Με τον τίτλο «σκληρό ροκ κατά του Μνημονίου και... ταγκό µε τον Καραμανλή», φιλοξένησαν οι εφημερίδες τη συνέντευξη και τη εν γένει παρουσία του αρχηγού της ΝΔ, στο πλαίσιο της 75ης ΔΕΘ στη Θεσσαλονίκη, όπου ο Αντώνης Σαμαράς παρουσίασε τη στρατηγική του για το επόμενο χρονικό διάστημα, με το βλέμμα στραμμένο (και) στις αυτοδιοικητικές εκλογές του Νοεμβρίου.
Η στάση αυτή του Α. Σαμαρά κατά του Μνημονίου δεν είναι τόσο αθώα, καθώς υπάρχουν βάσιμοι ισχυρισμοί ότι το κόμμα της μείζονος αντιπολιτεύσεως (με βάση το εναλλακτικό πρόγραμμα που παρουσίασε ο αρχηγός του, αλλά αν κρίνει κανείς τις «διευκρινίσεις» του Πάνου Παναγιωτόπουλου, τις αποστάσεις του Δ. Αβραμόπουλου, αλλά και τη διαγραφή του Θ. Σκυλακάκη – «παραπλανούμε το λαό», είπε) κινείται επί της ουσίας στην ίδια νεοφιλελεύθερη γραμμή πλεύσεως με την (πάλαι ποτέ σοσιαλιστική) κυβέρνηση του Γ. Α. Παπανδρέου.
Και φυσικά έχει αναδείξει αντιθέσεις μέσα στον ίδιο τον ελληνικό κεντροδεξιό χώρο και (εφόσον ισχύουν σχετικά δημοσιεύματα) ιδεολογικές διαφωνίες στο χώρο της ευρωπαϊκής κεντροδεξιάς.
Ο Α. Σαμαράς έχει επιλέξει να πολώσει τα πράγματα στις σχέσεις του, με το ΠΑΣΟΚ και (προσωπικά με) τον Γιώργο Α. Παπανδρέου (με τον οποίο υπήρξαν συμφοιτητές στο παρελθόν) αλλά και με τον ΛΑΟΣ του Γ. Καρατζαφέρη και την κ. Ντόρα Μπακογιάννη, εντάσσοντάς τους (με βάση μια διαχωριστική γραμμή) στο μέτωπο υπέρ του Μνημονίου.
Επί της (επικοινωνιακής) ουσίας, η ΝΔ προσπαθεί (μέσω των υψηλών αντιπολιτευτικών τόνων) να εμφανιστεί ως ο προστάτης του άγρια κουτσουρεμένου λαϊκού εισοδήματος, το οποίο, όμως, λησμόνησε ότι το είχε ισοπεδώσει η ίδια, ως κυβέρνηση.
Ο ΦΟΒΟΣ ΤΗΣ ΕΚΡΗΞΕΩΣ
Η ΝΔ προβάλλει αυτό που ο Α. Σαμαράς αποκαλεί εναλλακτική προοπτική διεξόδου από την κρίση, εκτιμώντας μάλιστα ότι «γύρω από αυτή συσπειρώνονται, ήδη, ευρύτερες δυνάμεις της κοινωνίας», ενώ τονίζει ότι στόχος της ΝΔ στις αυτοδιοικητικές εκλογές είναι «να φτάσει το μήνυμα της ελπίδας σε όλο τον ελληνικό λαό και να δοθεί η ευκαιρία στο εκλογικό σώμα να αντιδράσει πολιτικά».
Και αυτό γιατί «αν δεν αντιδράσει πολιτικά σήμερα, υπάρχει κίνδυνος να ξεσπάσει η λαϊκή οργή αργότερα (...). Όχι να αφήσουμε να πυροδοτηθεί κοινωνική έκρηξη, που θα καταστρέψει τα πάντα».
Το σημείο αυτό είναι το κλειδί.
Το κλειδί και ο φόβος της ελληνικής πολιτικής τάξεως: Μήπως ξεσπάσουν ταραχές στον τόπο, μήπως ξεσπάσει εμφύλιος πόλεμος, όπως έλεγε, προ ολίγου καιρού, Ιταλός αναλυτής.
Και ο Αντώνης Σαμαράς «παίζει» το χαρτί του «αντί – Μνημονίου» ευελπιστώντας πως θα είναι το κόμμα του αυτό που θα υποδεχθεί τη λαϊκή δυσαρέσκεια και την κυβερνητική φθορά, όπως ο Γιώργος Α. Παπανδρέου «παίζει» το χαρτί του δημοψηφίσματος για τον «Καλλικράτη», γιατί φοβάται τη μαζική αποδοκιμασία των ψηφοφόρων
προς τους υποψηφίους που στηρίζει το ΠΑΣΟΚ.
Η ΚΟΝΤΡΑ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ
Ορισμένοι αναλυτές (που ίσως επικριθούν ότι είναι ιδιαίτερα ευφάνταστοι) ισχυρίζονται ότι πίσω από ορισμένες κομβικές επιλογές, σε περιφέρειες και δήμους, όπως στην Αττική, αλλά και τη στρατηγική των κ. Γ. Παπανδρέου και Α. Σαμαρά, ίσως να υπάρχει μια άτυπη συμφωνία μεταξύ τους: Δηλαδή, ας μοιραστούμε κάποιους δήμους και κάποιες περιφέρειες (με «ελεγχόμενες» νίκες ή ήττες εκατέρωθεν), καθώς ο πρωθυπουργός πιθανώς δεν θα ήθελε να αποσταθεροποιηθεί από την ηγεσία της ΝΔ ο Αντώνης Σαμαράς.
Παράλληλα, ισχυρίζονται οι ίδιοι (ευφάνταστοι) αναλυτές, ο πρωθυπουργός θα μπορεί να αξιοποιεί στην κατεύθυνση της Τρόικας τις (αντιπολιτευτικές) πιέσεις που δέχεται, κυρίως από τη ΝΔ – αλλά και την Αριστερά - ώστε να παζαρεύει, αν και όσο μπορεί, τα θέματα του Μνημονίου και τις έξωθεν αξιώσεις.
Ωστόσο, ο Αντώνης Σαμαράς, με την εμφάνισή του στη Θεσσαλονίκη επεχείρησε να διαψεύσει την ανωτέρω (ευφάνταστη) προσέγγιση και άνοιξε κύκλο σφοδρής μετωπικής συγκρούσεως µε τον Γιώργο Παπανδρέου.
Η οξύτητα της συγκρούσεως, που θα ενταθεί στο επόµενο διάστηµα, έχει ως βασικό στόχο, όπως αναγνωρίζουν στελέχη της ΝΔ, τη συσπείρωση των «γαλάζιων» οπαδών, ώστε το κόµµα να εισέλθει σε τροχιά δηµοσκοπικής ανακάμψεως.
Άλλοι αναλυτές, ισχυρίζονται πως αν δεν ισχύουν τα ευφάνταστα σενάρια, ο αρχηγός της ΝΔ δοκιµάζει την προσωπική, φιλική, σχέση του με τον Γιώργο Α. Παπανδρέου, όταν δηλώνει πως «εγώ είμαι υπεύθυνος, δεν είμαι Παπανδρέου».
Ας σημειωθεί, εξάλλου, ότι ο Αντώνης Σαμαράς (άραγε γιατί απεύχεται μια πρόωρη εκλογική αναμέτρηση;) όταν ρωτήθηκε σχετικώς απάντησε με σαφήνεια, λέγοντας πως «δεν θέλω να μπούμε σε μία πρόωρη ανώφελη πολιτική διαμάχη, ιδιαίτερα όταν η Κυβέρνηση σήμερα και φρέσκια εντολή έχει και ταυτόχρονα - αν θέλετε - είναι θωρακισμένη με μία ισχυρή πλειοψηφία».
ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ
Ωστόσο, την ίδια στιγμή που ο Α. Σαμαράς εμφανίζει «σχέδιο» εξόδου από την κρίση και προωθεί τη στρατηγική κατά του Μνημονίου, στελέχη της ΝΔ κινούνται σε δύο διαφορετικές λογικές: η μία που έχει ως βασική πολιτική στόχευση και κεντρικό διακύβευμα των εκλογών την καταδίκη του Μνημονίου και μία που δεν αποδέχεται τον δημοψηφισματικό χαρακτήρα των εκλογών για το Μνημόνιο.
«Η ΝΔ θα αρχίσει να οικοδομεί μεγάλο πλειοψηφικό συνασπισμό δυνάμεων που απορρίπτει τα αδιέξοδα του μνημονίου», είναι η άποψη Σαμαρά, με την οποία βουλευτές, κυρίως της φιλελεύθερης πτέρυγας, διαφωνούν.
Άλλα στελέχη, κυρίως οι αντιπρόεδροι της ΝΔ Δ. Αβραμόπουλος και Στ. Δήμας, αλλά και ορισμένοι βουλευτές (Κ. Χατζηδάκης, Κυρ. Μητσοτάκης, Αρ. Σπηλιωτόπουλος, Ι. Παπαθανασίου κ.ά.) φαίνεται να κινούνται σε μετριοπαθέστερη γραμμή.
Αρκετοί στενοί συνεργάτες του κ. Σαμαρά θεωρούν πως η ΝΔ οφείλει - λόγω του αρνητικού κλίματος- να κερδίσει από τη δυσφορία των πολιτών ώστε αυτοί να μην στραφούν προς την Αριστερά...
Ο δε επιχειρηματίας Θ. Βάρδας, παλαιός φίλος του Α. Σαμαρά, έχει δηλώσει πως «αν ετίθετο θέμα να ψηφιστεί το Μνημόνιο με 181 ψήφους, τότε και η ΝΔ θα αναγκαζόταν να το ψηφίσει, διότι η χώρα σε μια εβδομάδα θα πτώχευε».
Εξάλλου, δημοσιεύματα αναφέρουν πως προκαλεί δυσφορία αυτή η, κατά του Μνημονίου, στρατηγική του Αντώνη Σαμαρά, σε κορυφαία στελέχη της ευρωπαϊκής Κεντροδεξιάς και βασικών διεθνών οργανισμών, όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Η στάση της ΝΔ και οι κατηγορίες - μέχρι στιγμής παρασκηνιακές - για ταύτιση με την ακραία ρητορική των κομμάτων της Αριστεράς, τη φέρνουν σε ιδιαίτερα δυσχερή θέση στους κόλπους του ΕΛΚ, ανεξάρτητα από το αν υπάρχει αλλαγή κλίματος - προς το αρνητικότερο για την εμπλοκή του ΔΝΤ, κυρίως από κεντροδεξιά κόμματα των χωρών του πρώην ανατολικού μπλοκ, έγραψε το «Βήμα».
Σύμφωνα με το εν λόγω δημοσίευμα, «δεν είναι λίγοι όσοι τονίζουν πως δύο είναι οι χαρακτηρισμοί που κυριαρχούν: «ανώριμη» και «λαϊκιστική» στάση. «Προσέξτε κ. Σαμαρά», λέγεται ότι του είπαν οι κ. Μπαρόζο και Μαρτένς στη διάρκεια της πρώτης εμφάνισης του κ. Σαμαρά σε συνεδρίαση του ΕΛΚ στις Βρυξέλλες, όταν πληροφορήθηκαν ότι δεν πρόκειται να υπερψηφίσει στη Βουλή το μνημόνιο».
ΣΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ...
Παρά την, κατά του Μνημονίου, ρητορική της ΝΔ, εντούτοις πολλοί αναλυτές σημειώνουν ότι τα πράγματα επί της ουσίας δεν είναι έτσι.
«Η κυβέρνηση έχει υιοθετήσει - στα λόγια τουλάχιστον - πολλά από τα μέτρα που εμείς προτείναμε. Κυρίως μέτρα τόνωσης της αγοράς και μέτρα αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας. Στην αρχή μας έλεγαν «δεν γίνονται αυτά τα πράγματα». Τώρα έχουν υιοθετήσει αρκετά, αλλά δεν ξέρουν πώς να τα κάνουν. Και μένουν σκέτες διακηρύξεις», δήλωσε πρόσφατα σε συνέντευξή του ο αρχηγός του ΝΔ.
Η φράση αυτή δείχνει πως το κόμμα της μείζονος αντιπολιτεύσεως κινείται στην ίδια γραμμή με την κυβέρνηση, αν δεν διαβαστούν σωστά τα όσα εξήγγειλε ο αρχηγός της ΝΔ στη Θεσσαλονίκη, προκύπτουν τα εξής:
Η «ταχύτερη απαλλαγή από το μνημόνιο», που λέει η ΝΔ, είναι βέβαιο ότι περνά μέσα από την επιτάχυνση των διαρθρωτικών αλλαγών, τις οποίες προωθεί η κυβέρνηση.
Τα «αναπτυξιακά μέτρα» τα οποία προτείνει η ΝΔ συνεισφέρουν στην περαιτέρω κερδοφορία των επιχειρήσεων, ενώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι η αξιωματική αντιπολίτευση χαιρέτισε τη μείωση των φορολογικών συντελεστών στα επιχειρηματικά κέρδη από το 24% στο 20% το 2011, αλλά και τον νόμο για τις επενδύσεις (fast track).
Ακόμη η ΝΔ δεν διαφωνεί με την ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ, ούτε με το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων – μάλιστα αποδοκιμάζει τις κινητοποιήσεις των ιδιοκτητών φορτηγών – ενώ προτείνει σχέδιο για την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου.
Και φυσικά επιμένει πως από το Μνημόνιο «λείπει το αναπτυξιακό σκέλος», ουσιαστικά δηλαδή η εναλλακτική πρόταση της ΝΔ κινείται στη γραμμή του Μνημονίου, αλλά με αστερίσκους και επιφυλάξεις ως προς επί μέρους ζητήματα.
Δηλαδή με άλλα λόγια η ΝΔ υποστηρίζει πως το Μνημόνιο θα μπορούσε να αποφευχθεί, όμως τα μέτρα που περιλαμβάνει είναι αναπόφευκτα.
Οι δε εξαγγελίες Σαμαρά στη ΔΕΘ για έξοδο από το Μνημόνιο μια ώρα αρχύτερα, «μαζεύτηκαν» την επόμενη μέρα: «Δεν είπε ο Αντώνης Σαμαράς ότι εγώ θα γίνω κυβέρνηση την Κυριακή και τη Δευτέρα θα πω πάρτε τα λεφτά πίσω», τόνισε ο εκπρόσωπος της ΝΔ Π. Παναγιωτόπουλος απαντώντας σε όσους έθεσαν το ερώτημα «πού θα βρει τα 110 δις. ευρώ του μηχανισμού στήριξης».
Και ο Δ. Αβραμόπουλος αν και χαρακτήρισε συμφωνία «υποταγής» αυτήν που έχει συνάψει η χώρα με τους δανειστές της, τόνισε ότι η ΝΔ «δεν είναι κατηγορηματικά απέναντι στο Μνημόνιο».
Σημείωσε ακόμη ότι αν η ΝΔ ήταν κυβέρνηση «κάποιο μνημόνιο θα υπογράφαμε. Μονάχα που, αν ήμαστε εμείς, δεν θα ήταν αυτό που υπεγράφη» και πρόσθεσε ότι πολλά από όσα περιγράφονται στο Μνημόνιο έπρεπε να τα είχε προωθήσει η κυβέρνηση της ΝΔ.
