Δημοσιογραφικές πληροφορίες αναφέρουν ότι η φθινοπωρινή φορολογική επιδρομή του κράτους θα εκδηλωθεί στους ιδιοκτήτες παλιών αυτοκινήτων. Με την περαιτέρω αύξηση των τελών κυκλοφορίας. Επιδεινώνοντας ακόμα περισσότερο την οικονομική κατάσταση των μη εχόντων. Των μικρομεσαίων και των φτωχών. Του αγρότη, του εργάτη, του επαγγελματία, του συνταξιούχου. Δηλαδή, όλων εκείνων που δεν μπορούν να αγοράσουν καινούριο αυτοκίνητο.
Στην ανημπόρια τους αυτή, αντί να δέχονται τη στοργή και τη φροντίδα της Πολιτείας, εισπράττουν την απειλή και τιμωρία της. Την ενδεχόμενη επιβολή και άλλης ληστρικής φορολογικής επιβάρυνσης. Άδικης και ανελέητης. Σαν κι αυτή των έμμεσων φόρων, που καθημερινά απομυζούν κι αυτό ακόμα το ελάχιστο εισόδημα του φτωχού πολίτη.
Όλη αυτή την «ηθική ανομία» η κυβέρνηση τη δικαιολογεί με το επιχείρημα της «πράσινης ανάπτυξης»: Την κατάργηση όλων των ρυπογόνων παραγόντων που ευθύνονται για την οικολογική επιβάρυνση. Την επιδείνωση της φυσικής ισορροπίας και των πολλαπλών φυσικών καταστροφών. Απέναντι στο επερχόμενο αυτό κακό, η Πολιτεία προβάλλει την αποκλειστική χρησιμοποίηση των ανεξάντλητων και υγιεινών φυσικών πηγών ενέργειας. Αυτό, όμως, προϋποθέτει την προστασία και τη διαφύλαξη της καθαρότητας των στοιχείων της φύσης: του αέρα, του νερού, του εδάφους. Ακριβώς προς αυτήν την κατεύθυνση κινείται η σκέψη του αρμόδιου υπουργείου. Προς την εξουδετέρωση των ανθρωπογενών αιτιών καταστροφής του ελλαδικού φυσικού περιβάλλοντος.
Από τα παραπάνω γίνεται σαφές ότι το καλό που θα προκύψει από την εφαρμογή αυτής της πρακτικής είναι αδιαμφισβήτητο. Δεν μπορεί να μειώσει κανείς την αξία της, ως μέτρου ποιότητας της ζωής μας. Μέχρις εδώ όλα καλά. Η πολιτική σκέψη κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση. Δυστυχώς, όμως, αυτή νοθεύεται από την τιμωρία των μη προνομιούχων. Των φτωχών και ανήμπορων της σημερινής οικονομικής κρίσης. Με την ενδεχόμενη επιβολή περαιτέρω αύξησης των τελών κυκλοφορίας σε όσους διατηρούν το παλιό τους αυτοκίνητο. Και αυτοί είναι εκείνοι που αποτελούν τον οικονομικά αδύναμο κρίκο της κοινωνίας μας. Είναι ο εργάτης, ο μεροκαματιάρης, ο αγρότης, ο βιοπαλαιστής, ο άνεργος, ο φτωχός.
Δυστυχώς, κ. υπουργέ, αυτούς τιμωρείτε. Αυτούς που δεν έχουν. Γιατί, αν είχαν χρήματα, θα είχαν αγοράσει καινούριο αυτοκίνητο. Και αυτό είναι άδικο. Είναι σοβαρό χτύπημα με ένα χαράτσι παραπάνω στην τσέπη του ανήμπορου πολίτη.
Αυτό θα πρέπει να σας προβληματίσει πολύ και να σας οδηγήσει σε χρήσιμες για το λαό αποφάσεις. Γιατί οι καιροί είναι πολύ δύσκολοι. Με την ανεργία και τη φτώχεια διαρκώς να μεγαλώνουν. Τόσο, που αν δεν αλλάξουμε, δεν θ’ αργήσουν να γίνουν ποτάμι λαϊκής οργής και αγανάκτησης με δυσμενείς κοινωνικές προεκτάσεις.
Μα, θα μου πείτε, η παραγωγή του καλού δεν είναι εντελώς ανώδυνη. Έχει και θύματα. Δημιουργεί και παράπλευρες απώλειες: το τίμημα που θα πληρώσουν κάποιοι, που αδυνατούν να συμμορφωθούν προς το γενικότερο συμφέρον. Όμως, εδώ δεν είναι λίγα τα θύματα. Είναι πολλά. Και όλοι σχεδόν οικονομικά αδύναμοι. Είναι κρίμα, λοιπόν, να τους επιβάλλετε αυτή την άδικη και διαρκή τιμωρία.
Αλλάξτε θέση, κ. υπουργέ, και κινηθείτε προς τη σωστότερη κατεύθυνση. Με τη θεσμοθέτηση οικονομικών κινήτρων προς τους μικρομεσαίους κατόχους παλιών οχημάτων. Όπως αυτό της απόσυρσης. Κάτι τέτοιο θα είναι πραγματικά δίκαιο και θα προκαλέσει αλυσιδωτή αναζωογόνηση και στην εμπορία καινούριων αυτοκινήτων.
Νομίζω ότι μια τέτοια εκδήλωση κοινωνικών πολιτικών, όχι ακριβώς λόγω της παρούσης κρίσης, θα είναι πολύ χρήσιμη. Γιατί και το κράτος θα κάνει διακριτή την παρουσία του στο κομμάτι της αδύναμης κοινωνίας, αλλά και ο ίδιος ο πολίτης θα ανταποκριθεί καλύτερα σε τέτοιος επιλογές, που θα καλυτερεύσουν τη ζωή του με την αμέριστη κυβερνητική φροντίδα.
Είναι λυπηρό, όμως, που δεν συμβαίνουν αυτά τα απλά και κοινωνικώς ωφέλιμα. Με μικρό κόστος στον κρατικό μας προϋπολογισμό. Αντ’ αυτών, λαμβάνουν χώρα άλλα τραγελαφικά και ζημιογόνα για τον πολίτη πράγματα. Ανήκουστα για μια Πολιτεία που διατείνεται ότι ασκεί κοινωνική πολιτική. Και αυτό γιατί παραδειγματικά τιμωρεί τον αδύναμο. Με την επιβολή υψηλών τελών κυκλοφορίας στους κατόχους παλιών αυτοκινήτων.
Και εδώ φαίνεται καθαρά η μεγάλη κρατική αδικία. Η αναλγησία απέναντι στους φτωχούς αυτούς ανθρώπους, που διαρκώς δέχονται τα απανωτά χτυπήματα της αυξήσεως των έμμεσων φόρων.
Γι’ αυτό, λοιπόν, κ. υπουργέ, θα πρέπει να επαναπροσδιορίσετε την όποια σκέψη σας για περαιτέρω αύξηση των τελών κυκλοφορίας. Μια τέτοια οικονομική τιμωρία και μάλιστα σε αδύναμους πολίτες δεν ταιριάζει σ’ ένα κράτος δικαίου. Αποτελεί πρωτοφανή παραβίαση των ηθικών αρχών. Με θύματα τους άνεργους και φτωχούς ανθρώπους του τόπου μας. Αυτούς που δεν γεννήθηκαν έτσι, αλλά η μαύρη μοίρα τους έκανε να μην έχουν και να μη χαίρονται τα καλά της ζωής.
Ας κινηθεί, λοιπόν, η Πολιτεία προς την κατεύθυνση του δικαίου. Την απαλλαγμένη από οικονομικές τιμωρίες και επιβαρύνσεις στο οικονομικά αδύναμο μέρος της κοινωνίας μας. Ας το πράξει αυτό γρήγορα, με γενναιότητα, φροντίδα και αγάπη.
