Το ακούσαμε και αυτό!
«Ταξιδεύω για να σώσω τη χώρα μου», μας είπε ο Έλληνας πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, από πού αλλού; Μα από το εξωτερικό, βεβαίως - βεβαίως, του Θεμιστοκλέους! Και δη από την ετήσια Διάσκεψη για την Ευρωπαϊκή Προοπτική της Σερβίας στο Βελιγράδι.
Για μία ακόμη φορά, ο Γ. Παπανδρέου βγήκε έξω για να απαντήσει μέσα. Και πάλι καλά. Συνήθως βγαίνει για να εξαγγείλει απ’ έξω κάτι που θα γίνει μέσα. Οπότε, εν προκειμένω, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ταξιδεύει για να...σωθεί ο ίδιος από το πρώτο κύμα αντιδράσεων στις διαφόρου τύπου εξαγγελίες, οι οποίες ποτέ δεν είναι ευχάριστες. Ε, τουλάχιστον με τέτοιες αποστάσεις ασφαλείας γλιτώνει κάνα μπουγέλωμα, κάνα γιαούρτωμα, καμιά τέτοια αντίδραση αυθορμητισμού.
...Και τι τους ένοιαζε τώρα τους συμμετέχοντες στη διάσκεψη για τη Σερβία, γιατί ταξιδεύει ο Γ. Παπανδρέου. Μπας και βγήκε καμιά ταξιδιωτική οδηγία, η οποία απαγορεύει την είσοδό του σε χώρες («ωχ πάλι έρχεται αυτός, κλείστε τις πόρτες») και ήθελε να τους ευαισθητοποιήσει; Γιατί έπρεπε να πάει στο Βελιγράδι να απολογηθεί για το γεγονός ότι από τότε που έγινε πρωθυπουργός είναι «περαστικός» από την Ελλάδα; Και όποτε περνάει και βλέπει φως και μπαίνει, για καλό δεν μπαίνει. Μας πετάει μια μπόμπα οικονομικής φύσεως και μέχρι να συνέλθουμε από το σοκ έχει σηκωθεί και έχει φύγει πάλι. Και φτου κι απ’ την αρχή.
Άλλωστε, διά τούτο κι επειδή προφανώς συνειδητοποίησε ότι λιγότερο βρίσκεται εντός χώρας και περισσότερο εκτός, έκανε πρόσφατα και πρωθυπουργό παρά τω πρωθυπουργό τον Ραγκούση, για να ’χει το κεφάλι του ήσυχο. Να ξέρει ότι υπάρχει αντικαταστάτης στο πόδι του, όταν λείπει στην αλλοδαπή. Δεν μένει το σκάφος ακυβέρνητο! Γιατί και «κυβερνημένο» που είναι, τα έχουμε δει τα χαμπέρια του. Έρμαιο των κυμάτων της οικονομικής κρίσης είναι και χτυπιέται αλύπητα στα βράχια της φτώχειας, του δανεισμού και της εποπτείας. Φανταστείτε, δηλαδή, «άμα», λέμε «άμα», ήταν και ακυβέρνητο, τι είχε να γίνει. Αν και καμιά φορά δεν ξέρεις. Άμα ο κυβερνήτης είναι... ακυβέρνητος ο ίδιος, ίσως να είναι καλύτερα και να του λείπεται.
Εν πάση περιπτώσει, κατά βάσιν δεν έχει άδικο. Με τη δοσολογία τα έχει μπερδέψει. Και, φυσικά, δεν ήταν λόγος να πάει στο Βελιγράδι για να εξηγήσει στους Έλληνες και να απαντήσει στην αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία τον κατηγορεί ότι διαρκώς ταξιδεύει... Τι μας εξήγησε; Ότι τα προβλήματα που έχουμε στην Ελλάδα επηρεάζονται σημαντικά από τα παγκόσμια γεγονότα, από τις χρηματοπιστωτικές αγορές, που βρίσκονται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, αλλά και από τις εξελίξεις στην περιφέρεια. Και αναρωτήθηκε: «Πώς μπορώ να σώσω τη χώρα μου, αν κάθομαι σπίτι μου; Σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία, ο αγώνας για δημοκρατία και δικαιοσύνη είναι παγκόσμιος».
Καταρχήν, εμείς δεν είπαμε να κάθεται σπίτι του και να ρίχνει πασιέντζες. Για το Μαξίμου τον είχαμε να κάθεται. Κατά δεύτερον, ο αγώνας για τη δικαιοσύνη και τη δημοκρατία, παγκόσμιος είναι βεβαίως, αλλά προς το παρόν ό,τι μας πονάει βρίσκεται εντός συνόρων. Κατά τρίτον, βεβαίως δεν είπαμε να κλειστούμε στο καβούκι μας και να κλαίμε τη μοίρα μας, γιατί δεν γίνεται δουλειά. Αλλά και με τα σουλάτσα στα εξωτερικά κάθε τρεις και δύο δεν θα λυθεί το πρόβλημα. Χώρια που από το πολύ σουλάτσο φτάσαμε στο Μνημόνιο. Ούτε, βέβαια, θα συγκινηθούν οι «αγορές» επειδή ο Έλληνας πρωθυπουργός απευθύνει εκκλήσεις και διαβεβαιώσεις σε άπταιστα αγγλικά από διάφορα σημεία του κόσμου. Αυτοί για να πειστούν πρέπει να δουν χειροπιαστά αποτελέσματα. Και δεν τα βλέπουν. Οπότε; Ας κόψει και λίγο ταχύτητα ο πολίτης του κόσμου. Δεν βλάπτει.
