Το ηθικό πρόβλημα στον πολιτικό χώρο πράγματι συνδέεται και εδώ με το ερώτημα του ηθικού προβλήματος της ζωής και που ανάγεται καθαρά και μόνο στη φύση του ανθρώπου, δηλαδή και εδώ το ερώτημα είναι αν η φύση του ανθρώπου ευνοεί ή δυσχεραίνει την ανταπόκριση του ανθρώπου στο κάλεσμα, στο αίτημα της αληθινής αυτοδιάθεσης.
Όντως υπάρχει ένας φιλοσοφικός προβληματισμός από την ελληνική αρχαιότητα μέχρι και σήμερα.
Η μία άποψη και εδώ ταυτίζεται εφόσον μιλάμε πάντα για τον διαθέσιμο πολίτη – ξεκινά λοιπόν από τη θέση ότι ο άνθρωπος από τη φύση του είναι καλός.
Το μεγάλο όμως ερώτημα από την άλλη άποψη είναι αν οι άνθρωποι έχουν την ικανότητα να γνωρίσουν το σωστό, το καλό για τον εαυτό τους και για τους άλλους και αν γνωρίζοντας το σωστό έχουν την τάση να πράξουν το σωστό – πράττοντας έτσι το καλό.
Αλήθεια – ηθική –αρετή σ’ αυτή την αντίληψη πάνε μαζί.
Η ελληνική κοινωνία πράγματι στη στενή συνοχή της έβρισκε στην αντίληψη, Πολιτική-Αλήθεια, Πολιτική-Ηθική, Πολιτική-Αρετή, όχι μόνο την εγγύηση μιας τάξης απαραίτητης για την επιβίωσή της αλλά και το συμβόλαιο άτυπα μιας σιγουριάς και ελεύθερης βούλησης, για επίσημη αποκατάσταση εφ’ όρου ζωής.
Σήμερα σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη... να εύχεσαι να’ ναι μακρύς ο δρόμος γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις...
Τι κρίμα!...
Φταίμε τάχα εμείς που το κάθε εγώ ξεχώρισε.
... Ο αρνηθείς δεν μετανιώνει.
Αν ρωτιούνταν πάλι όχι θα ξανάλεγε.
Γιατί σήμερα αυτό που ζούμε είναι η προσωποποίηση της μοναξιάς σε μια κοινωνία απομονωμένη, ταμπουρωμένη, κλειδώσαμε τις καρδιές μας για να περισώσουμε τα κομμάτια μας...
Αυτό είναι η συναίσθηση της απέραντης μοναξιάς που απομονώνει περισσότερο τον άνθρωπο από το κοινωνικό γίγνεσθαι.
Φταίνε – φταίμε – ντρεπόμαστε για τις προσευχές μας και ξέροντας πως δεν θα μας σμίξουνε με κανέναν, τις λέμε, τις φτιάχνουμε, τις ψιθυρίζουμε, για τους εαυτούς μας με υπαινιγμούς που μόνο εμείς καταλαβαίνουμε αγαπητοί φίλοι...
... Φίλοι που τόσα χρόνια πασχίζετε για το καλό μας, το καλό των παιδιών μας, σας ευχαριστώ που μπορώ και αναπνέω ακόμη σ’ αυτή την όμορφη πόλη που τόσο αγαπώ.
* Λάμπρος Γιώτης
Ζωγράφος – Απόφοιτος Σχολής Ικάρων
Υποψήφιος Σύμβουλος
4ης Δημοτικής Κοινότητας Δήμου Λαρισαίων
