακής ισορροπίας που επέβαλε η συνθήκη ανάμεσα στους μουσουλμάνους της Θράκης και τους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης , της Ίμβρου και της Τενέδου όπως επίσης και στην παραβίαση των δικαιωμάτων των Πομάκων και των Αθίγγανων από τους τουρκογενείς και το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής.
Ενώ ποτέ δεν εφαρμόστηκε το ειδικό μειονοτικό καθεστώς που προβλεπόταν από την συνθήκη για την Ίμβρο και την Τένεδο, ενώ κατασχέθηκαν ελληνικές περιουσίες και βακούφια, ενώ έκλεισαν σχολεία, καταστράφηκαν εκκλησίες, ενώ εκδιώχθηκαν από την γείτονα πάνω από 100.000 Έλληνες και απέμειναν περίπου 3000 γέροντες, στη Θράκη συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Ο πληθυσμός των μουσουλμανικών μειονοτήτων στη Θράκη αυξήθηκε στις 120.000, ακμάζει και εκπροσωπείται στη Βουλή των Ελλήνων. Έτσι η προβλεπόμενη από την συνθήκη ισορροπία ανατράπηκε δραματικά εις βάρος του Ελληνισμού.
Μια άλλη παραβίαση αφορά την απόπειρα «τουρκοποίησης» των μουσουλμανικών μειονοτήτων της Δυτικής Θράκης. Η συνθήκη της Λοζάνης μιλά για Έλληνες στην Κωνσταντινούπολη, την Ίμβρο και την Τένεδο, και για μουσουλμάνους στην Ελλάδα.
Στο ελληνικό μάλιστα αντίτυπό της, χρησιμοποιεί πληθυντικό, μιλά δηλαδή για μουσουλμανικές μειονότητες επισημαίνοντας έτσι την ύπαρξη στη Θράκη διαφορετικών και περισσοτέρων της μιας μουσουλμανικών μειονοτήτων. Παρ’όλα αυτά η τουρκική πολιτική επιχειρεί εδώ και χρόνια να ενοποιήσει και να «τουρκοποιήσει» όλες τις θρησκευτικές μειονότητες. Και αυτό συνιστά ευθεία παραβίαση όχι μόνο της Συνθήκης, αλλά και των ευρωπαϊκών κανόνων για την προστασία των ιδιαίτερων πολιτισμικών, γλωσσικών και εθνοτικών μειονοτήτων.
Εάν λοιπόν υπάρχει ανάμεσα στις δυο χώρες ένα ζήτημα μειονοτήτων, αυτό αφορά στην ανατροπή της πληθυσμιακής αναλογίας μεταξύ των Ελλήνων της Τουρκίας και των μουσουλμάνων της Ελλάδος. Και εάν το ελληνικό κράτος αποδείχθηκε ανεπαρκές στην προστασία των μειονοτικών δικαιωμάτων, αυτό αφορά στην καταπίεση των δικαιωμάτων των Πομάκων και των Αθίγγανων από τους αυτοαποκαλούμενους «Τούρκους». Αφορά στην καταπίεση μειονοτήτων από άλλη μειονότητα και από όργανα άλλης χώρας. Και αυτό είναι πράγματι πολύ σοβαρό αλλά και επικίνδυνο.
